Siz: bu fotoğrafı gördükten sonra senden nefret etmeliydim.
Siz: senden nefret ediyorum. (02.44)
Siz: edemiyorum. (03.30)
Siz: neden edemiyorum?
•
Kendimi dışarı attığımda ise elim kapı kolunda kaldı. Koldirorun başında duran beden benim hayalim mi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
06.03.2024⭐️
"Abimin sözüne üç tane keş getirdiğine inanamıyorum." Yakına yakına küpesini arayan alisa bir yandan da bana laf yetiştirmeye çalışken, ayakkabılarımın kurdalesini bağlıyordum. Sonunda sona kalan ayağımında kurdalesini bağlayıp ayağa kalktım. Saçlarıma hiç dokunmamıştım, kesim türü zaten modelli gösteriyordu. Bugün ki rengimi griden yana kullanmış; gri dümdüz ayak bileklerime kadar gelen bir askılı elbise giymeyi seçmiştim, ve aynı renk topuklular. Bakışlarımı hala etrafta beyazlar içinde konuşturan sevgili arkadaşıma diktim. Tam bir görümceydi.
Up uzun, bileklerine kadar gelen, saten kumaştan beyaz bir elbise giymişti. Ve parıltılı topuklu ayakkabılar. "Yatağın üstüne dikkatli baktın mı." Dedim aynadaki yansımamı incelerken. Aşağıda olan kişiyi düşünmek bile midemin bulanmasını sağlıyordu. Üçü de, bir tek annemi tanıdığı için hepsi onun yanına dizilip oturmuştu. Gözlerim yaşardı. Annem ve damadı. "Bana bunu daha önce söylemeliydin." Kırışmış yorganın üzerinden bulduğu küpesiyle, hemen aynanın önüne geri koşturduğunda, kenara koyduğum kolyemi alıp taktım.
"Ben çıkıyorum, fazla yalnız kalmasınlar." Dedim kapıyı açıp. Bana baş sallamakla yetindi. Meriç abi onları gördüğünde, köpek gören kedi misal bir horozlanmaya çalışsada kendi misafirim olduğunu söyleyerek onu geri püskürmüştüm. Sağ elimi trabzana koyarak merdivenleri inmeye başladım. Alisaların evi büyüktü. Ve gösterişli. İki katlı olmakla birlikte, küçük bir arka bahçesi de vardı. Ve biz bu söz olayını orada yapıcaktık. Mutfağın içindeki kalabalığa başımı hafif uzatarak baktığımda en başta ele başları olan annemi görmek adımlarımı hızlandırmama sağladı.
İçeride tek kalmışlardı, gördüğüm sonuçlara göre. Ev o kadar çok kalabalıktı ki salona girdiğimde bile bizimkileri zorla görmüştüm. Gamze ablanın ve meriç abinin ortaklaşa arkadaşları sarmıştı her bir yanı. İlk tarık beni gördü, gördüğü gibi de ayağa fırladı. "Nerde kaldın kızım ya." Onun ardından egehan ve hazar da beni fark ederken üzerimize dönen her bi bakışa gülümsedim. "Bize yemek vermediler." Dedi egehan bir anda karşımda bitip. Sonra acıkmış gibi karnını ovuşturarak etrafına bakındı.
"Bizi polislerin ortasına atıp gittin." Tarığın hemen yanında duran hazarın gözlerini üzerimde hissetmek bilmem kaçıncı kalp krizi atağının başlangıcına sebep olurken bakışlarımı elimden geldiğince düz tutmaya çabalayıp egehana baktım. "Karnın çok acıktıysa evde kalsaydın. Ayrıca sözlenen iki şahısta polis, ne bekliyordun." Merdivenlerden koşturarak inen alisanın bakışları kolidor boyunca kalabalıkta dolaşırken bizi fark etmesiyle pıtı pıtı yanımıza geldi.
Egehanın bende olan bakışları, anında onu bulmuştu bile. Sonunda mavi gözlerle göz göze geldiğimde dudaklarımın iki yana kıvrılmasına mani olamadım, o da bana ufak bir gülümsemeyeyle cevap verdi. "Çok güzel olmuşsun." Kalbim lütfen dur artık.
