პიტის ცრემლები არ ჩერდებოდა. თვალებს იწმენდს და ცრემლის წვეთების ახალი ნაკრები ისევ ცვივა და ვარდისფერ ლოყებს ასველებს. ვეგასის სიტყვებმა გული ძალიან ატკინა.
მას უბრალოდ სურდა სხვის ნუგეშისცემა. მან იცის როგორია მშობლების გარეშე გაზრდა. მშობლების გარდა ოჯახის სხვა წევრის შესახებ არც ჰყავს და არც იცის.
"პიტი? სად არის ფოტოები?" იკითხა მეიმ მისაღებში შემოსული რომ დაინახა.
- ოჰ, მისტერ ვ-ვეგასმა თქვა, რომ მათ მოიტანდა, - თვინიერად უპასუხა პიტმა.
"კარგი. ახლა არანაირი დავალება არ გაქვს, ასე რომ დაჯექი სადმე. ახლავე წავალ" თქვა მეიმ და სასწრაფოდ დაიბარა სხვა მსახურები.
პიტმა გადაწყვიტა კუთხეში დამდგარიყო და ყველასთვის ეყურებინა.
იქ უკვე ბერი იმყოფებოდა. ის ხელმძღვანელობდა ცერემონიას ქადაგებისა და გალობის კითხვისას.
ვეგასი ოთახში შევიდა ფოტოებით. მყისვე თვალი პიტზე დაეცა, რომელიც ყველაფერს კუთხიდან უყურებდა.
პიტმა უცებ გაიხედა და თავი დახარა, როცა თვალით კონტაქტი დაამყარეს.
ვეგასის მხარეს სურდა შეემოწმებინა პატარა მამაკაცი, მაგრამ მან თავი შეიკავა ამისგან.
ვეგასმა ფოტოები დადო მაგიდაზე, რომელიც ძლიერად იყო მორთული ყვავილებით და მოათავსა ყვავილების გირლანდები ფოტოს ჩარჩოების გარშემო.
ბერმა უთხრა, დამჯდარიყო და მიჰყოლოდა მის ხელმძღვანელობას. იქ იყო მისი პატარა ძმა და ოჯახის სხვა წევრებიც.
ეს იყო ცერემონიის დასასრული, როდესაც "რას აკეთებ აქ, მარტო დგახარ კუთხეში?" პორშემ სთხოვა პიტის გვერდით დადგა.
- არაფერი, უბრალოდ რაღაც გამახსენდა, - საზეიმოდ უპასუხა პიტმა.
"გენატრება შენი მშობლები?" მოულოდნელად ჰკითხა პორშემ.
"არც ისე ცუდად, როგორც ადრე. უმცროსი ვიყავი, მაგრამ როცა გავიზარდე, მივხვდი, რომ ამ სამყაროში მარტო მოვდივართ და მარტო უნდა წავიდეთ" - სევდიანი ღიმილით თქვა პიტმა.
"მე ყოველწლიურად ვსტუმრობდი მათ საფლავის ქვას ან როცა ვგრძნობდი, რომ ცხოვრებას ვერ გავუძლებდი. მაგრამ ახლა..." პიტის ხმა გაისმა. მარცხენა ლოყიდან მოშორებული ცრემლი მოიწმინდა.
პორშემ მეგობრის დასამშვიდებლად მხარზე ხელი დაკრა.
"იცი... ჩემი მშობლებიც დაიღუპნენ, როცა პატარა ვიყავი. ძმასთან მარტო დავრჩი. ჩვენთვის გადარჩენა რთული იყო"
„ამიტომ გახდი ამ ოჯახის მცველი“ - დაასრულა პიტმა უფროსის წინადადება.
პორშემ გაიცინა და თმა აიჩეჩა. "დიახ, ძალიან სწრაფად ხვდები ჰა?"
პიტმა ნახევრად გულიანად გაიღიმა. მაგრამ შემდეგ პორშე ოდნავ შემობრუნდა.
"აი რა გჭირს ზურგზე? რატომ არის სისხლის ლაქა? და შენს პერანგს აქვს ნახვრეტი" მისი ხმა შეშფოთებული იყო
"მე უხერხული ვარ, რაღაცას შევეჯახე" მსჯელობა სცადა პიტმა.
"აუჰ, პირდაპირ ჩვენს ოთახში წადი, აიღე სამედიცინო ნაკრები და იმკურნალე. კიდევ ერთი მოვალეობა მაქვს, თორემ შენთვის გავაკეთებდი. ღმერთო! ასე მაწუხებ" - უყვირა პორშემ დედა ქათამივით.
პიტმა დამნაშავედ ჩაიცინა. ვერ ხვდებოდა, რატომ სტკიოდა ზურგი მთელი ამ ხნის განმავლობაში. მან აბსოლუტურად დაივიწყა უბედური შემთხვევა, რომელიც ადრე მოხდა.
"კარგი დედიკო" თქვა პიტმა თავხედურად და ცდილობდა პორშეს თავი უკეთესად ეგრძნო.
"ჰო წადი ახლა" - ზეწოლა მოახდინა უფროსმა.
როცა პიტი წავიდა, პორშემ თავის ქნევით ამოისუნთქა. მან წინ გაიხედა და ვეგასი იდგა იქ.
"ბატონო ვეგასი... შემიძლია დაგეხმაროთ რაიმეში?" ჰკითხა პორშემ.
"Უნდა ვილაპარაკოთ"
YOU ARE READING
ხაფანგში (წიგნი 1)
Fanfiction‼️ ნათარგმნი იტალიურმა მაფიამ მოკლა ვეგასის მშობლები, როდესაც ის 15 წლის იყო. ბიძამ მოახერხა მისი და მისი ძმის გადარჩენა მეტოქე მაფიისგან და აიყვანა ისინი თავის მეურვეობაში. პიტი არის ობოლი, რომლის მშობლები ავტოკატასტროფაში დაიღუპნენ, როდესაც ის მხო...
