17 bölüm

228 12 2
                                    

Doktor hanım:
"Gülgün hanım burada son kez düşük yaptığınız diye gosteriliyor"

Gülgün gözleri dolmaya başlar.

Gülgün:
"N-nasıl yani? Ne düşüğü?"

Doktor hanım:
"Evet öyle yazıyorlar, bebek te 7 haftalıktı, ama maalesef böyle oldu"

Gülgün gözlerinen yaşlar akmaya başlar.

Gülgün:
"T-tamam, teşekkürler"
der ve odadan çıkar.

Zar zor ayakta durabiliyordu, lavaboya girer ve ağlamaya başlar. Küçücük bebeğinin gitmesi, kocasının bunu gizlemesi, bunların hepsin kaldıramıyordu. Sonra yüzün biraz suyla yıkar ve sahile gider.

Bir banka oturacak, gözyaşları durmuyordu, bi an bi küçük kızı görür ve annesin. İkisi oyun oynuyordu, bir birine bakıp gülüyordu. Gülgün bunu görünce daha ağlamaya başlar.

Hastane zaten sahilin yanındaydı, Gülgün geri dönmeye başlar Mustafa onu orda bekliyordu.

Yolun karşısına geçerken bir araba tam önünde durdu ve neredeyse ona çarpacaktı.

Adam:
"Abla dikkat etsene"

Gülgün:
"Kusura bakmayın"
der ve hastaneye yönelir.

Mustafa onun halin görür.

Mustafa:
"Gülgün hanım iyi misiniz?"

Gülgün:
"İyiyim, eve gidelim"

Mustafa:
"Tamam"

Eve giderler.

Gülgün yol boyu ağlıyordu, Mustafa bi an sorar.

Mustafa:
"Efendim eminmisiniz iyi olduğunuzda?"

Gülgün:
"Mustafa iyiyim ben, yola bak sen"

Daha da ağlamak üzereydi ama kendisin tutuyordu.

Yalıya geldiğinde salona Asuman ve Seyran oturuyorlardı, Gülgün'ün halin görürler ve hızlı adımlarla ona giderler.

Asuman:
"Gülgün anne?"

Seyran:
"İyi misiniz? Ne oldu?"

Gülgün:
"İyiyim iyiyim"

Asuman:
"Hadi gelin, oturun koltuğa"

Gülgün:
"Yok ben odaya çıkıcam"

Seyran:
"Emin misiniz?"

Gülgün:
"Evet eminim, siz burda kalın, ben kendim giderim"

Asuman:
"Tamam o zaman"

Gülgün gider, kızlarda koltuğa geçerler.

Seyran:
"Ne olmuş ya?"

Asuman:
"Bilmiyorum, ama çok kötü görünüyor"

Seyran:
"Hem niye bu saatte döndü ki, şirkette olmazı lazımdı galiba"

O sırada Orhan endişelenmeye başlar, Gülgün o kadar zamanda hala dönmedi diye.

Orhan Gülgün'e arar önce, ama o açmaz, Gülgün de onun aradığın görür daha da ağlamaya başlarken yere çöker.

Orhan iyice merak eder kadını ve Mustafaya arar.

Mustafa:
"Buyurun Orhan bey"

Hayatımın aşkıWhere stories live. Discover now