Gülgün:
"Aşkım yavaş...dikkat et Orhan"
O araba uzaklaşacak ve Orhan arabayı durduracak.
Gülgün büyük stres yaşadı ve normal nefes alamıyordu, Orhan bunu görür.
Hızla arabadan inip Gülgün'ün kapısına gidecek. Arabanın kapısını açacak ve Gülgün'ün yüzünü okşamaya başlar.
Orhan:
"İyi misin aşkım, iyi misin?"
Orhan kadının halin görünce onun arabadan indirir.
Orhan:
"Hadi, nefes al, hadi aşkım, 1,2,3 *biraz nefes almaya başlar* evet, tekrar, 1,2,3 nefes al"
Gülgün biraz kendine gelir.
Orhan:
"Nefes alıyormusun şuan?"
Gülgün:
"İyiyim canım, iyiyim, su var mı?"
Orhan:
"Dur"
der ve arabadan su getirir.
Gülgün normale dönüştüğünü görür Orhan.
Orhan:
"Ah çok şükür"
dedikten sonra karısının yüzün 2-3 kere öper.
Orhan:
"Gerçekten iyi misin?"
Gülgün:
"İyiyim sevgilim iyiyim"
Sonra adama sarılır, o da karşılık verir.
Gülgün:
"Teşekkür ederim"
Geri çekilirler.
Orhan:
"Ne için?"
Gülgün:
"Her şey için, hep benim yanımda olduğun için, her zaman bana destek verdiğin için, çok teşekkür ederim gerçekten"
Orhan:
"Buna teşekkür etmen gerek yok, sen hep mutlu ol o kadar, hayatımda en önemli kişi sensin"
Gülgün dayanamaz ve adamın dudakların kendi dudaklarınla birleştirir, bi dakika öpüştukten sonra ayrılırlar ve arabaya binip, dağlardaki eve giderler.
Sonra markete gidip gerek şeyleri alıp yolların devam ettiler
Dağlardaki eve gelip, arabadan bindiler.
Orhan:
"Hadi gel"
Gülgün:
"Burası çok karanlık"
Orhan:
"Aşkım dur, şimdi ışıkları açacağız"
Açar ve eve geçerler.
Orhan şömineyi yaktı. İkiside sarılarak oturup şömineyi izlediler.
Gülgün:
"Biliyor musun, dün ben bir şeye tam olarak inanmadım?"
Orhan:
"Neye?"
Gülgün:
"Yani biz Seyranla Feritle konuşurken hepiniz korktuğunuzu söylediler, sen özelikle dediler, ben tamamen inanamıştım. Yani evet ben senin sevgini korkunu görebiliyorum, ama bi garip geldi"
Orhan:
"Yani sen bi taraftan haklısın, ben bütün evliliğimiz boyunca böyle olmadım. Ama sonra her şeye başka taraftan baktım, sen ne yaşadığını, neler çektiğini ve telaf etmek istiyorum ama o günler her zaman aklında olacağını biliyorum"
Bir birine dönerler ve ikisininde gözleri dolar.
Gülgün adamın yüzün okşayarak:
"Saçmalama canım, bak, sen benim yanındayken ben her şeyi unutuyorum, her şeyi, çünkü bu hayatta sadece sana ihtiyacım var"
Orhan gözünen bir damla yaş düşer, Gülgün onu eliyle siler.
Gülgün:
"Tamam mı? Biz önümüze bakalım, arkaya bakmayalım, çünkü kimseye fayda gelmez di mi? Sadece bir birimizin yanımızda olalım, tam-"
Gülgün lafını bitirir bitirmez Orhan dudaklarına kapanır, Gülgün de karşılık veriyordu. Öpüşürken ayağa kalkarlar, Orhan onu kuçağına alır ve yatak odalarına ÿönelir. Odaya girdiğinde kadın adamın tişörtün çıkarır, kadın da adamın yardımıyla üstündekinen kurtulur.
İkiside yatağa düşer, bir an bile dudakların ayrımadılar.
Adam kadının boynun emmeye başlarken kadın keyif sesler veriyordu, kadın da sonra çok yer açar.
Bir süre sonra ikiside çıplaktı, Orhan yavaş yavaş kadının içine girdi, sertçe öpüşuyorlardı.
Orhan, Gülgün'ün ellerini alıp başının üstüne koyacak, hızlanmaya başlar, kadından hafif hafif sesler geliyordu.
