3 hafta sonra
Akşam
Orhan işten gelmek üzereydi, Gülgün
de hayalindeki evin içini yani mobilyalarını ve tablolarını çiziyordu.
Orhan yalıya gelir ve odasına çıkar
Orhan odaya girer.
Gülgün ayağa kalkıp resimleri koltuğa bırakır ve Orhan'a yönelir.
Gülgün:
"Hoş geldin"
der ve adamın yanağına minik öpücük kondurur.
Orhan:
"Hoş bulduk ta, ne bu böyle kuru kuru hoş geldin demek, bana aitini almak istiyorum"
Gülgün:
"Sonra alırsın canım, benim hazırlanmam lazım, yemeğe geç kalacağız"
Orhan:
"Tamam"
dedikten sonra koltuğa oturur.
Gülgün hazırlanırken o sırada Orhan onun çizimlerinfark edip alır ve bakar.
Gülgün:
"İnebiliriz, ben hazırım"
Orhan elinde çizimleri tutarak:
"Bunlar çok güzel, sen mi çizdin?"
Gülgün:
"Evet ben çizdim boş boşa, boş ver hadi gidelim"
Orhan:
"Ama bunlar şahane, çok güzel olmuş"
der ve ayağa kalkıp çizimler bi kenara bırakır
Gülgün:
"Öylesine yapmıştım"
Orhan kadının beline sarılır.
Orhan:
"Çizimlerin gibi kendinde çok güzel olmuşsun"
Gülgün:
"Öyle diyorsun?"
Orhan:
"Evet"
der ve dudaklarına kapanır.
Gülgün karşılık verir ama uzun surmes ve geri çekilir.
Gülgün:
"Hadi aşkım hadi"
Orhan bi bakışla bakar kadına ve elin tutarak odadan çıkar.
Aşağı indiğinde herkes ordaydı.
Tam olarak Ferit ve Seyran, Asuman'a ve Fuata bakıyordu.
Fuat ve Asuman çocuk sahibi olamadıkları için tekrar kavga etmişlerdi
Asuman gitmek istiyor ve eşyalarını toplamıştı.
Fuat:
"Asuman hiç bir yere gidemezsin"
Asuman:
"Çekil önümden, gidiyorum"
Gülgün:
"Ay çocuklar ne oluyor?"
Seyran:
"Kavga ettiler, Asuman gitmek istiyor"
Orhan ve Gülgün:
"Ne?"
Gülgün Fuat ve Asumana gider.
Gülgün:
"Ne oluyor çocuklar? Fuat?"
Asuman:
"Ben gitmek istiyorum Gülgün anne, dayanacak gücümde sabrımda kalmadı artık"
Fuat:
"Pardonda neye gücün sabrın kalmadı?"
Gülgün:
"Yeter! Teker teker anlatırın"
Asuman:
"Şöyle özetliyim, ben ona çocuk veremiyormusum, her şeyi ben yapmışım"
Fuat:
"Asuman sen ne anlatıyorsun?"
