Görmedin Yarı Texting

20.

01.03.2024⭐️

"Senin yüzünden bütün dönem boyunca saçılarım yamuk yumuktu." Bir sınıf öğretmenimiz vardı. Özlem hoca. Günahım kadar sevmezdim o kadını, öğrencilerini kayıran, erkeklere daha çok önem veren bir orospuydu. Allahın şarapçısı. Süleymanın işe yaramaz oğlu selim gibi takılıyordu kadın. Akşamları içmeler,sabahları öğrencileri haşlamalar.

Lanet kadın üç yıl boyunca sadece bir kere yan yana oturtturmuştu bizi. Onun dışında nasıl denk geliyorsa ya ben onun arkasında, ya da o benim arkamda otururdu. Tabi arkamda oturduğu bütün zamanlar boyunca saçlarımdan şikayet ederdi. Neymiş sırasının üzerine geliyormuş. Gelenleri acımadan kesiyordu şerefsiz. "Haketmediğini söyleyemezsin. Bilerek atıyordun saçlarını."

"Yok öyle bir şey."

"Hıhım." dedi beni takmadan. Arkasından ayakkabılarımı çıkarıp başına fırlatmak gelsede hanımefendi, hanımefendi sadece yürüdüm. Gökkuşağı çizilmiş duvarın önüne gelmemizle hazar elini kafasının biraz üstüne atıp duvarı ikiye böldü. Hayır sadece orada fermuar varmış ve onu açtı. Bön bön baktım açılan yarığa. Tek eliyle arayı biraz daha açarak geçerken arkasını dönüp bana bakmasıyla bön bakışlarımı mavi gözlerine çevirip baktım. "Tam bir Şaşkın surat..geçsene kızım içeriye. Deşifre ediceksin beni."

"Orası ne öyle?" Dedim bakışlarım sürerken.

"Mezar."

"Ne?"

"Geç." Açılan boşluktan içeriye adımımı atıp girdim. Yapılmak üzere olan binalar gibi her yerde demir gibi şeylerden vardı. "Allah aşkına nereye getirdin beni?" Dedim, etrafa yüzümü buruşturarak baktım. "Pavyona." Dedi yine ilerlemeye başladığında. Sol köşedeki merdivenleri oraya yönelmesiyle fark ettim. "Sakın bana oraya tırmanıcağını söyleme. Yıkılır o şey!"

"İki yıldır yıkılmadı." Beni dinlemeden çıkmaya başladığında bir müddet bir şey olur mu diye arkasından izledim. Döner merdivenlerden gözden kayboluncaya kadar gitti. "Gelsene kızım!" Dedi ters sesi. İlk basamağa bir bakış attım. Daha sonra ayağımdaki topuklulara. "Hazar ayakkabılarım topuklu!"

"Yani?"

"Çıkamam ben burdan. Buranın merdivenleri bile eğri bükrü."

"Ah senin için hemen bir sıva bulup düzeltirim."Oflayarak yere çömeldim, çantamı yere bıraktım. Ayağımdaki beyaz topuklu botlarımı teker teker çıkartırken hazarın kırmızı arabalı çoraplarıyla kalmıştım. Evet ondan çaldığım herşeyi hala giymeye devam ediyordum. Tabikide çorapları her gün yıkayarak giyiyorum. Bir elime topuklularımı alıp diğer elimle çantamı tutup kalktım. Yinede emin olamayarak tereddütle çıktım ilk basamağı. Baktım bir şey olmadı geri kalanları hızlı hızlı çıkıp beyaz muşambayla kaplanmış yere baktım. Bir odanın önüne kapı diye konulmuş gibiydi. ayakkabılarımı tuttuğum elimle o şeyi iteleyip içeriye girdim. Tam karşımda dikilip elindeki zeka küpüyle duran hazar bana alay dolu gözleriyle bir bakış attı. "O çoraplar benim mi?" Başımı aşağıya eğerek sanki bilmiyormuş gibi ayaklarıma baktım. "Bu kombine o çoraplar mı gerçekten?"

"Evde çorap yoktu.."

"Evde çorap yoktu?" Kaşlarını kaldırarak alay etmeye devam ederken arkasını dönerek asker yeşili rengindeki koltuğa kendini bıraktı. "Hırsız." Dedi, Göz devirdim. "Burada mı kalıyorsun." Burası gerçektende yapımı tamamlanmamış bir inşaat binasına benziyordu. Fazla büyük. İlerde küçük bir mermer tezgahın üzerinde yumurtalı olduğunu tahmin ettiğim kirli bir siyah tava ve su şişeleri vardı. Hazarın oturduğu sallanan koltuğun karşısında uzun çekyat modeli bir tane daha koltuk vardı. Maviydi. Siyah küçük bir masa hemen önünde duruyordu ve üzeri kül içindeydi. Yerdeki plastik bardaklara baktım. Üst üste dizilmiş olan yemek kutuları ve en son arka solda kalan iki kişilik beyaz yatağa. Bir başlığı yoktu. "Evet. Hatta baskınlarda kaçmamız için arka kapımız bile var."

"Mız derken?" Dedim gözlerimi sonunda ona çevirip, ayaklarını önündeki sehpaya uzatarak bana baktı. Sırıttı. "Seni buraya getirdiğime göre artık kapımız."

****************