The King's Little Maid

ROYAL AFFAIR 25

I bit my lower lip while looking at my tummy. May umbok na roon na kung hindi ako magsusuot ng maluwang na damit ay paniguradong mahahalatang buntis ako. Hanggang ngayon ay hindi ko pa sinasabi kay Liam ang tungkol sa pagbubuntis ko.

I don't know if I'm going to tell him about our baby, but, he deserve to know cuz' he's the father. It's just that, I'm scared. Una sa lahat, isang pagkakamali ang relasyon namin  ni Lincoln.  Pangalawa, isa siyang hari. At pangatlo, kasal na siya.

Habang ako? Isang kabit.

Hindi ko namalayang umiiyak na pala ako. Iniisip ko ang dating ako. Sa pagkakakilala ko sa sarili ko, hindi ako ganito. Hindi ako papayag na ma-agrabyado. Hindi ko hahayaang madungisan ang dangal ko bilang isang babae. Pero ano itong pinasok ko? I let a married man impregnate me...

Pumayag akong maging kabit lang.

Marahan kong inilapat ang palad sa aking tiyan. I need to make a quick decision. I need to protect my child.

Di bale nang hindi ako maging masaya sa pag-alis ko sa palasyong 'to ang importante ay maprotektahan ko ang anak ko. I need to leave this place bago pa may makaalam sa kataksilan namin ng hari.

Alam ko sa sarili kong mahal ko si Lincoln, I know that the moment I leave this place, it will hurt me so much. But, I don't have any choice, we can't continue our relationship because what we have is a big mistake.

Una pa lang alam ko na kung ano ang papasukin ko, pero pinili ko pa ring magbulag-bulagan dahil sa pag-ibig ko sa hari. I chose him over my dignity as a woman. I became his mistress because I let him.

At kapag hindi ko itinigil ang kahibangang ito, paniguradong ako ang talo.

"Liyana?"

Bahagya akong napaigtad sa boses na nagmula sa aking likuran.

"Are you crying?" His face filled with worry while looking at me.

Hinawakan ko ang aking pisngi, he's right, I'm crying without me knowing. Agad kong pinuasan ang aking basang pisngi at ginawaran ng isang ngiti si Prince Cameron.

He sat beside me without tearing his gaze at me. Naroon pa rin ang pag-aalala sa kaniyang gwapong mukha.

Somehow, I am thankful for having Prince Cameron by my side, he's a good guy, a good prince. Napaka-swerte kong makilala at makausap siya ng ganito.

Magiging mabait pa rin ba siya sa 'kin kapag nalaman niyang ako ang kabit ng hari? Pandidirihan niya ba ako kapag nalaman niya?

With that thought, hindi ko na naman mapigilan ang pag alpas ng mga luha sa mga mata ko.

Mas lalo lang gumuhit ang pag-aalala sa kaniyang mga mata.

"Liyana..." He called my name, filled with worry. "You're not okay, Liyana."

I tried to smile at him. "M-masaya lang ako, Your highness."

"Liar." He firmly said.

Napakurap-kurap ako nang dahil sa sinabi niya. Hindi niya pinaniwalaan ang sinabi ko.

"Don't pretend you're happy, when the truth is, you're not. I can see that you're in pain, Liyana." He said.

Mas lalo akong naiyak sa sinabi niya. He knew? How?

"Paano?" I asked.

"You're like an open book, Liyana. You're easy to read. And your eyes, it speak thousands of sadness and pain." He answered while looking at me.

"Please, Liyana. Don't try to hide your pain whenever I'm around. I can be your crying shoulder you know?" He smiled at me before reaching my face with his hand.

"If you want someone to talk to, come to me, Liyana. My ears is ready to listen to your rants. Tell me everything without minding my status in life. I'm not here as a prince, I'm here as your friend. Understood?"

May ngiti sa labi akong tumango-tango kay Cameron.

"Thank you, Cameron." I whispered.

He nod at me while wiping my tears. He's smiling while doing that, and he looks very handsome. Bakit hindi na lang si Prince Cameron ang minahal ko?

Napagdesisyonan kong umalis ng palasyo mamayang madaling araw, kapag tulog na ang lahat. Kagaya nga ng sinabi ko, hindi na ako magtatagal sa lugar na ito. Lumalaki na ang tiyan ko at marami ng makakahalata ng pagbubuntis ko and I shouldn't let that happen.

"Why are you talking to him again, Liyana? Do you like him?

His cold baritone voice filled my ears.

I let out a deep sigh. He's at it again. The king is jealous again.

"He's my friend, Your majesty. We're just talking. Wala naman kaming ginagawang masama ni Prince Cameron." Paliwanag ko sa kaniya.

Kasalukuyan akong nasa loob ng kaniyang kwarto. Nasa ibabaw ng kaniyang kama, nakahiga at wala ng saplot. This will be the last time na may mangyayari sa 'min dahil aalis na ako.

*Even so, Liyana. I don't want to see you talking to that prince again." He firmly said before planting soft kisses on my neck.

Yeah, you won't see me talking to him again because I'm leaving, Your majesty.

Napalunok ako nang muli niya na namang pinasadahan ng kaniyang palad ang umbok ko sa tiyan. Kanina niya pa ginagawa 'yan. He's always caressing my tummy as if he knew that there's a little life inside.

"Lincoln..." I moaned when he suck a part of my neck. Nagsisimula na namang mabuhay ang nasa kaibuturan ko nang dahil sa ginagawa niya.

"Your majesty..."

"Hmm?" He hummed. His kissed went to the middle part of my chest. Hanggang sa maabot ng labi niya ang umbok sa tiyan ko.

"Your tummy is swollen, baby." He muttered while kissing my tummy.

Nagsisimula na naman akong mabasa nang dahil sa pinaggagagawa niya.

My moan became louder when he reach my feminity and started to lick and suck it.

"Ahh..."

Halos mapasabunot ako sa kaniyang buhok nang dahil sa ginagawa niya sa pagkababae ko. Mas lalo lang akong nasabik sa kaniya.

"Your majesty! Ahh!" I moaned louder when tried to enter his tongue inside.

Nakaawang ang labi ko habang pinapanood siya sa kaniyang ginagawa. He became more attractive in my eyes while watching him eating me.

Mas lalo niyang binilian ang pag galaw ng kaniyang dila sa loob ko at mas lalo kong nararamdaman ang paglabas ng kung ano sa loob ko.

Dahil sa sobrang kalasingan sa sarap na ipinaparamdam ni Lincoln, hindi namin namalayan ang pagbukas ng pinto ng kwarto.

"Kuy—WHAT THE FUCKING HELL?!"

Mabilis akong lumayo kay Lincoln at agad na tinabunan ang aking hubad na katawan. Puno ng takot ang puso kong tumingin sa direksiyon ng pinto.

Hindi ko pa man nakikita ang may-ari ng boses na iyon ay takot na takot na ako.

Halos maiyak ako nang makita si Princess Serena. Hindi ko mabasa ang ekspresiyon sa kaniyang mukha. Halo-halo ang emosyon na nakikita ko sa kaniyang mga mata.

My tears started to fall while looking guiltily at her. Bakit ngayon pa? Bakit sa dinami-dami ng pwedeng makakita sa 'min, bakit si Princess Serena pa?

"So you're my brother's slut, huh?" She spat while looking at me with anger, disappointment and disgust.

And it's breaks my heart knowing those painful words came from her. I know, I deserved it.