အပိုင်း ၂ အကြီးဆုံးသမီး

787 76 1
                                    

Chapter 221

ကျန်းယန်ရှန့်သည် စာရွက်များမရ ဟု အခိုင်အမာပြောနေ၍ ဘယ်သူကမှလည်း မိန်းကလေးဖန့် ဘက်မှ သက်သေမလိုက်ပေးကြချေ။

မိန်းကလေးဖန့် အလွန်ပင် ရှက်၍ဝမ်းနည်းကာ ထိုနေရာ၌ပင် လဲသေချင်စိတ်များပေါက်နေတော့သည်။

ဌာနမှူးသည်လည်း ပေါင်ချင်ထျန်း(*) မဟုတ်သဖြင့် ဤပြဿနာကို သေချာစီရင်ဆုံးဖြတ်ရန် စိတ်ကူးမရှိချေ။ ဌာနမှူး၏မျက်နှာသည် အိုးဖင်ကဲ့သို့ မည်းနက်နေတော့သည်။

"ကျန်းယန်ရှန့်ကို ပေးတာ မပေးတာတွေငါစိတ်မဝင်စားဘူး...ငါက မင်းကိုပေးခဲ့တာ...အဲ့တော့ အခု မင်းဆီကပဲ တောင်းရမှာပဲ...မိတ္တူတွေဘယ်မှာလဲ...အစည်းအဝေးကစတော့မှာ...စာရွက်တွေကရော ဘယ်လိုလုပ်မလဲ..."

အချို့သောအချက်အလက်များသည် နိုင်ငံခြားမှ ဖက်စ်ဖြင့်ပို့ထားသည်များဖြစ်၍ စာရွက်ပေါ်၌သာရှိပြီး မိတ္တူဆွဲထားမှ အဆင်ပြေမည်ဖြစ်သည်။

လူကြားထဲ၌ မန်နေဂျာက ဤသို့မေးနေသောအခါ မိန်းကလေးသည် ငိုတော့မလိုပင်ဖြစ်လာသည်။

"ကျွန်မ...ကျွန်မမသိဘူး...သူ့ကို တကယ်ပေးခဲ့တာပါ..."

ဌာနမှူးသည်လည်း စိတ်တိုလာကာ ခံစားချက်များကိုမထိန်းနိုင်တော့ပဲ ဒေါသထွက်သွားတော့သည်။ မိန်းကလေးလည်း မ‌ခံနိုင်တော့ပဲ အားလုံးရှေ့တွင် ငိုချလိုက်သည်။

ထိုအချိန်၌ ဌာနမှလူတစ်ယောက်ရောက်လာကာပြောလိုက်သည်။

"မိတ္တူစက်ဘေးက ဘူးပေါ်မှာ တစ်ခုခုတွေ့လိုက်တယ်...ဆရာတို့ရှာနေတဲ့စာရွက်တွေများလားမသိဘူး..."

မိန်းကလေးနှင့် မန်နေဂျာတို့သွားကြည့်ရာ တကယ်ပင် ထိုစာရွက်များဖြစ်နေသည်။

အစည်းအဝေးစရမည့်အချိန်ကိုကျော်သွားပြီဖြစ်ရာ မန်နေဂျာသည် မိတ္တူခန်းထဲ၌ မိန်းကလေးကို တစ်ခါထပ်ဆူလိုက်သေးသည်။ မိန်းကလေးသည် မိတ္တူများကူး၍ စာရွက်များကို တွဲခြင်းဖြင့် အလုပ်ရှုပ်နေရင်း တရှုံ့ရှုံ့ငိုနေသည်။ အစည်းအဝေးနောက်ကျတော့မည်ကတော့ ပြောစရာမလိုပါချေ။ မိန်းကလေးဖန့်သည် တစ်ရုံးလုံး၏ အကြည့်များအောက်တွင် ရှက်လွန်း၍ ကြမ်းပြင်ထဲသို့သာ ခေါင်းထိုးစိုက်ဝင်ချင်စိတ်များပေါက်နေတော့သည်။

အပိုင်း ၂ အကြီးဆုံးသမီးWhere stories live. Discover now