Ferit:
"Seyran yok anne, baba"
Orgül:
"Ne?"
Gülgün:
"Nasıl yok? Anlamadım"
Orhan:
"Yani gitti mi?"
Ferit:
"Bilmiyorum"
Gülgün:
"Siz tartıştınız mı yoksa?"
Ferit:
"Hayır, her şey yolundaydı"
Orhan:
"Yani?"
Ferit:
"Kaçırdılar"
Gülgün:
"Ne? Saçmalama oğlum, kim kaçıracak onu"
Ferit:
"Sabah uyandığımda yoktu diyorum, telefonu kapalı, daha ne olabilir ki?"
Orhan:
"Tamam, sakin, önce geçelim salona, hadi"
Salına geçerler ve o sırada da Fuat ve Asuman da gelirler
Asuman:
"Günaydın"
Fuat:
"Günaydın, ne oluyor? Apar topar"
Ferit:
"Seyran yok abi"
Asuman:
"Nasıl yok?"
Ferit:
"Yok işte Asuman"
Fuat:
"Tamam abicim sakin ol, Ben haber veririm bizimkilere araştırırlar"
Orhan:
"Panik yapmayın, bulucaz"
Gülgün:
"Hem kaçırdıysa kim kaçırabilir"
Asuman:
"Kaçırdı mı onu gerçekten"
Gülgün:
"Yani Ferit öyle diyor *Feritin halin görür* Tamam sakin ol annecim"
Bir süre sonra herkes salonda öyle oturuyordu, yalnız Ferit yerinde duramıyordu.
Bi an kapıdan ses gelir, Seyran gelmişti.
Ferit:
"Seyran?"
Herkes kapıya döner.
Ferit koşarak Seyrana sarılır, Seyran anlamaz ne olduğunu
Herkes onların yanına gider.
Gülgün:
"Kızım iyi misin?"
Seyran kafasın sallar, Ferit geri çekilir.
Ferit:
"Seyran iyi misin? Neredesin sen? Ödüm koptu"
Seyran:
"Biraz yürüşe çıktım ben, pastaneyi görüp oraya bi girdim de, ne oluyor?"
Ferit:
"Neden telefonlarımı açmıyorsun? Hem niye sabahın köründe dışarı çıkıyorsun?"
Orhan:
"Tamam oğlum üstüne gitme kızdın, hamile zaten"
Seyran:
"Sabah uyku tutmadı bi yürüşe çıkıyım dedim, hem deniz havası iyi geliyor *cebinden telefonu çıkarır* şarj bitmiş, fark etmedim"
Fuat:
"Ferit seni kaçırdılar sandı"
Seyran biraz güler:
"Ne?"
Ferit:
"Ne yapıyım ya aklımdan bin tane senaryo geçti"
Orhan:
"O zaman hadi kahvaltıya"
Seyran:
"Karlos şunu alırmısın?"
diye poşeti uzatır, Karlos ta alır.
