Merhaba merhaba merhaba:) Yepyeni bir bölümle sizlerleyim. Bugün çok özel bir gün çünkü Fulin'in doğum günü.
Hiç hatırlanmayan ve hatırlamak istenmeyen bir gün. Sizlerinde önünde söylemek istiyorum ki;
Fulin Özark, benim güçlü kızım seni bilmek ve acılarını hissetmek beni büyütüyor. Seninle çok fazla uzun bir süredir beraberiz ve bilmeni isterim ki her anı çok değerli. O yüzden unutma,
Herkese ve her şeye inat,
Sana her zaman iyi ki, güçlü kızım♡
Yazım yanlışım varsa şimdiden özür dilerim. Oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfennn :)
Keyifli okumalar dilerim:)
Bölüm Şarkıları
The Way (Instrumentual): Zack Hemsey
İnto it: Chase Atlantic
Geçmiş ağır ağır çan sesleri çıkararak yıllardır sakladığı gerçekleri gözlerimin önüne seriyordu. Bir çift yeşil harenin acı ama saf gerçeğini usulca fısıldıyordu. Gerçekler mahkum kaldıkları paslı zincirlerden bir bir kurtuluyor, bu savşata ki rolünü oynuyordu. İlk suçum ve ilk kaybım bir kaç metre ötemde tüm heybetiyle duruyordu. Bedenimi etkisi altına alan şok dalgaları, tek bir adım atmama dahi izin vermiyordu. Öyle durup ona bakabiliyordum sadece.
Masumluğunu ilk o gece kaybeden küçük kız çocuğu, yaş dolu gözlerle karşısında ki adama bakıyordu...
Yıllarca her gününe lanetini acımasızca musallat edecek o adama bakıyordu. Onu en son gördüğünde küçük bir çocuktu. Kendi ellerinde ölmek üzere olan bir çocuk. Yeşil göz bebeklerinin soluşunu hatırlıyordu. Sonra usulca o soluk yeşilleri örten göz kapaklarını. Ellerinin arasından kayıp giden küçük parmaklarını. Bir sayı belirdi gözlerinin önünde. Soğuk bir ses durmadan o sayıyı sayıklamaya başladı. Üç! Üç! Üç!
Geriye kalan sadece üç saniye. O üç saniyede kayıp giden bir hayat ve geride bıraktığı lanetli bir beden. Gittiği her yere, duyduğu her sese ve uyuduğu her uykuya bulaştıracağı bir lanet. Gecenin en kör vaktinde onu acı çığlıklarla uyandıracak binlerce kabus bırakmıştı geriye.
10.01.2003
Küçük kız elini sıkıca tutan çocuğa baktı tekrar. Hasta olduğu, içi kırmızı olmuş gözlerinde fazlasıyla belliydi. Hâlâ tam iyileşmemişti ama Yavuz onu yeni bir teste getirmişti. Bir kaç dakikadan fazladır yürüyorlardı. 'Ya dayanamazsa' diye içinden geçirdi küçük kız. Ama güçlüydü daha önce girdiği testlerin çoğunu dereceyle bitirmişti. Yine de korkuyordu işte. Andaç'ı seviyordu ve ona bir şey olmasını istemiyordu.
"Neden onunla gelmeyi kabul ettin?" diye sordu daha fazla dayanamayarak. Gözleri etrafta bombanın bağlı olduğu kayayı arayan çocuk, kendine yöneltilen soruyla bakışlarını yan tarafına çevirdi. Bu sorunun geleceğini biliyordu hatta bu kadar gecikmesi bile mucizeydi. Gülümsedi istemsizce, bu meraklı halleri onun hep hoşuna gitmişti. "Bu sefer birinciliği sana kaptıramazdım." dedi yalancı bir huysuzlukla.
"İyi de ben, sen varken de birinci oluyorum zaten." Bilmiş bir tavırla yanında ki çocuğa baktı, Fulin. "Bazen gerçekten kırıcı oluyorsun küçük kurt." Andaç'ın sesini bu sefer sahte bir hüzün sarmıştı.
"Artık bu acıtasyonlarına kanmıyorum, biliyorsun değil mi?" dedi Fulin. Kaşlarını öfkenin minik dokunşlarından dolayı çatmıştı. Hayretle açıldı Andaç'ın gözleri. Karşısında ki küçük kız her geçen gün daha da hızlı büyüyor, kendi yaşıtlarıyla arasındaki farkı arttırıyordu.
YOU ARE READING
YOL- İLK ADIM +18
General FictionÖylece durup bakıyordu, gözlerinde acının rengiyle. Hiçbiri görmüyor, anlamıyor muydu; can çekişiyordu ruhu? Neden sesini çıkarmıyordu ki, neden... Neden bu sefer tek bir adımı bile bana değildi? Oysa bu uzun yolda ilk adımı beraber atmıştık, birbir...
