ვეგასი თავის აბაზანაში იდგა და სარკეში საკუთარ თავს უყურებდა. მონსტრი. დიახ, სწორედ ის გახდა. მასში დარჩენილი სიკეთე დიდი ხნის წინ გაქრა. ახლა ის ცოცხალი გვამია შურისძიების წარმოუდგენელი ლტოლვით.
ონკანი მოუშვა და ხელები დაისველა. სისხლი რომ მოეშორებინა სახეზე წაისვა. მისი ხელები ჟოლოსფერი გახდა, როცა მათ დაკვირვებული თვალებით ათვალიერებდა. ის ძალიან ჩაღრმავებულია სისხლში, ახლა უკან დასაბრუნებელი არ არის.
შხაპის მიღების შემდეგ სხვადასხვა ტანსაცმელი ჩაიცვა. თავისუფალი შავი აბრეშუმის პერანგი და შავი შარვალი. მას სხვა საქმე აქვს.
"პორშე? რა ხდება?" ჰკითხა პიტმა, როდესაც დაინახა სხვა მსახურები, რომლებიც მისაღებს ყვავილებით, სანთლებით და საკმევლის ჯოხებით ამშვენებდნენ.
"აჰ, თქვენ ჯერ კიდევ არ იცით ამის შესახებ", - თქვა პორშემ და ირგვლივ მიმოიხედა.
"Რის შესახებ ?" ჰკითხა პიტმა.
"დღეს არის მისტერ ვეგასის მშობლების გარდაცვალების წლისთავი", - უპასუხა პორშემ.
პიტს თვალები გაუფართოვდა. ვეგასმაც დაკარგა მშობლები? პიტი თავს ცუდად გრძნობდა მის მიმართ. მაგრამ მის თვალწინ ვეგასის სისხლით გაჟღენთილი სახის გამოსახულება აეშვა. ამან პიტს მეორე ფიქრი გაუჩინა.
"მისნაირი ვინმეც კი წუხს მშობლებზე?" გაიოცა პიტმა.
"პ-პიტ პიიტ!" პორშემ ხმა გამოსცა უმცროსის ყურადღების მისაქცევად, მაგრამ პიტმა განაგრძო ლაპარაკი.
"ერთგვარი უცნაურია იმის ცოდნა, რომ ის აკეთებს ამ ყველაფერს", - თქვა პიტმა.
"დადექი ახლა~ და უკან გაიხედე" - თქვა პორშემ ნერვიულობისგან ოფლიანმა.
"ჰა? რა?" ჰკითხა პიტმა სულელურად.
"ჰმ! შენს უკან!" უფროსმა ჩურჩულმა დაიყვირა.
პიტი შემობრუნდა. თავად ეშმაკი იდგა იქ სულ შავებში და თვალებდახუჭული პიტის სულში. მოკლე უკან დაბრუნდა და პორშემ დაიჭირა.
ძნელი იყო იმის თქმა, თუ რას ფიქრობდა ვეგასი, რადგან მის თვალებში რამდენიმე ემოცია იყო შერეული; წყენა, ბრაზი, ურწმუნოება და საკუთარი თავის სიძულვილი.
"საშინლად ვწუხვარ, მისტერ ვეგას. მე მას რაღაც მანერებს ვასწავლი. მოდი ჩემთან, პატარა ჯიუტი!" პორშემ დაიხარა და პიტი აიძულა იგივე გაეკეთებინა ვეგასისთვის ბოდიშის მოხდის დროს.
პიტი შეესწრო ვეგასის ცივ თვალებს და წამის მეასედში დაფიქრდა, როგორი იქნებოდნენ, თუ შეყვარებული იქნებოდნენ ისინი ისეთივე უგუნური, როგორიც ახლა არიან? თუ ისინი შოკოლადის თბილ აუზს დაემსგავსებოდნენ?
პიტი ფიქრებიდან გამოვარდა, როცა იგრძნო, რომ ვიღაც მიათრევდა. მისი მეგობარი იყო. სამზარეულოს დახლთან გაჩერდნენ. მოულოდნელად პორშემ თავი დაარტყა. ის ისრესდა იმ ადგილს, სადაც უფროსმა დაარტყა.
"ცდილობ მოკვდე?! არასოდეს თქვა სისულელე შენს უფროსებზე, როცა გარეთ ხარ" - სერიოზულად თქვა პორშემ.
"მაგრამ შენ შეგიძლია იჩხუბო ყველაფერზე, რაც გინდა, როცა ჩვენ ოთახში ვიქნებით" უფროსის სიმტკიცე ბოლო წინადადებით გაქრა, როცა ის და პიტი ორივე გატეხეს.
"პფტ-კარგი" უპასუხა პიტმა ხვრინვით.
"აჰ, თქვენ ორი თავისუფალი ხართ, მგონი?" მეიმ გაბედა.
- აჰ, ამ წუთში ჩვენ - პორშემ ვერ შეძლო ხაზის დასრულება, როცა მისმა ტელეფონმა დარეკა. აბონენტის პირადობის მოწმობას გადახედა, მან თქვა: "როგორც ჩანს, უნდა წავიდე. მისტერ კინი რეკავს"
"ოჰ რა თქმა უნდა" შეადგინა მეიმ.
"მერე პიტი? ხელმისაწვდომი ხარ?" ჰკითხა მან.
"დიახ, რა გინდათ რომ გავაკეთო?"
"მადლობა ღმერთს, ყველა დანარჩენი დავალებებით არის დატვირთული. შეგიძლია მისტერ ვეგასის ხელოვნების ოთახში წახვიდე და მისი მშობლების ფოტოები მოიტანო?"
"მე მოგცემთ მითითებებს. უბრალოდ მიიტანეთ ისინი მისაღებში. კედლიდან ფრთხილად ამოიღეთ, კარგი?" ურჩია მეიმ. ერთადერთი, რისი გაკეთებაც პიტს შეეძლო, იყო თავის დაქნევა.
ČTEŠ
ხაფანგში (წიგნი 1)
Fanfikce‼️ ნათარგმნი იტალიურმა მაფიამ მოკლა ვეგასის მშობლები, როდესაც ის 15 წლის იყო. ბიძამ მოახერხა მისი და მისი ძმის გადარჩენა მეტოქე მაფიისგან და აიყვანა ისინი თავის მეურვეობაში. პიტი არის ობოლი, რომლის მშობლები ავტოკატასტროფაში დაიღუპნენ, როდესაც ის მხო...
