Siz: bu fotoğrafı gördükten sonra senden nefret etmeliydim.
Siz: senden nefret ediyorum. (02.44)
Siz: edemiyorum. (03.30)
Siz: neden edemiyorum?
•
Kendimi dışarı attığımda ise elim kapı kolunda kaldı. Koldirorun başında duran beden benim hayalim mi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sedye getirin! Kenara çekilin! Kızı mı bıçaklamışlar? Kulaklarına uğultu şeklinde gelen seslerle kolları arasında ki kıza baktı hazar. Baktı. Baktı. Ve baktı. Hızla sararan yüzüyle gözleri kapalı, adeta cansızmış gibi duran mirayla kalakaldı. Ne yapıcağını bilemedi. Bocalayışı öyle çok büyüktü ki; beyninden bas bas bağıran ses bile etki etmedi. "Çok kan kaybediyor!" Dedi biri.
"Açılın sedye geldi!" Başındaki kalabalık ortadan ikiye ayrılarak açıklık oluştururken, ona doğru gelen hemşirelere baktı sadece. Erkek bir hemşire başında durmuş eğilerek yaranın durumuna baktıktan sonra mirayı kucaklayarak sedyenin üzerine yatırmıştı. Hiç durmadılar. Hızla hastaneye doğru ilerlediler. Kalabalıktan uzanan bir el hazarın yüzünü ıslak eliyle silerken aniden gelen soğuklukla irkildi. Uğultular anlam kazandı.
"Miray.." dedi belli belirsiz.
Ayağa kalktığında ilk bir sendeler gibi oldu ama hemen toparladı. Koşar adım hastaneye girdiğinde uzun dar kolidorda ilerleyen kalabalığın peşinden gitti. Bir müşahade odasının önünde durdular. Sedyenin üzerindeki miray'la içeri girdi hepsi. "Hazar?" Tarığın sesiyle kafasını çevirirken asansörün hemen önünde duran bedeni gördü. Ellerinde mirayın kanı, tişörtünde mirayın kanı..endişeli bir şekilde ona doğru koşar adım ilerleyen çocuğu sakin gözleriyle izlemişti. "Noluyor lan? Kimin kanı bu? Miray nerde?"
"Mirayın kanı.."
"Ne?"
"Miray." Yutkunması gerekti. "Bıçaklandı."
"Ne diyorsun lan sen?" Kaşları ürkütücü bir şekilde çatılmış oldukları ortama bakmak zorunda kalmıştı tarık. Müşahade yazan yere baktı kısaca. Tam o sırada sonunda kendine gelen hazar sıkıntıyla yüzünü ovuştururken kulaklarında çınlayan isimle doğruldu. Ne demişti o sikik? Baran dağhan'ın selamı var. Sikerlerdi. Döndüre döndüre sikerlerdi.
Bok vardı kızdan kaçıcak. Onun peşinden gelmeseydi bıçaklanmazdı. Onun için atlamıştı o herifin önüne. Bıçağı görmesine rağmen atlamıştı. Manyak mıydı bu kız! "Baran yaptırdı." Dedi boğukça. Kendi sik aklıyla kızı öpüp bide peşinden koşturmuştu. "Herifin hedefi bendim. Önüne atladı." Sinirliydi ona. Ama en çokta kendine. "Benim yüzümden." Sessiz kalan tarığa bakmadı. Beyninde dönen tilkiler o kadar çok fazlaydı ki, bu karmaşıklık yüzüne yansıyordu. "Polislere haber verelim mi?" Diyen soran tarıkla başını iki yana sallarken odadan çıkan hemşirelelerle ikiside onlara yönelmişti.
Diğer tarafta olan alisaların ise hiçbir şeyden daha haberi bile yoktu. Ufak bir operasyon geçirmesi gereken mirayın iç organlarına bir zarar vermemişti bıçak. Ameliyata girmeden önce tarık onlara haber vermek için oradan ayrılırken hazar çöktüğü köşeden bir saniye bile olsun kalkmamıştı. Alisalar geldi feryat figan. Kimse mirayın annesine arayıpta haber vermeye cesaret edemedi. Bir köşede beyninde planlar yapan hazar doktorun ameliyattan çıkıp hayırlı haberi vermesiyle kalktı. Hiçbir şey demedi. Kimseye bir haber vermedi. Kimsede nereye gidiyorsun diye sormadı. Gittiği yer belliydi.
