Öylece durup bakıyordu, gözlerinde acının rengiyle.
Hiçbiri görmüyor, anlamıyor muydu; can çekişiyordu ruhu?
Neden sesini çıkarmıyordu ki, neden... Neden bu sefer tek bir adımı bile bana değildi?
Oysa bu uzun yolda ilk adımı beraber atmıştık, birbir...
Merhaba merhaba merhaba! Öncelikle nasılsınız? Umarım iyisinizdir, değilseniz bile iyi olun lütfen. Bugün 11 şubat, 9 yıl önce tam bugün Özgecan Aslan tecavüze direndiği için vahşice yakılarak katledildi! Onu rahmet ve sevgiyle anıyor, tecavüzün dünya üzerinden tamamen silinmesini diliyorum. Artık Özgecanlar olmasın!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Çok can sıkan bir konudan bahsedeceğim şimdi, LÜTFENOKUMADANGEÇMEYİN. Biliyorum kitabımın şuan çok okuru yok ama her bölüm en az elli-altmış kez okunuyor. Buna rağmen verilen vote sayısı beşi geçmiyor. Bölümü okurken oy vermeyi unutmayın. Tamam yorum yapmak istememenizi anlıyorum ama siz bölümleri oylamdığınızda gerçekten bende çok olumsuz etkiler bırakıyor. Lütfen buna dikkat edin. Yazım yanlışım varsa şimdiden özür dilerim.
Bölüm Şarkıları; Lunapark - Ayşedeniz Gökçin Pencere - Ayten Alpman
Keyifli okumalar dilerim :)
"Ne yapıyorsan hemen bırakıp Serdar'ın evine gidiyorsun!" Tok ve baskın çıkan sesim mutfakta yankılandı. "Neden ki?" diye soran kişi Barkandan başkası değildi. Beşinci kez yaptığım arama sonucunda ona ulaşabilmiştim.
"Bir neden mi gerek?" Yanımda duyduğum hırıltıyla beraber başımı eğip Gölge'ye baktım. "Biz Alan'a gidiyorduk ama." diye çaresizce söylenen Barkan, şu dakika sinirlerimi bozmaya başlamıştı bile.
"Şimdi de Serdar'a gidiyorsunuz, bitti!" Efken'in mutfağa bıraktığı büyük koliden yoğun bir et kokusu geliyordu. Ve kırmızı et pek haz ettiğim bir şey değildi. Masanın üzerindeki çakmağı ve sigara paketini alıp balkona çıktım. "Bende geleceğim, oraya geçip beni bekleyin." derken bir yandan da çıkardığım sigarayı yakmakla uğraşıyordum.
"Baştan söylesene bunu be güzelim, ne cebelleştiriyorsun beni?" diye söylenirken Efken'e de komut vermeyi ihmal etmemişti. "Serdar'ın evine sür, Efken çocuk."
"Ya abi benim adım Efken, Efken çocuk değil!" Rahatsızlığını açıkça belli eden Efekn'in sesini duymamak mümkün değildi. "Bu sana Efken çocuk demem için bir engel değil, Efken çocuk." Keyifle söylediği şeyden sonra Efken'e itiraz etme fırsatı vermeden tekrar telefona yöneldi.
"Yarım saate oradayız bal kaymağım." Yine her zamanki gibi kendince sevgi kelimeleri kullanmaya başlamıştı. "Bak bana bir daha böyle şeyler söylersen hiç düşünmeden seni Gölge'nin önüne atarım Barkan!" dedim. Alay ve ciddiyet karışımı bir sesle.
"Oww! Dişi kurt kızdı, Barkan Sevgi İşlerinden bugünlük bu kadar. İyi günler dileriz efendim." dedikten sonra hiç beklemeden telefonu suratıma kapattı. Yaşadığım saniyelik şokun ardından iyice küplere binmiştim. Bende Fulin isem ondan bunun hıncını çok pis alırdım.
