ვეგასმა შეხედა ბიგს, რომელიც გაფართოებული თვალებით სუნთქავდა და ახლა ჩალურჯებული კისერი ეჭირა.
"წაიყვანე შენთან და არ გამოჩნდე ჩემს წინაშე, სანამ შენს სამიზნეს არ იპოვი. მაგრამ დაიმახსოვრე, თუ ამჯერადაც ვერ შეძლებ... მე დავასრულებ შენს ამბავს" - გამოაცხადა ვეგასმა.
"ახლავე ადექი!" ვეგასმა გამაოგნებლად დაუყვირა ბიგს.
მცველი სასწრაფოდ ადგა და ჯერ კიდევ უგონო მდგომარეობაში მყოფი მეგობარი აიყვანა და ოთახიდან გავიდა.
"აჰ, შემიძლია ახლავე მივიყვანო ექიმთან?" ჰკითხა პორშემ და ვეგასის ყურადღება მიიპყრო.
"რატომ?" წარბის აწევით იკითხა.
სულელია ეს ფსიქოზური ნაბიჭ** თუ რა? გაიფიქრა პორშემ.
"მაშ მათ შეუძლიათ მისი ჭრილობების მკურნალობა? და მისცენ წამალი?" პორშემ წინადადებები კითხვითი ტონით დაასრულა, თითქოს ვეგასს ეუბნებოდა, რომ ეს ყველაზე აშკარა რამ იყო.
ვეგასმა ჩაიბურტყუნა.
"არ არის ამის საჭიროება. მე მას მაინც მოვკლავ", თქვა მან ისე, თითქოს ყველაზე ნორმალური რამ იყო ვინმეს მოკვლა. კინისა და პორშეს თვალები უფრო დიდი გახდა.
ვეგასმა შარვლის უკანა ჯიბიდან იარაღი ამოიღო და პიტზე მიუშვირა. პიტი ჩუმად იყო მთელი ამ ხნის განმავლობაში და აძლევდა უფლებას თავის იდუმალ მხსნელს შეესრულებინა მთელი სამუშაო მისი სიცოცხლის გადასარჩენად. მაგრამ, როგორც ჩანს, მას არც ისე გაუმართლა, რომ ცოცხალი გამოვიდეს ამ არეულობიდან.
-გთხოვ, ნუ მომკლავ. პირს არასდროს გავაღებ, გპირდები, - შეევედრა პიტი, ქვედა ტუჩი საზიზღრად აკანკალდა. ლოყებზე ცრემლის მსუქანი წვეთები ჩამოუგორდა.
"ამ ბიზნესში ნდობა არ არსებობს" - თქვა ვეგასმა.
პიტის ცხოვრება ყოველთვის საზიზღარი იყო. ჯერ მისი მშობლები დაიღუპნენ ავტოკატასტროფაში, რომლის გადარჩენაც ვერ მოახერხა. ბავშვთა სახლი, რომელმაც ის მიიღო, იყო ჯოჯოხეთი დედამიწაზე. ბავშვებს მუშებივით ამუშავებდნენ და ძალიან ცოტას აძლევდნენ საჭმელად. ის შეესწრო იმას რომ ზოგიერთი ბავშვი კვდებოდა არასწორი კვების გამო. ის რაღაცნაირად ცოცხალი იყო თვრამეტი წლამდე. მაგრამ როცა თვრამეტი წლის გახდა, გააძევეს. მან ერთი კვირა გაატარა ქუჩაში, სანამ მაღაზიაში სამუშაოს იპოვიდა.
სამსახურის შოვნისა და ბინის შოვნის შემდეგ ცხოვრება ცოტათი გაუმჯობესდა. მას ჰყავდა ოთახის მეზობელი. ისინი იყოფდნენ ქირას და ყველა სხვა გადასახადს. მან გაიარა საექთნო კურსი და ბოლოს მედდა გახდა. მან დატოვა სამსახური კომფორტის მაღაზიაში. ყველაფერი კარგად მიდიოდა, სანამ ერთ დღეს არ მოიტაცეს და სკამზე მიბმული აღმოჩნდა.
პიტმა მჭიდროდ დახუჭა თვალები, როცა გაიგონა თოფის ხმა. მას არასოდეს წარმოედგინა ასე სიკვდილი.
"ვეგას!" კინმა დაიყვირა ზუსტად მაშინ, როცა ვეგასი აპირებდა ჩახმახის დაძვრას.
"ჩვენ არ ვხოცავთ ადამიანებს, რომლებსაც ჩვენთან არაფერი აქვთ საერთო. ხომ არ დაგავიწყდათ წესი?!"
ვეგასმა იარაღი უკან გამოსწია და კინს შეხედა.
"ასე რომ გაუშვებ და მისცემ შესაძლებლობას მთელ მსოფლიოს უამბოს ჩვენი საიდუმლოებები? შეგიძლია დანებდე, თუ ასეთი რბილი გული გაქვს!" ვეგასმა ხმაში შხამი გაურია.
"შენ არ ხარ მაფიის ხელმძღვანელი. შენ არ იცავ წესებს აქ", - თქვა კინმა. მისი ჩვეულებრივ მშვიდი ქცევა დიდი ხნის წინ შეიცვალა პასიური აგრესიით.
ვეგასმა კბილები დააჭირა. გაბრაზებულმა დაარტყა გვერდით სკამზე.
"კარგი, მაგრამ ის აქ დარჩება სიკვდილამდე. და თუ გაიქცევა, მე პირველი ვიქნები, ვინც თვალში ჩაიგდებს "- დაემუქრა ვეგასი, მაგრამ კინი საერთოდ არ ჩანდა მისგან შეშინებული. ამის შემდეგ ვეგასი გავარდა ოთახიდან.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ხაფანგში (წიგნი 1)
Hayran Kurgu‼️ ნათარგმნი იტალიურმა მაფიამ მოკლა ვეგასის მშობლები, როდესაც ის 15 წლის იყო. ბიძამ მოახერხა მისი და მისი ძმის გადარჩენა მეტოქე მაფიისგან და აიყვანა ისინი თავის მეურვეობაში. პიტი არის ობოლი, რომლის მშობლები ავტოკატასტროფაში დაიღუპნენ, როდესაც ის მხო...
