seninle sık sık karşılaşıyordum. yolda,okulda,yemekte,kafede, çarşıda. aa evet. bu acı olacaktı ama bir kez de kız arkadaşınla gördüm. daha acısını söylemek gerkirse ona sarılırken gördüm. yer yarılıp içine falan girmedim, görmez olsaydım da demedim. o senin hayatındı ve ben uzaktan seyrediyordum. müdahale edemezdim üstelik daha adını bile bilmiyordum. herkes seçimini yapar ben de senin seçimine tanıklık ettim. kimi kandırıyordum seni öyle görünce olduğum yerde kalakaldım. başımda haziran ayının şimşekleri çakıyordu ve birazdan gözlerimden bir yaz yağmuru boşalacaktı. kalbim o kadar hızlı atıyordu ki nefesim ona yetişemiyordu. intihar ediyordu kalbim.onun kendini öldürmesinden değilde içindeki seni öldürmesinden korktum. elimi yüreğime koydum bir kaç gözyaşıyla üzülme o zaten sana ait değildi ve birinin olması çok normal dedim.' ama sen bana ait olmalıydın'. derin bir nefesle ya da bu sözle kalbim kendine geldi, içimdeki kara bulutları dağıttı.
evet o cümle ' sen bana ait olmalıydın' . nasıl olduğu da ırgalamazdı yüreğimi. o bu sözle can buldu, ne yüreğimi ne de seni kaybedebilirdim. içimdeki olimpostan aresi çağırma vakti gelmişti. uyan savaş tanrısı ve yüreğimiz için savaş. fakat baban zeus gibi beni de utandırma. kazanacaksın eğer o kız ölümünün ellerinden olduğu herkül değilse. ( yunan mitolojiisnde ares, herkül tarafından öldürrülmüştür.) niyetim seni sevdiğinden ayırmak değildi. böyle bir acıyı koyamazdım yüreğine. ama seni böyle delirmişcesine severken susup kendimi de geri çekemezdim. o zaman senin kalbindeki zindana değil hadesin zindanlarına kendimi vururdum. orda hades bana ne tür işkenceler yapardı ? kötülük zehrini kanıma akıtır verdiğin acılarla çoktan ölmüş beni ikinci hades olarak dünyaya bırakırdı. kendi ellerinle yarattığın hades işte o zaman senin yüreğine en büyük acıları koyardı. sadece bir savaş sevgilim, kız arkadaşına verdiğin yüreğini almak için bir savaş.
