အပိုင်း ၂ အကြီးဆုံးသမီး

Chapter 233
Part 233January 16, 2023

"ကျန်းယန်ရှန့်..."

ရှုလီချန်သည် အော်ဟစ်ကာ နိုးလာသည်။

ဟိုတယ်ခန်း၏ဧည့်ခန်းထဲမှ ကျန်းယန်ရှန့်က တိတ်ဆိတ်စွာ ထကြည့်၍ အိပ်ခန်းထဲသို့ လျှောက်လာလိုက်သည်။

"ဘာဖြစ်နေတာလဲ...နင့်မျက်နှာကလည်း သရဲလို ဖြူဖွေး‌နေတာပဲ..."

ကျန်းယန်ရှန့်က အိပ်ယာဘေးတွင်ရပ်ကာ မေးလိုက်သည်။

"ဘာဖြစ်လို့ အဲ့လောက်တောင် ချွေးတွေပြန်နေတာလဲ..."

ရှုလီချန်က အသက်ပြင်းစွာရှူနေရာမှ ကျန်းယန်ရှန့်ကို မော့ကြည့်လိုက်ရင်း အနည်းငယ် စိတ်ရှုပ်နေသည်။

နောက် နှစ်စက္ကန့်မျှကြာမှ သူရောက်နေသည်မှာ ဟိုတယ်ခန်းဖြစ်ကြောင်း ရှုလီချန် သတိရသွားသည်။ မနေ့က သူနှင့် ကျန်းယန်ရှန့်တို့သည် လမ်းဘေးတွင် ဘီယာများစွာသောက်ခဲ့ကြ၍ ဟိုတယ်သို့ပြန်ရောက်သောအခါတွင်လည်း ရှုလီချန်က ဝိုင်အနီကို သောက်ခဲ့သေးသည်။ ထိုနောက်ပိုင်း ဘာဖြစ်ခဲ့သည်ကိုတော့ မမှတ်မိတော့‌ချေ။

"ငါ..."

ရှုလီချန်၏‌ခေါင်းသည် တစစ်စစ်‌ကိုက်နေ၍ လည်ချောင်းကလည်း ခြောက်သွေ့နေကာ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးက အရက်နာကျသည့် လက္ခဏာများပြနေသည်။

"ငါ အိပ်မက်ဆိုးမက်နေတာ..."

ကျန်းယန်ရှန့် ဆွံ့အသွားသည်။

"ဘာအကြောင်း မက်နေလို့လဲ..."

ရှုလီချန်၏မျက်နှာသည် ကြောက်စိတ်ဖြင့်ဖြူလျော်သွားသည်။

"နင်မသိပါဘူး.. ငါဘယ်သူ့ကိုအိပ်မက်မက်နေလဲ နင်လုံးဝစဉ်းစားနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး...ငါ ဝမ့်ချမ်ကို အိပ်မက်မက်နေတာ..."

ရှုလီချန်သည် သူ၏ကိုက်ခဲနေ‌သောနားထင်ကိုပွတ်၍ ဆက်ပြောလိုက်သည်။

"ငါဘာလို့ သူ့ကို အိပ်မက်မက်နေတာလဲ အံ့ဩစရာပဲ...နင်လဲ ပါတယ်...အိပ်မက်ထဲမှာ ငါတို့သုံးယောက်က တော်တော်ခင်ကြတာတဲ့...ငါတို့အကုန် အတန်း ၈ မှာ ‌နေ့တိုင်း တတွဲတွဲနဲ့...နေရာအစုံလျှောက်ပျော်ပါးလိုက်...လူမိုက်လုပ်လိုက်...ကျောင်းပြေးလိုက်နဲ့...နောက်ဆုံးကျတော့ နင်နဲ့ငါ နှစ်ယောက်လုံး ကျောင်းထုတ်ခံလိုက်ရတယ်..."