My heart skip a beat when I saw a pair of green eyes glaring down at me.
"Why are you crying?" He seriously asked.
I cried? Is it because I remembered my past? But, I can't tell him about my dark past. I don't want to disclose anything regarding my past. Dahil sa tuwing naaalala ko 'yon ay mas lalo lang sumisikip ang dibdib ko. Ayos na ako ngayon. Ayos na ako sa buhay ko ngayon. Ayoko nang maulit ang nangyari noon.
"W-wala, Your majesty. May naalala lang ako." I answered while wiping away my tears.
His majesty didn't respond pero nanatili siyang nakatitig sa 'kin. Tila binabasa kung ano man ang nasa isip ko.
"Go back to your work then." Malamig niyang saad matapos ang ilang segundong pananahimik bago siya lumakad palayo.
Malalim akong bumuntong hininga nang tuluyan na siyang maglaho sa paningin ko. His coldness really intimidates me sometimes.
King Gustav Malik Dietrich III, the king who saved me. He's way too different than the king I knew.
King Gustav is way colder. He doesn't like physical contact with women. He's aloof, cold and mysterious. I've been living with him for almost two years but he never lay a finger on me.
Ako lang rin ang natatanging maid sa palasyong siya lang ang nakatira.
I roam my eyes around the whole palace. Napakalawak at napakalaking palasyo pero isang tao lang ang nakatira.
Hanggang ngayon ay hindi ko alam ang rason kung bakit siya lang mag-isa at kung nasaan na ang mga magulang niya. Ayaw ko na lang din na mag-usisa dahil isa sa pinaka ayaw niya ang pakealaman ang personal na buhay niya. At ayaw ko na ring masyadong mapalapit sa kaniya dahil ayaw ko ng maulit ang pagkakamaling nagawa ko noon.
I owe him my life, at bilang kabayaran ay naging maid ako sa kaniyang palasyo.
My past left a huge scar in my heart. Habang buhay kong pagsisisihan ang mga pagkakamali ko noon. Habang buhay ko ring pagsisihan na minahal ko ang lalaking iyon.
Hindi ko mapigilang dalhin ang palad sa 'king tiyan. I smiled bitterly. My baby's supposed to be here. Hindi man lang ako nagkaroon ng pagkakataon na makilala siya.
Pinunasan ko ang aking pisngi gamit at ang aking palad bago maglakad patungo sa harap ng salamin. I started to undress myself with my trembling hands. And when I successfully removed my clothes... I saw a woman painted with scars all over her body.
I bit my lower lip.
Sa nanginginig na mga kamay ay pinasadahan ko ang mga peklat mula sa dibdib patungo sa tiyan. May mahaba at maliit na peklat. Kahit sa likod ko'y punong-puno iyon ng peklat.
I started to shiver when I suddenly remember his cold face. The expression he made while I'm begging to save, our child.
I covered my ears when I heard a woman crying and begging. I can hear the pain and desperation in her voice while begging for her child's life.
"Tama na..." I whispered.
Sunod-sunod ang pagtulo ng mga luha mula sa aking mata habang inaalala ang masakit kong nakaraan.
Habang tumatagal ay mas lalong lumalakas ang iyak ng babae. Sa bawat hampas ng latigo sa kaniyang katawan ay siya ring iyak niya sa sobrang sakit. She kept on begging to spare her unborn child and let her baby see the world. The girl just wanted to live for awhile until she give birth to her baby, but they didn't let her.
Unti-unting naglaho ang boses ng babae hanggang sa napalitan iyon ng malakas na iyak ng sanggol.
"I-I'm sorry..." I cried.
"I-I'm sorry, anak..."
What happened in the past stil hunts me. Hindi iyon umalis sa isip ko. And it became my trauma. He gave me a trauma.
The king I once loved became my trauma.
His cold eyes and expressionless face while watching me being punished never leaves my mind. I hate those eyes, I hate those face. I hate him. I hate everything about him. And I wish to never see him again.
----
KING GUSTAV MALIK DIETRICH III - The youngest kingdom ruler.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
A/N: Oh, a glimpse of present? New character?
Who do you think is the real male lead? King Lincoln? or King Gustav? ^^
