Fizik Cezası / Texting

18 - Tedirginlik

Bölüm 18 Tedirginlik

İnsanlar acıtırdı, kalpleri ruhu bazen de bedeni.

Sıkıntı ile kıvırcık saç tutamını parmağımın arasına doladım. Yaklaşık bir saat önce fizik öğretmenimizin yaptığı toplantıdan çıkmıştık. Kadın sanki hayatta tek onun dersi önemliymiş gibi davranıyordu. Yarım saatlik toplantı nasıl geçti, ben nasıl uyumadan durum? Bilmiyordum. Şimdi ise antrenmanımdan önce, giyinme odasından nefesimi düzenlemeye çalışıyordum.

Her sene olduğu gibi bu senede, ildeki liseler arasında basketbol müsabakaları vardı. Kazanacağımıza o kadar emindim ki içim rahattı, beni asıl geren ise bir ay sonraki büyük organizasyondu: Bu organizasyona federasyondan birçok yetkili insan gelecekti. Haliyle, takıma girebilmem için bu fırsattı iyi değerlendirmem lazımdı.

"Neva! Kaç saattir sana sesleniyorum duymuyor musun beni?"

Yüzüme doğru savrulan el ile gözlerimi kıpraştırdım. Görüş alanıma giren takım arkadaşıma kafamı 'hiç' dercesine sallayıp, "Duymamıştım, kusura bakma." Dedim. Hareketime itafen, bu sefer de o, "Ne düşünüyorsun?" Diye sorduğunda yanımda ki boşluğa oturup ellerini bacaklarının yanına konumlandırdı.

"Maçı düşünüyorum, haliyle biraz gerginim."

Ellerime odaklanıp salladığım bacağımı daha çok sallamaya başladım.

"Gergin olduğun çok beli oluyor, biz seni ilk defa böyle görüyoruz."

"Bende kendimi ilk defa böyle görüyorum."

Hayatım bir şekilde düzene oturmalıydı, Reha gibi başarılı değildim kısaca derslerden bir cacık anlamıyordum üniversiteye bile girebileceğimden emin değildim. Asrın desen kodlama dâhisiydi ama bunu kimse bilmiyordu, hatta öyle ki babam sayesinde özel bir şirkette işi bile hazırdı iyi kötü bir üniversite de eğitim görse kafiydi.

"Bu benim hayatımın dönüm noktası olabilir kendimi kurtarmak için son şansım olabilir." Dedim, korkuyordum deli gibi hem de bizim aile oldukça başarılıydı en az bir dalda başarısı vardı ağabeyim İstanbul'un en prestijli spor liselerinden birinde müdür yardımcısıydı. Ablam ise şan dersleri veriyordu, öğrencileri de genellikle ünlülerin çocuklarıydı.

"Oldukça başarılı bir ailede büyümek hâlliye insanı geriyor olmalı." Diyen arkadaşım ile kafamı usulca salladım. Koskoca Ulus ailesi elbette herkesin dilindeydi.

Telefonum sanki varlığını belli etmek istercesine titrediğinde şortumun cebinden çıkartıp kilit ekranını açtım.

Reha'm: Sevgilim.

Neva: Efendim sevgilim?

Reha'm: Ders sensiz hiç çekilmiyor.

Neva: Burada sensiz hiç çekilmiyor.

Reha'm: Çok başarılı olacaksın biliyorsun değil mi?

Neva: Emin değilim.

Reha'm: Neden?

Neva: Çok korkuyorum Reha.

Reha'm: Korkma kıvırcık.

Reha'm: Sen benim tanıdığım en cesur kızsın.

Reha'm: Sakın başaramazsam diye düşünme.

Neva: Nasıl bu kadar emin olabiliyorsun?

Reha'm: Çünkü seni tanıyorum.

Reha'm: Senin hayatın, benim hayatımın ışık kaynağı.

Reha'm: Senin azmin, benim güç kaynağım.

Reha'm: Ben senin başarıya olan aşkına tutuldum.

Reha'm: Herkese inat dimdik duruşuna hayran kaldım.

Reha'm: Okula bile kadın basketbol takımını sen kurdurttun.

Reha'm: İlde okulun adını senin sayende duyuldu.

Reha'm: Bu kadar güçlü bir kızın korkusuna yenik düşüp kaybetmesi imkansız.

Reha'm: Sen herkese inat, başarılı olabileceğini kanıtladın.

Reha'm: Şimdi çık o antrenmana ve hayatının yeni dönemine merhaba de!

Neva: Şerefsiz ağlatacaksın beni.

Reha'm: Ağla güzelim sana ağlama demem.

Reha'm: Göz yaşları ruhun en büyük ilacıdır.

Reha'm: Ağla ki rahatla.

Neva: Reha?

Reha'm: Efendim güzelim?

Neva: Seni çok seviyorum.

Reha'm: Bende seni çok seviyorum.

Neva: İyi ki varsın.

Reha'm: Sende iyi ki varsın kıvırcığım.

★★★

Evet arkadaşlar o malum olaydan sonra geri döndüm çok uzun sürmedi ama destekleriniz sayesinde kendimi o karanlık kuyuya atmadım. Hepinize tekrar tekrar teşekkür ederim 🌺

Bu arada küçük bir duyuru yapmak istiyorum: Asrın ve Demre'nin hikayesini yayınlandım profilimden ulaşabilirsiniz 'Rutubet Tutmuş Aşk' umarım beğenirsiniz...

İyi hafta sonları kiraz çiçekleri 🌺