Beni Buldu

Beni Rahat Bırak

Yanımdaki varlığa anlamaz gözlerle bakıyordum. Delirmiş olma ihtimali var mıydı?
"Sen buraya nasıl girdin be!"
"Senin için daha fazlasını yapabilirim emin ol."
"Sor bakım ben istiyor muyum bunu."
"Sorarsan olumsuz cevap vericeksin. Hiç sormadan işime devam edicem."
"Ya ders başlayacak manyak mısın gitsene!"
"Ders dinliycem susarsan."
Kavgamızı bölen hocanın içeri girmesi olmuştu. Ben sinirle içimden Efeye söverken o gülüyordu. Değişik varlık işte...
Ders bitiş zili çalınca herkes dağılmaya başlıyordu Efe ise sadece bana bakıyordu.
"Ne? Ne var!"
"Çok tatlısın." Beklemediğim iltifat karşısında biraz utanmış olabilirim. Yok ya utanmadım hayır. Tamam azıcık.
"Utandın mı sen?" Hafif gülerek söylemişti.
"Yo. Ne utanması be. Hem sen hakla bana tatlı diyosu-'
"Ay yine çok konuştun. Herkes çıktı kalk gidelim hadi."
"Ben seninle hiçbir yere gelmiycem."
Aynı konuşmayı onuncu kez yapmak istemediğim için ordan ayrıldım. Arabaya bindiğimde varlığında binadan çıktığını gördüm.
Öküz. Bide tatlısın diyo. Sinirlerimi tepeme çıkarıyo of of."
Eve girdiğim anda kendimi banyoda buldum. Sıcak su bedenimi rahatlatırken ben yine düşünüyordum. Benden ne istiyor olabilir? Neden bir vampir aniden ortaya çıkıp ben seni korumak istiyorum der ki? Allah'ım çok saçma ve komik. Kaldı başıma baş belası. İçimden bir kez daha Efenin varlığına sövüp duştan çıktım ve giyinmeye başladım. Sıcak suyla mayışmış bir şekilde odama girdim ve yatağa yattığım gibi de uyumuşum zaten.

Sabah kalkıp kahvaltı hazırladım kendime. Bir yandanda bilgisayardan işle uğraşıyordum. Kahvaltıma tam otururken kapı çaldı. Oflayarak kapıyı açmaya gittim. Kapıyı açıp gelenin Efe olduğunu görümce büyük bir hayal kırıklığına uğradım.
"Selam-"
Yüzüne kapattım.
"Varlıkcım. Lütfen bu günümü bölmeyip burdan uzaklaşır mısın."
Hayır. Benide içeri al günü beraber yaşıyalım."
Kapıyı sert bir şekilde açtım.
"Rüyanda!"
Geri suratına kapattım.
"İnatçı kız."
Kahvaltıma geri döndüğümde arkamda belirmesiyle çığlık attım.
"Bismillahirrahmanirrahim."
Bir elim kalbimde bir elim ağzımda Efenin gözlerine bakıyordum.
"Açım. Ben kendi yemeğimi aldım sen zahmet etme." Diyip mutfağa yürüdü.
"Ya sabır." Sabır dilenerek mutfağa geçtim. Efe bir bardak çıkarmış içine kan dolduruyordu. Midem bulandı.
"Efe... Ya madem zorla girdin bari düzgün bişe yap." Elimle ağzımı tutuyordum.
'Ne gibi?"
"Şunu içmemek gibi!"
"Üzgünüm, o olmaz. Ama başka bişe işte yaparım."
"İştahım kaçtı. Yemiyorum ben. Sen ne halt yersen ye."
"Olmaz. Otur şuraya."
"Başıma anne mu kesildi şimdi. Yürü git!"
"Hadi güzelim. Otur birşeyler ye."
Zorla masaya oturmuş ağzıma birşeyler tıkıyordum.
"Aferim sana."
"Kes sesini."
"İnatçı kızım"
"Bana kızım deme!"
"Peki sinirli kedicik." Bu adam benim kendine sövdürerek cehenneme sokacaktı.
"Yemeğini hızlı bitir. Daha beraber okula gidicez." Göz kırpmıştı.
"Hay ben senin okulunada... Neyse sakinim."