🦢
Bölüm Şarkımız:
Hande Yener- Beni Sev
************
Kafamın içinde çalan mezdekeler susmak nedir bilmiyordu. Sırtımın temas ettiği yumuşak yüzeyde sanki bulutların üzerinde gibiydim ama neden gözlerimi açamıyordum?
Yeşillerimi zorla da olsa aralamayı başardığımda başıma saplanan ağrı yüzümü buruşturmama neden olmuştu. Kafalarda ise tek bir soru vardı.
Ben nerdeydim ?
En önemlisi ben neden bu haldeydim ?
Olduğum yerden iki elimle yatak olduğunu anladığım yerden destek alarak doğrulduğum da bakışlarımın hedefinde olduğum oda vardı.
Burası konaktı. BURASI BİR KONAKTI.
Birkaç saniye olanları algılayamayan çalıştım. Hastaneden çıktım, mağazadaydım, bunaldım ve dışarı çıktım.
"Bevan ağanın selamı var."
Aklıma gelen sözle elimle ağzımı kapattım. Eğer hatırladıklarım beynimin bir kurmacası değilse Bevan denen sülük herif beni kaçırmış mıydı ?
Sinirle yumruk yaptığım elimi ısırdım. O ağa bozması herif beni kaçırmıştı. Birkaç saniye ortamdaki sese kulak kestim.
MEZDEKE KAFAMIN İÇİNDE DEĞİLDİ. BÜTÜN KONAKTA MEZDEKE ÇALIYORDU !!!
"Yok artık !" dedim. Yok olmalıydı zira adam beni kaçırdığı evde mezdeke mi açtırmıştı ? "Allah'ın cezası sülük herif."
Sinirle oturduğum yerden kalkmaya çalıştım. Tam ayağa kalkmıştım ki ayağımdan yükselen ses ve bileğimdeki acıyla küçük çığlığım odayı doldurdu. Bakışlarım korkarak da olsa ayağıma indiğinde acı gerçekle yüz yüze gelmiştim.
TOPUĞUM KIRILMIŞTI !
Ve sanırım bileğimde çok da iyi durumda değildi.
Eğilip kırılan topuğumu aldım. "Zaten bu evrende bütün şamarlar bir benim gariban kıçıma atılsın." dedim umutsuzlukla karışık sinirimle. Doğrulduğumda bileğimin acısı yüzümü buruşturmama neden olsa da umursamamakta çalışarak odanın kapısına doğru yürümeye başladım.
"Allahım neden ben ? Hayır yani asla isyan gibi anlaşılmasın ama neden benim bu minik burnum boktan çıkmıyor ?" diye söylene söylene açtığım kapıdan dışarı adımımı attığımda yukarı katta olduğumu daha net anladım.
Ve lanet mezdeke sesi daha da yüksek geliyordu.
-o mezdekeyi sana yedireceğim sülük herif.-
İÇ SESİM GEREKEN YERDE GİRDİN SAĞOL AŞKIM.
Birkaç adımda merdivenlerin olduğu yere vardığımda aşağıda gördüğüm manzara dizilere aratmayacak kadar saçma ama lanet olsun ki bir o kadar da gerçekti.
Ben bir konaktaydım. Kaçırılmıştım. Aşağı da bir grup kadın kan ter içinde mezdeke oynuyordu. Bu evren yapabileceği en boktan oyunu oynamıştı. Gerçekten Allah razı olsundu.
Bileğimin acısını görmezden gelerek basamaklardan bir bir inmeye başladığımda buraya kadar kimsenin karşıma çıkmaması şaşırtıcıydı. Halbuki dizilerde odanın kapısı dahi kilitli olurdu. Bevan salağı bunu bile akıl edememiş miydi ?
