Hidden Pages

CHAPTER 15

CHAPTER 15

Masyado akong maraming vacant time ngayon kaya naisip ko na tumambay muna rito sa cafeteria habang umiinom ng iced coffee. Wala rin akong maisip na gagawin. Mabuti pa si Venzyl, nagdi-date sila ni Zyrel. Ako kaya? Kailan kaya ako yayayain ni Trevor?

Celeste, what page ka na sa Until We Meet Again? rinig kong sabi nang babae sa may katabi kong mesa. Tuloy ay naantig ang interest kong making sa kanila. Hanggang ngayon kasi ay hindi ko nahanap ang libro ko. Gusto ko nga sanang maktsismis sa kanila kaso parang ang awkward naman kapag ganoon. Hindi ko kasi sila kilala and for sure magtataka sila.

Sa mga pinagsasabi nila, parang nawalan ako ng gana. Nakapanghihina. Hindi ko alam kung malulungkot ba ako, sasaya, mabahala, o ano. Pakiramdam ko ay hindi ko na alam ang gagawin basta nalaman ko na lang na nandito na pala ako sa labas ng cafeteria dala ang iced coffee pero wala nang straw at hindi ko alam kung saan ito nalaglag o naiwan ba.

Nakikita ko talaga panginginig ng kamay ko na kahit cellphone ay hindi ko na magawang hawakan ng maayos. Iyong mga tao sa paligid ko ay parang wala ng boses at tila naging mabagal ang kanilang mga kilos. Hindi ko na alam. Nalilito na ako. Para na akong nababaliw na ewan.

Hey. Andriana, a-are you okay?

Para akong nagising at natauhan nang yugyugin ako ni Trevor. Nakikita ko sa mga mata niya ang pag-alala at tinatanong kung bakit ako nagkaganito. Gusto ko mang ibuka ang mga bibig ko para magsalita ngunit hindi ko magawa. Parang ang hirap na.

Whos that guy? rinig kong tanong ng isang babae sa likod ko at nagsimula na naman ang iba na magbulong-bulongan.

Oh see, I am right. Andriana, is such a f*cking daughter of a bitch! Pinagsabay ba naman ang dalawang lalaki!

Can you just stop your f*cking mouth?! Mag-aral ka ng mabuti, huwag puro dada, biglang sigaw ni Trevor doon sa mga babaeng kung anu-ano na lang ang pinagsasabi tungkol sa akin. Lets go, aniya at saka marahan akong hinila papunta rito sa kotse at pinagbuksan ako ng pinto. I rented this car for us to go on our first ever romantic date. Hindi na lang ako kumibo pa at hinayaan ko na lang siya. Wala akong ideya kung saan kami papunta medyo nagtaka rin ako kung bakit parang kabisado na niya ang lugar. I prepared this for three days. I want to surprise you and I want this date to be romantic that no one can ever have, tayo lang. Nakangiti pa siya habang sinasabi iyon pero bakit hindi ko man lang magawang suklian ang ngiti niyang iyon? Parang mas lalo akong nasaktan. Dont mind them. Naiingit lang siguro iyon sila sa iyo dahil nagkagusto sa iyo si Kervey at minahal ka ni Trevor, dugtong pa niya dahil siguro napansin niyang tahimik lang ako.

Hindi ko na siya sinagot pa hanggang sa hininto niya ang kotse at ilang segundo lang ay lumabas na ng kotse saka pinagbuksan ako ng pinto. Napakunot ang noo ko nang wala man lang kahit isang ilaw ang lugar at tanging ilaw lang ng kotse ang nagsisilbing liwanag. Napapansin ko ang sobrang lawak ng kapatagan at kitang-kita ang city lights sa kalayuan.

Siguro mga isang minuto ang nakalilipas nang paisa-isang lumiwanag ang mga bumbilya sa lupa at na siyang gumagawa ng daan na puno ng red roses petals papunta sa isang mesa sa may dulo. Sobrang romantic talaga na kahit sinong babae ay kikiligin kapag ganitong effort ang ginagawa ng boyfriend nila pero itong mabigat sa dibdib ko ay tila hindi matatapatan ng kilig ngayon. Kahit na ngayong sabay kaming humahakbang papunta sa dulo ay mas lalong bumibigat.

Napakagat-labi pa ako ng iabot niya sa akin ang isang bouquet ng pulang rosas. S-Salamat, tanging usal ko.

Anything for you, my Andy. Humila pa siya ng upuan saka sumenyas sa akin. Have a seat, aniya at sumunod naman ako.

Thank you. Iyon lang ang tugon ko saka umiwas kanya ng tingin.

Is there something wrong? You look bothered kasi, aniya at nakikita ko sa mga mata niya ang pag-aalala.