kaçıncı satırı bu kalbimin , hangi sözcükleri kirletmedim uğruna. acıyor mu canım yoksa ben mi acıtıyorum onu ? ah sen ne güzel bir düşsün. düşsen keşke yüreğimden alıp götürse anılar seni uzaklara. Benden uzaklaştırsa çünkü dayanamayacağım sensiz ölme ihtimalimi düşündükçe. Yoksa sen mi öldürüyorsun beni? Celladım sen misin ? Aman Allah'ım meğer katilimi sevmişim.eğer tek suçum buysa yine severdim seni parmaklıkların ardında bir ömür bahşetse bile kader bana. ölüyorum son çığlıklarımda yine senin adın var. hep aynı hep aynı kelimeler ... sen gelince aklıma hep aynı kelimeler seni anlatmamda arkadaş oluyor . ben ise seni öyle her sözcükle anlatmak istemiyorum. her şey seni bana anlatırken üstelik .ellerinde kaybolup gözlerinde boğulurken sen diyorum ya eyvallah bendeki sen aşkına.
bugünlerde odamda şiir yazmayı deniyordum.sen olunca içinde hiç de zor olmuyordu dizeler kendiliğinden diziliyordu. birleşip uzun uzadıya tam da midemin kasıldığı yere toplanmış kelebekleri harekete geçiriyordu.sanki gökyüzünün zirvesine ulaşacakmışcasına hızla yükseliyorlardı. içlerinde garip bir coşku vardı garipti çünkü seni bulamayacaklarını onlarda biliyordu. nefeslerini tutup kanat vuruyorlardı umudun yitirildiği mekanlara. ulaştıkları umutsuzluk zirvesinden patır patır dökülüverdiler. şimdi geldikleri yerde nefes almadan öylece uzanıyorlardı. işte beni de böyle öldürüyordun. silahsız, bıçaksız elinde kan lekesi dahi olmadan. henüz olmamış birlikteliği yani bizi öldürüyordun.seni arzulayan ellerim cansız, soğuk,mosmor, kaskatı kesilmiş bedenimde sana elveda diyerek sallanıyordu.bir koku... nasıl anlatılabilirdi ki sensizliği yaşarken, umutla kapattığım gözlerimde hayalin tarumar olmuşken, bir kokunun gözlerini usulca gözlerime yaklaştırdığı? sensizlik geçen cümleme işte bir yenisi daha eklendi ve ben gözlerinde kokunla kayboluyordum.
