"ვეგასი...
მიყვარხარ, მაგრამ შენი სიყვარული ყველაფერი დამიჯდა."
"ნუ პიტ" ვეგასმა სცადა პიტის შეხება, მაგრამ ხელმა მასში გაიარა.
"მაგრამ მე ვკვდები" - თქვა პიტმა სევდიანი ღიმილით და ნელა ქრებოდა სიბნელეში.
"არა! არ დამტოვო!!" ვეგასმა დაიყვირა მის უკან გაიქცა. უეცრად სიბნელემ პიტმა მოიცვა და ვეგასს გული შეწყდა.
"პიტი!!!"
გაქვავებული სუნთქვით დაჯდა ვეგასი. მისი პირველი ინსტიქტი იყო გვერდით შეხედვა. მისდა დასამშვიდებლად, პიტს ჯერ კიდევ ღრმად ეძინა ნუგეშის ქვეშ გახვეული. ვეგასმა უზარმაზარი სუნთქვა გამოუშვა, როცა ცდილობდა ისევ ნორმალურად ესუნთქა. სახეზე შეახო და მიხვდა, რომ ოფლი მოსდიოდა.
რა უცნაური და საშინელი სიზმარი ნახა. გული ისევ მტკივნეულად უცემდა მკერდში. ფიქრიც კი, რომ რაღაც დაემართება პიტს, მას სიგიჟემდე აგდებს.
დროის შემოწმებისას მან დაინახა, რომ გამთენიისას 4:15 საათი იყო. ვეგასმა კარგად იცოდა, რომ ამის შემდეგ აღარ დაიძინებდა. ამიტომ პიტს შუბლზე აკოცა და საწოლიდან უხმოდ წამოდგა.
ვეგასი თავისი სამხატვრო სტუდიის კარის წინ იდგა. ახლა, როცა ის აქ არის, შესაძლოა ცდილობდეს რაღაცის დახატვას, რათა გონება ამ დაწყევლილი სიზმრისგან მოშორდეს. ამ ფიქრით, შუქის აანთების შემდეგ ოთახში შევიდა და მაშინვე დაიწყო.
შესაძლოა ხელოვნება დაეხმაროს მას გულის დამშვიდებაში.
მეორეს მხრივ, პიტმა გაიღვიძა დაახლოებით დილის 6:30 საათზე, პირველი, რაც მან იგრძნო ადგომის შემდეგ, იყო ტკივილი დუნდულოში, მაჯებსა და მუხლებში. ვეგასმა მას მართლა თოჯინასავით დაარტყა. ირგვლივ უფრო მაღალი არ დაინახა.
ერთხელ დაინახა რა ეცვა, უხერხულობისგან ჟოლოსფერი აალებული ლოყები და მისთვის ოდნავ უცნობი გრძნობა.
YOU ARE READING
ხაფანგში (წიგნი 1)
Fanfiction‼️ ნათარგმნი იტალიურმა მაფიამ მოკლა ვეგასის მშობლები, როდესაც ის 15 წლის იყო. ბიძამ მოახერხა მისი და მისი ძმის გადარჩენა მეტოქე მაფიისგან და აიყვანა ისინი თავის მეურვეობაში. პიტი არის ობოლი, რომლის მშობლები ავტოკატასტროფაში დაიღუპნენ, როდესაც ის მხო...
