Görmedin Yarı Texting

28.

18.04.2024⭐️

İnsan pişman olmadığı bir şey için hata diye bahsedebilir mi?

İki gündür yaptığım tek şey bunu sorgulamaktı. İnsanlar sarhoşken yaptıklarını hatırlamazlar diye bir yalana inandırılmıştım. Lanet olsun ki onunla geçen saliseleri bile hatırlıyorum. O büyülü an biter bitmez şutlanmıştım resmen. Kaçmıştı benden. Eve geldikten sonra biraz biraz üzerimden kalkan nahoşlukla herşey pat diye yüzüme vururken apaşıp kalmıştım.

"Lütfen,lütfen.." elimdeki telefonu bütün gücümle sıkarken uykusuzluktan sızlayan gözlerim biraz daha yandı. Başımın ucuna koyduğum saatten gözümü dahi ayırmıyordum. Kendime neden bu işkenceyi yapıyorum? "Siktiri boktan herif." Sakızını sesli bir şekilde çiğneyen tarık dönen sandalyemde otururken çıkan her bir çat sesi bile sinirimi bozmaya yetiyordu. "Gazi gibi dikildik nöbet tutuyoruz resmen." Sabırla derin bir nefes aldım.

"Hadi sen burdasın." Dedi alisanın perişan hali bu kez. Üstündeki benim gri pijamalarımla yatağımın hemen ayak ucunda kedi gibi kıvrılmış yatıyordu. Pijama. Burnumun direği sızladı. "Hadi bununkisi zaten pezevenk." Başımı eğip iki gündür üstümden çıkarmadığım hello kitty'li pijamalarıma baktım. "Egehan nerede peki?"

"Nerede olucak? Klüptedir pezevenk." İçime dolan ağlama isteğiyle kocaman bir iç çekerken yüzüm buruştu. "Beni resmen terk etti." Öyle bir kovulma yaşamıştım ki. Değil gururum, kendi benliğim şu dakika çırağan sarayının balkonundan atlayabilirdi. "Resmen siktir git dedi bana." Sesim iyiden iyiye kısılırken bir ağlama krizine daha girdim. "Ya biz öpüştük,öpüştük! Ona aşkımı itiraf ettim! Allah belamı versin benim ya. Kaçırdım çocuğu."

"Daha ilk dakikadan verdin dudağı, götü kalktı herifin."

O büyülü an..itirafın sonrası yaşan sessizlik benim için ne kadar huzurluysa onun için o kadar değilmiş. "Bu yanlış miray. olmaz." demiş ve kendini benden ayırır ayırmaz uzaklaşmıştı. "Sarhoş olduğun için böyle. Hatırlamazsın bile."

Hatırlıyorum ama işte!

Kalbimi kırmaya o kadar çok alışmıştı ki, artık eline bilardo sopasını alıp geliyordu.

Yanıma kümelenmiş haldeki peçetelerden birini alarak burnumu sildim. "Of içim bayıldı artık gerçekten de!" Bağırarak bir anda ayağa fırlayan kızla duraksadım. "Yeter!" Dedi biraz daha yükselerek. "Kalk hadi, kalk! Gidiyoruz." Eliyle bir yandan da kalk işareti yaparken tip bakışım sürüyordu. Tarığın kendine gelmek istercesine gerinmesine şahit olmak psikolojimi epey zedelemişti. "Nereye?" Dedim. Sesimin tonu artık iyice kendiliği kaybetmiş incelmiş de incelmiş, bir kız çocuğu gibi olmuştu resmen. "Kalk sen. Yürü git giyin. Tarık sende siktir git şu çocuğu bul bana. Kaçmakla bir bok olmaz. Hadi,hadi!" Gardolabımın önünde durup iki parça şeyi yüzüme doğru fırlatırken tarık mesajı almış olucak ki son bir gerinmeyle ayağa fırlayıp odadan çıkıp gitmişti. "Alisa" dedim mırıl mırıl. Halim bile yoktu. Nereye gidicektim bu halde. Bir kavgaya girsem komalık olana kadar dövülür çıkardım.

Yemedi. "Kalk!"

"Tamam be!" Kendisi içinde çıkardığı şeyleri yatağın üzerine fırlatıp gelince burnumu içime çekip üzerimi çıkardım. Beyaz bir üst ve mavi dar kot pantolonumu üstüme geçirirken saçlarımı yapıcak bir model içimden gelmedi. Öylesine bir dağınık topuz yaparak bıraktım ve odadam çıktım. Annem evde yoktu. Alisanın annesi ile pazara gitmişlerdi. "Egehan kapıda." Dedi alisa benim odadan çıktığımı görünce. Beyaz el çantamın içine telefonumu ve cüzdanımı atıp, ayakkabılarımı giyerek evden çıktım.

Başka zaman bu egehan konusunu uzun uzun konuşmamız gerekicekti anlaşılan. "Selam." Dedim arabaya bindiğimde. Sessim ölü balık gibi çıkıyordu. Egehan da bunu fark etmiş olucak ki bedenini çevirerek bana bakmıştı. "Noldu lan sana?" Dedi bir anda. Daha sonra bu samimiyeti fazla bulmuş olucak ki boğazını temizleyerek daha çekimser bir hale büründü. "İyi misin?" Olan olaylardan sonra egehanın pişmanlığını görebiliyordum. Sahte değildi ve eğer arkadaşımla bir yola çıkmışlarsa bu konununda uzamasının bir yararı yoktu. Elimden geldiğince gülümsemeye çalıştım ama ne kadar başarılı oldum tartışılır. "İyi gibi sen?"

"Mükemmel." Vitesi geriye atarak arabayı çalıştırdı. "Hazarla görüşmüyor musunuz?" Diye sordu bir anda. İsmini duyar duymaz kaşlarım çatılırken aynadan göz göze geldik. "Neden sordun?"

"Bu aralar fazla huysuz."

Bakışlarımı kaçırarak yolu izlemeye başladığımda daha da ısrar etmemişti. Yol boyu süren huzursuzlukla bin tane senaryo kurdum, yedim bitirdim kendimi. Yeni yaptırdığım tırnkalarımın bile pestili çıktı. Evden bayağı bir uzakta bir hastanenin önünde arabanın durmasıyla aşağıya indik. Endişeli bakışlarım egehanı bulurken hemen arkamızda tarığın arabasını gördüm.

"Hazar burda mı? Bişey mi oldu ona? Vuruldu mu, kaza mı yaptı. Noldu?" Kötü bir haber gelir diye yanımda dimdik dikilen alisa kolumdan tutarken neredeyse koşar adım ilerliyordum. Ne yani ben evde kendi kendimi yerken hazar aslında hasta mıydı? Ve ben onu arayıpta bunu öğrenememiş miydim. Bencilsin işte miray. "Hazar değil." Hastaneye girmemizle tarığı danışmanın yanında gördük. Yüzündeki ifade sıkkın mı değil mi anlayamadım.

"Senayı bıçaklamışlar."

****************

Selammm
Uzun zaman sonra bir bölüm oldu evet..
Kısacık bir bölüm.

Evet efendim kim bıçaklandı şimdi bu kızı?