bölüm beş: bir de etrafımda mutlu hayatlar olmasa...

1 0 0
                                    

günler günleri sıraladı, tatil yaklaşdı ve arkadaşlarım tatil için mutlu olurken ben senden uzaklaştığım için mutsuzdum. toparlanmaya başladım herkes gibi.bi fark vardı bu toparlanmada onlar eve gidecekleri için toparlanıyordu bense senden kalan ayrılığın verdiği acı hafiflesin diye kendim için toparlanıyordum. son günlerde seni hiç görmedim. olabileceğin bütün mekanları gün içinde turluyordum gitmeden son bir kez göreyim diye. belki de çoktan gittin evinde kaçıncı demli çayını içiyordun, ben de hayaline kafelerdeki  dünden kalma açık çaylarla eşlik ediyordum.
seni çok özledim. yüzümde özlemden oluşan çizgiler vardı. kimsenin göremediği bu çizgileri sen baksan görürdün. aslında bana bir baksan özlem kaybolur yüreğimden yüzümdeki çizgilerini de götürürdü.  bir gülümsesen gidişinin verdiği acı hafiflerdi. gözlerine baksam gözlerime baksan yüreğim kırık kanatlarıyla uçardı gökyüzüne. bir gökkuşağı çizerdi kendine her renginde gözlerinin olduğu. o gökkuşağının altında yağmurlar yağardı tüm ırmaklarıma. asmalarım yeşerir sarardı yüreğini. sonbaharında bile taze yaprakları sımsıkı tutar yüreğini, bırakmazdı. portakal bahçeli evimizde o asma yapraklarından sarmalarla açardık orucumuzu. saksıda yetiştirdiğin naneleri kavurur sos yapardım sarmaların üzerine. minik ellerini tencereye daldırırdı kızımız. ben ona kızardım sen ise minik ellerini öpüp kucağına alırdın. yavru bir kedimiz olurdu siyah incrlemizin arasında koşturan. tabi kızdırdığı için onu kovalayan bir de köpeğimiz. ağustosta yeşil kabuklu mandalinaların suyunu sıkıp kahvaltıya koyardım. ekşi tadının yüzündeki ifadesine bakıp kızımla birlikte sana gülerdik.
el olup gitmeseydin, o ilk bakışını gözlerimde görseydin böyle yaşlanır giderdik. son nefesimi senden kmlerce uzakta değil yanıbaşında gözlerine bakarak verirdim. hayalimdeki mutlu hayatı yaşayan hayatlar, etrafımda olmasaydı seni  ilk gördüğüm yere gömüp Trabzon' da bırakmak daha kolay olacaktı. şimdi sen beni bırakıyorsun arkanda habersiz olduğun fırtınalarla. madem gideceksin o mutlu hayatları da götür, yüreğim sensizliği seni hatırlatacak  anlarla kaldıramaz.

Adın Yüreğim OlduWhere stories live. Discover now