𝐌𝐚𝐫𝐨𝐨𝐧 𝐞𝐲𝐞𝐬 | 𝐊𝐨𝐨𝐤𝐦𝐢𝐧

Part 2: Jung!

پارت ۲: جونگ!

جیمین از پشت شیشه به آلفایی که داخل اتاق بود نگاه می‌کرد‌.

واضح بود که اون بچه تا حالا بیمارستان نیومده و آلفای سالم و قوی ای به نظر می‌رسید.

امگاش لحظه ای بابت داشتن چنین جفتی از خودش متشکر شد که اخم‌هاش رو توی هم کشید.

نباید به اون پسر به چشم آلفاش نگاه می‌کرد. همین حالا هم به اندازه‌ی کافی دردسر و کار داشت که وقتی برای بزرگ کردن یه بچه دبیرستانی براش نمونده باشه.

چرندیاتی مثل داشتن جفت هم حالش رو بهم می‌زد مخصوصا پسری که تازه بزرگسال شده و قطعا نمی‌تونست از غرور و غريزه‌ی آلفایی مسخره‌اش بگذره و از جیمین توقع داشت امگای سر به زیری باشه که با وجود سن بیشتر جلوی آلفاش سر خم میکنه.

با ایستادن دکتر سو کنارش نیم نگاهی به مرد انداخت و منتظر شد تا حرفش رو بزنه.

_ریسکش بالاست‌.

امگا چرخی به چشم‌هاش داد: در حدی هست که بگی قطعا میمیره؟

_نه... ولی احتمالش بالاست.

_همین که قطعی نیست خوبه.

_اون یه آلفای جوون و سالمه. تا حالا پاش به بیمارستان باز نشده طبق گفته خودش تا حالا حتی مسکن هم مصرف نکرده چطوری میتونیم به این راحتی به خطر بندازیمش؟ اگر آلفاش داروها رو پس زد چی؟

جیمین آهی کشید: اگر مطمئنی میمیره فقط بگو. میبرمش یه بیمارستان دیگه‌.

_ممکنه بمیره و ممکنه تا زمانی که زنده‌ست سلامتیش رو از دست بده. این درست نیست... از هر دکتری جز من هم بپرسید همینو میگه.

_بهش فکر میکنم‌. فعلا آزمایشارو کامل کنید‌.

جیمین گفت و دوباره نگاهش رو به پسر داد.

موهای بلند موج دارش دو طرف صورتش رو گرفته بود و چهره‌ی بامزه ای داشت.

اگر مارکش رو پاک نمی‌کرد باید باهاش چیکار میکرد؟ فقط میذاشت بره و فقط به باندی که متصلشون کرده بود بی توجهی میکرد؟ خودش هم میدونست چنین چیزی امکان پذیر نیست و حالا که گرگش اون آلفا رو شناخته و مارک کرده بیش از قبل برای داشتنش حریصه.

چرا جفتش باید یه پسر دبیرستانی می‌بود؟

میتونست جفتی نداشته باشه و در آرامش به زندگیش ادامه بده.

دوباره آهی کشید و سرش رو پایین انداخت.

غرق در افکارش بود که با خارش بینیش متوجه ورود هوسوک به اتاق شد.

به مرد خیره شد و مضطرب پرسید: چیشد؟

هوسوک فرم های داخل دستش رو سمت امگا گرفت: برادرش وقتی اسمشو شنید فقط گفت بهش ربطی نداره ولی مادرش امضا کرد.