22|On Dört Şubat

658 54 9
                                    

the vibe of episode☝🏽

Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.

the vibe of episode☝🏽

Pelin Eroğlu
1 ay sonra

Üstümdeki zümrüt yeşiline çalan elbiseyi düzeltip saçlarımı da ellerimle düzelttikten sonra omuzlarımı bıraktım.Aynadan kendimi incelerken telefonumun çalması ile hemen masama koştum.Topuklu ayakkabılar ne kadar işimi zorlaştırsa da..

Barış'ın aradığını görmemle yüzümdeki gülümseme ile telefonu hemen açtım.

Barış,"Alo,Pelo?"

Pelin,"Efendim?"

Barış,"Hazır mısın güzelim?Evin önündeyim ama hazır değilsen acele etme,beklerim."

Pelin,"Ha yok,yok hazırlandım ben.İniyorum şimdi."

Barış,"Bekliyorum."

Telefonu kapattığımda siyah omuz çantama telefonumu atarak elbisemin üstüne de siyah şık ceketimi giydim.Hediyemin olduğu torbayı da aldığımda son kez odama baktım.İdmandan döndüğüm gibi dağıtmıştım ama gece dönünce toplardım herhalde.Ön bahçeden çıktığımda arabasının önüne yaslanmış Barış'ı görmemle içimdeki heyecanı bastırmaya çalıştım.Bir buçuk aydır bir sıkıntı olmamış ilişkimiz çok güzel ilerlemişti,öyle ki şu an da sevgililer günümüzü kutlayacaktık.

Topuklularımın çıkardığı sesten dolayı Barış başını yerden kaldırıp bana döndüğünde ikimiz de sanki birbirini ilk kez gören aşıklar gibi sırıttık.Barış yanıma geldiğinde ilk yaptığımız şey gülmek oldu çünkü topuklularımdan dolayı neredeyse Barış'la aynı boya gelmiştik.Ellerimi boynuna sardığımda o da ellerini belime yerleştirerek bana sıkıca sarıldı.

Ayrılmadan önce boynuma ve dudağıma bıraktığı kısa öpücüklerle gülümsedim ve bende onu dudağından öptüm.Ellerimizi birleştirip önümüzde tuttuğumuzda ilk konuşan o oldu."Çok güzel olmuşsun,ama boydan sıkıntı çıkar bugün Pelo ben söylüyorum."Dediğine kısa bir kahkaha attığımda omuzlarımı silktim."Sende iki metre olsaymışsın Allah Allah."Arabanın üstüne bıraktığı çiçek buketini alarak bana verdiğinde gülümseyerek ona baktım."Ağlarım."

Barış bana güldüğünde sağ koltuğun kapısını açarak beni elimden tuttu."Şöyle buyurun hanımefendi,bugün extra nazik olmaya çalışıyorum."Sağ koltuğa oturduğumda o kapıyı kapatıp direksiyona geçmeden konuştum."Çaba sarf etmene gerek yoktu aslında ama.."

Arabayı çalıştırdığında gideceğimiz yeri bilmediğimden içimde ufak bir heyecan oluşmuştu.Barış sadece şık giyinmemi söyleyerek beni geçiştirmişti ama kendisi siyah bir boğazlı kazak ve altında bol bir kumaş pantolonlaydı,ya da o erkek olduğundan dolayı giydiği her şey bana çok spor geliyordu.

"Nasıldı bugün antrenmanın?"Yönelttiğim soruyla dudaklarını birbirine bastırarak kafasını iki yana sallandırdı."Yaaani,tatsızdı biraz.Takımca gerginiz şu sıralar."Dediği ile şaşkınca ona baktım."Nasıl ya?Sebep ne peki,maçlar da gayet güzel gidiyor aslında."

RASTLANTI | Barış Alper YılmazNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ