'ခလွမ်း!!'
'ဒုန်း..ခွမ်း!!'
အဆက်မပြတ်ထွက်ပေါ်နေတဲ့ ဒီအသံတွေဟာ Jirochtikul အိမ်တော်ကြီးထဲမှာဟိန်းထွက်နေတဲ့ ကြောက်စရာအသံတွေပါဘဲ..
"တော်လိုက်တော့ Nattawat!!! မင်းရပ်လိုက်တော့"
ရှိရှိသမျှပန်းအိုးအကုန်လုံးဆက်တိုက်ခွဲပစ်နေတဲ့သူ့ကိုအကိုဖြစ်နေသော Gun taphon ဟာအတင်းလိုက်ဆွဲနေခဲ့ပေမဲ့လည်း သားဖြစ်သူသွေးမျက်ရည်ကျနေတာကို ထိုင်ကြည့်နေနိူင်တဲ့မိဘနှစ်ပါးကတော့ ဧည့်ခန်းမှာမိန့်မိန့်ကြီးထိုင်နေကြသည်သာ...
"ဖယ်စမ်းပါ.! စောက်အဓိပ္ပာယ်မရှိတဲ့ ချုပ်နှောင်မှုတွေကနေလွတ်ချင်ပြီမို့လို့ မတားနဲ့!!!!ငါ့ကိုမတားနဲ့!!! လွှတ်စမ်း!"
လက်နှစ်ဖက်လုံးမှကျဆင်းလာတဲ့သွေးနဲ့အတူ ခြေဖဝါးရဲ့ရှရာတွေကနေစိမ့်ထွက်လာတဲ့သွေးတွေဟာရောယှက်လျက်...
အပေါ်ထပ်မှာရပ်နေတဲ့သူ့ဆီကစီးဆင်းလာတဲ့သွေးတွေဟာ ကျွန်းလှေကားဝါကျင့်ကျင့်အရောင်ကိုအနီရောင်အဖြစ် ပြောင်းလဲစေခဲ့သည်။
"ငါ့ကိုလွှတ် Gun မင်းကိုဘဲချစ်ကြတာ မင်းကိုဘဲအလေးထားကြတာ ဒီကြီးမားလွန်းတဲ့အသိုင်းအဝိုင်းလဲ ငါလိုလူအတွက်နေရာမရှိဘူး လွှတ်စမ်းပါ Gun taphon!!!"
"တိတ်စမ်း Fourth Nattawat မင်းငါပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်ရမယ် ဖျက်ဆီးနေတာတွေအခုချက်ချင်းရပ်ပစ်လိုက်တော့"
အောက်ထပ်ကနေထွက်ပေါ်လာတဲ့ဖခင်ဖြစ်သူအသံမှာ ဗရုတ်သုတ်ခနဲ့ဆူညံနေတဲ့အခြေအနေအားလုံးကိုတိခနဲ ငြိမ်ကျသွားအောင်ဖြစ်စေခဲ့သည်။
လျော့ကျသွားတဲ့အကို့ရဲ့လက်တွေ...
စိတ်ကိုအဆုံးထိလျော့ချရင်း..သွေးတွေစီးနေတဲ့လှေကားမှ ဖြတ်နင်းလျက်ဒေါသမီးတောက်လောင်နေသည့်အဖေဖြစ်သူအနားသို့ လျှောက်သွားလိုက်၏။...
"ဘာလို့လဲ? ဘာလို့ကျတော်လဲ တန်ဖိုးမရှိလို့လား ဟမ်! ဒယ်ဒီတို့ရဲ့စကားကိုနားမထောင်လို့အခုလိုလုပ်ပစ်ရတာလား"
သွေးပျက်နေတဲ့သူ့ရဲ့အေးစက်စက်လေသံကိုကြားတဲ့အခါ ဒယ်ဒီဆီမှ အယောက်ဆောင်စကားအချို့ကိုကြားလိုက်ရသည်။
