Yazım yanlışı ve mantık hataları olabilir anlamadığınız yeri sorabilirsiniz ballar ♡
_______________________________________________________
Neden bilmiyordum ama onu kışkırtmak hoşuma gidiyordu.
Bilerek son maçımızda kurduğum cümlenin aynısını kurmuştum, çünkü gerçekten en fazla ne yapabileceğini görmek istemiştim.
"Ebrar Aceee!"
Zehra'nın bağırmasıyla karakurt'a doğru baktığımda Zehra'yla birlikte neşeli bir sesle bağırdı ve gülerek bana kısa, kibirli bir bakış attı.
Tıpkı son 4 seferde yaptığı gibi.
Eh sanırım en fazla ne yapabileceğini şuan görüyordum.
Anterman maçı olduğu için pek düzenli oynadığımız söylenemezdi, ama bunun pek de önemi yoktu.
Eda abla servisi kullandığında kolayca Elif'e geçen topla bana doğru pas sağlanmıştı.
Hızla yükselerek topa vurduğumda, Karakurt ve Zehra'nın bloğundan kurtulan topum elbette sayı olmuştu.
Bu anterman gerçekten hoşuma gitmeye başladı.
Kollarımı iki yana açıp, iki elimle gururla kendimi göstererek karşımdaki Karakurt'a doğru bağırdım ve sonra gülmeye başladım.
Normalde asla yapmayacağım bir hareketti ama şuan kendimi tutamamıştım.
Karakurt yüzüme hafif bir şaşkınlıkla baktıktan sonra, yaptığım şey hoşuna gitmiş gibi sırıttı ve gülerek önüne döndü.
Gülüşü içimi ısıtırken, nedenini bilmediğim bir şekilde daha fazla gülmesini istedim.
Yeniden servis yapıldığında, bize doğru gelen topla bu sefer Elif'in plasesi bize bir puan daha kazandırmıştı.
Elife doğru döndüğümde Elif,
"Yes beee" diye bağırdı ve gülerek havaya kaldırdığım elime sert bir beşlik çıktı.
Enerjim çok yerindeydi ve kızlar güldükçe bende onlara katılıyordum.
Elif'in atarlı hareketlerine Eda abla ile gülerken, ansızın aklıma gelmesiyle Karakurt'a doğru baktım ve zaten bana bakıyor olduğunu fark ettim. Şimdi gözlerimiz buluşmuştu.
Bana, sanki ilk defa gülen birini görüyor gibi bakıyordu. Yada sanki daha önce hiç gülmemişim gibi.
Bakışları içimde garip bir his uyandırdığında gülmeyi bırakarak göz temasımızı kestim ve önüme dönerek gelecek servis için yerime geçtim.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
3 saat süren spor ve antermandan sonra nihayet eve gidiyordum.
Yorgundum ve duşa girip uyumak için canımı verebilirdim. Karakurt anterman maçında resmen canıma okumuş ve neden mvp olduğunu anlamamı sağlamıştı.
Buna rağmen ironik bir şekilde biz kazanmıştık. Aldığı her sayıda yüzünde oluşan ifadeler ve gülümsemesi aklıma geldiğinde, dudaklarımda bir gülümseme oluştu.
Gerçekten oynadığı oyun ne olursa olsun hissederek oynaması hoşuma gidiyordu. Bir anterman maçında bile, onunla oynarken keyif aldığımı fark etmiştim.
Arabanın içi biraz sessiz gelmeye başladığında, müzik açma gereksinimi duydum.
Müzik dinlemeyi seviyordum ve her şartta bence insanı motive eden, iyi hissettiren bir şeydi.
