O güzel gözlerin süsler her bir gecemi,
İnan hiç boğamadım ellerimle hepsini.
Yalandı her kelimen, kandırdın beni,
Bu kabustan uyansam yine de değişmem hiçbir şeye seni.
Üzülme kül kelebeğim,
Bugünü atlatırsak;
Yarın diye bir şey yok.
"Ben seni kend...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ruhu ruhumun içinde saklı bir adamın her zerresi zerremdi. Onun canına değen bir acı, benim canımda sızım sızım kendini hissettirirdi. İlmek ilmek işlediğim sevgisinin düğümü yüreğimin sancılı sınavıydı ve tam da bu gece o sınav çetin bir şekilde veriliyordu.
Yoongi ve Taehyung, Jungkook'un zeminde kanlar içinde yatan bedenini kaldırıp çiçek dükkanının içinde özenle saklanan o odacığa götürmüştü. Yine aynı soğuk duvarların arasında, aynı korku ve acıyla baş başaydık. Bu kez yara alan herkesti. Ben ise yüreğimden yaralananlar listesindeki isimdim. Şimdi onun beyaz çarşaflar üstünde siyahlar içindeki bedeninin yanında oturmuş, eklemleri çizik çizik olup kızaran ellerini sıkıca tutuyor, gözyaşları içinde dakikalardır kapalı olan gözlerini izliyordum.
Taehyung yine gergin bir şekilde telefonla konuşuyordu, zaman zaman ağzından tahammülsüzce kaçırdığı küfürler sessizliğin hakim olduğu soğuk odayı doldursa da, bir sandalye çekip oturan Yoongi ve Jimin de sessizce Jungkook'u izliyordu.
O kadar öfke doluydum ki... Onlar sadece izleyebilecekleri şeyler yaşıyordu ve yaşananlar içler acısıydı, izlemekten daha fazlasının yapılması gerektiği şeylerdi fakat yalnızca izliyorlardı.
O darbelerle kaburgaları bile kırılmış olabilirdi, bir iç kanama geçiriyor olabilirdi ya da daha aklınıza gelebilecek her türlü sayısız problemi bir arada yaşıyor olabilirdi ancak biz sadece kazada buraya gelen doktor Seokjin'i beklemekten başka bir şey yapamıyorduk. Hoş, o da geldiğinde bu saydıklarımın hiçbirini saptayamayacaktı.
Ellerim hâlâ yaşadığım şok ve korkunun bedenimi terk etmeyen dalgalarıyla birlikte titrerken, omzumun üstünden ıslak yüzümle her birine bakışlarımı değdirdim. Jimin, oturduğu yerden gözlerini diktiği zemine bakıyordu, yüzündeki yaraların canını yakmasını umursamıyor gibi dalgın ve dağılmış bir yüz ifadesine sahipti. Yoongi ise kolunu yasladığı sandalyenin desteğine ağırlığını verip oturduğu yerden bir ileri, bir geri odayı turlayan Taehyung'a bakıyordu soğuk gözlerle. Onun da yüzünde kurumaya yüz tutmuş kanlarla belirgin yara izleri vardı, fakat bu kendisi de dahil hiçkimsenin umrunda değil gibiydi.
