Living With The Mafia Boss R18

Chapter Thirty Five

UNANG araw ng fashion event, walang pagsidlan ng tuwa si Katarina. Habang suot-suot niya ang isa sa mga bagong gawang damit ni Havanah. Todo pakita siya ng galing sa pag-rampa at tuluyan niyang inari ang buong run away.

Wala siyang ibang nasa isipan, kung 'di maipakita sa lahat ng naroon ang husay niya. Lahat ng napag-aralan niya mula sa ibang bansa ay doon niya ipapakita.

Maraming dumalo sa naturang event, kaya halos hindi mahulugang karayom ang dami ng tao. Maging ang mga T.V personal sa iba 't ibang station ay halos naroon at abalang kumukuha. May mga kilalang personalidad din sa showbiz at bansa ang naroon.

Halos dalawang oras din tumagal ang pag-rampa nila. Tatlong beses siyang nagpalit at inayusan, mabibilis ang bawat galaw nila. Bawal silang magsayang ng oras dahil pweding makaabala niyon sa nangyayaring event.

A thunderous applause could be heard after they all lined up for the closing remarks. Katarina smiled and teary eyes because of there was a successful event. She was very happy that she did not miss the opportunity to try the rampage in her own country. She was very proud of herself and the same as those she was with. After that they would be going separately. Others went to the party held at the hotel where they were staying. Their management set that up themselves.

Habang siya ay may ibang nais na puntahan.

Nasa loob na siya ng elevator nang biglang tumigil iyon at bumukas ang pinto. Natigilan pa si Katarina ng mapag-sino ang lalaking pasakay.

"Goodevening, kung hindi ako nagkakamali ay ikaw si Klaire Hendoza." Pagkukumpirma nito habang nakatutok ang buong pansin nito sa kanya.

"Yes sir, it's nice seeing you again Don Darius. Anyway, my name isn't Klaire anymore. It's Katarina. So how are you sir, it looks like you're not with anyone today?" Pansin naman ni Katarina sa mga tauhan ng matandang lalaki.

Kung noon halos palibutan ito ng napakaraming bodyguards. Ngayon naman ay halos wala ng natira sa mga kasama nito.

"I told them to wait for me at the parking lot. I just talked to somebody, why are you alone? You're not with anybody?" The Don response.

Katarina nodded, she completely centered her attention on the front before finally replying him.

"May kasama ho ako kanina, kaso nag-paiwan na sila. Kaya mag-isa na lang ako. May iba rin naman ho akong lakad, sige ho." Paalam ni Katarina matapos na makitang sumapit na ang kinaluluan nila sa  floor na babaan niya.

"Too bad, I was going to ask you out. Anyway, there is another day if you agree. Take care always." The Don continued. She politely nodded for a bye.

When the elevator door opened, she got out first. She went straight out of the building, she immediately got into a taxi to go to the place where she would meet the person she wanted to talk to for a long time.

AGAD na napatayo ang lalaki pagkakita pa lamang sa kanya. Maging ang matandang babae na kasama nitong naghihintay sa kanya ay kaagad siyang binati.

Sa sobrang katuwaan naman ni Katarina ay hindi na niya napigilan na agad lapitan at yakapin ito.

"Magandang gabi Manang Seselia! Mabuti at naisama kayo ni Ruiz sa pakikipagkita sa akin. Na-miss ko ho kayo ng sobra!" masigla niyang panambitan matapos silang magyakapan at mag-iyakan.

Sa ilang taon man na hindi sila nagkita at kahit madami ng nagbago kay Katatina. Bukod tanging ang pagmamalasakit at pagmamahal niya sa mga taong malalapit sa kanya noon ang nanatili.

"Naku! ija noong ibinalita nga sa akin ni Ruiz na darating ka nga at gusto mo raw akong makita. Aba! tuwang-tuwa ako, siyempre matitiis ko bang hindi kita makita," mainit nitong umpisa sa usapan nila.