ვეგასი გირლანდებს იღებდა ფოტოებიდან, როცა მოისმინა პორშეს საუბარი პიტთან. რაც უფრო მიტს უსმენდა, მით უფრო ნელდებოდა მისი ხელები.
ყოველწლიურად ვსტუმრობდი მათ საფლავის ქვას...
ამ პერტიკულარულმა ხაზმა მიიპყრო ვეგასის ყურადღება. საფლავის ქვა?
ვეგასს თვალები უფრო გაუფართოვდა, როცა რეალიზება დაიწყო. არის ის, რაც მას ჰგონია? უკან გაიხედა და დაინახა, რომ პიტი ლოყას იწმენდდა. ეს ერთგვარი ხუმრობაა? იმდენი შეურაცხყოფა მიაყენა პატარას, რათა მოგვიანებით გაეგო, რომ ისიც ობოლი იყო. დაუჯერებელია.
მისი თვალები პიტს გაჰყვა, როცა პორშემ ის გაუშვა. და როგორც იფიქრა, პიტის ზურგზე წითელი ლაქა იყო.
ვეგასმა გაღიზიანებულმა მუშტები შეკრა. ის გაბრაზებული იყო საკუთარ თავზე, რომ ასე უხეშად მოიქცა პიტთან. მაგრამ ისიც დაბნეული იყო, რატომ ბრაზდებოდა ამ საკითხზე. ის ასე არ უნდა გრძნობდეს თავს. პიტი მხოლოდ მსახურია და ის აქ უფროსია. მაშ, რატომ უნდა აინტერესებდეს, როგორ გრძნობს თავს დაბალი რანგის ვინმე!
ვეგასმა თვალები დახუჭა და ჩაიბურტყუნა. მან მოახლე ქალს უთხრა, რომ ფოტოები მის სამხატვრო სტუდიაში დაებრუნებინა.
მან უნდა მიიღოს გარკვეული ინფორმაცია პორშესგან.
ეს უკანასკნელი გაკვირვებული ჩანდა, როცა მის წინ ვეგასი დადგა.
"ბატონო ვეგასი... შემიძლია დაგეხმაროთ რაიმეში?" ჰკითხა მან.
"ჩვენ უნდა ვილაპარაკოთ" - ჩაიჩურჩულა ვეგასმა.
"ჰმ.. რა თქმა უნდა... მგონი" უპასუხა პორშემ დაბნეული სახით.
"მაშ, ნება მიბოძეთ, გავარკვიოთ, პიტს მშობლები არ ჰყავს?" ვეგასმა ჰკითხა.
პორშე გაოგნებული იყო. რატომ სვამდა ვეგასი ამ კითხვას?
-კი...მისი მშობლები ავტოკატასტროფაში მოხვდნენ და ვერ გადარჩნენ, - თქვა სევდიანად.
ვეგასმა უბრალოდ სადღაც გაახილა თვალები. ის თავს უზარმაზარ ნაბიჭვარად გრძნობს იმისთვის, რომ პიტი ატირა.
- ახლა თუ მაპატიებთ, მისტერ კინი მირეკავს, - თქვა პორშემ და დაიხია.
ვეგასი პასუხად მხოლოდ გაჩუმდა, როცა პორშე მოშორდა.
ვეგასი ფიქრობდა, წასულიყო თუ არა პიტთან. საბოლოოდ მან პიტის პოვნა აირჩია.
როგორც ჩანს, მეის მიმართულების თხოვნა კარგი იდეა იყო. ვეგასს წარმოდგენაც არ ჰქონდა, სად იყო პორშეს და პიტის ოთახი.
ახლა კარის წინ იდგა და თავისთან კამათობდა, უნდა დაეკაკუნა თუ არა.
ორჯერ დაკაკუნების შემდეგ პასუხი არ მიუღია. ასე რომ, ინსტიქტმა შეატრიალა კარის სახელური და კარი არ იყო ჩაკეტილი. ეს უყურადღებოა, შემთხვევით გაიფიქრა ვეგასმა.
ვეგასის დრო ნაწილობრივ კარგი და ნაწილობრივ ცუდი იყო, რადგან როდესაც მან კარი გააღო, ტვინმა შეწყვიტა ფუნქციონირება. პიტი დივანზე პერანგის გარეშე იჯდა. კისერს უკან იხევდა და ჭრილობაზე მალამოს წასმას ცდილობდა.
ვეგასის თვალებმა პიტის შიშველი ტანის ზედა ნაწილი დაასკანერა. პირველი, რაც თავში მოუვიდა, იყო ის, თუ როგორი წარმოუდგენლად რბილი აღმოჩნდა ამ უკანასკნელის სხეული. მისი სხეული არ იყო შერბილებული ან „კაცური“. ეს უფრო მომხიბვლელი, ქალური მხრიდან იყო მოკლე სიმაღლით, ელეგანტური კისრით, ვიწრო მხრებით და სქელი მუცლით. პიტს აქვს შესამჩნევად პატარა წელი, რომელიც მხოლოდ ალუბლს მატებს მის გარეგნობას.
ეს ისეთი ვეგასის ტიპი იყო. რეალურ ცხოვრებაში არავინ იყო ისე ახლოს მის იდეალურ ტიპთან, როგორც ეს უდანაშაულო ლამაზმანი.
როგორც ჩანს, პიტმა არ იცოდა ვეგასის ყოფნის შესახებ, ასე რომ, როდესაც აღნიშნულმა მამაკაცმა კვლავ დააკაკუნა ღია კარზე, პიტი შეცბა.
"აჰჰჰ!"
მაღლა აიხედა და საშინლად იკივლა და მაისური მკერდზე გადაიცვა სიშიშვლის დასაფარად.
YOU ARE READING
ხაფანგში (წიგნი 1)
Fanfiction‼️ ნათარგმნი იტალიურმა მაფიამ მოკლა ვეგასის მშობლები, როდესაც ის 15 წლის იყო. ბიძამ მოახერხა მისი და მისი ძმის გადარჩენა მეტოქე მაფიისგან და აიყვანა ისინი თავის მეურვეობაში. პიტი არის ობოლი, რომლის მშობლები ავტოკატასტროფაში დაიღუპნენ, როდესაც ის მხო...
