The Girl Who Cannot Write Love Stories ✓

10: Home

Mataas na ang sikat ng araw ngayon pero hindi ito alintana ng pamilyang Almario. Nakatayo si Quinn sa ilalim ng puno kung saan malaya niyang natatanaw ang kapatid at tatay. Kasalukuyan silang nasa hardin na may malawak na damuhan sa gitna. Parente siyang nakasandal sa puno ng mangga, that has been standing tall at the edge of the garden.

Quinn can already feel the warmth of sunrays beaming at her that's been peaking through the leaves of the tree, but she wouldn't budge. Siguro, kahit masunog pa siya sa ilalim ng initan, hindi pa rin siya magpapatinag. Ayaw niyang gumalaw dahil baka isang kilos niya lang ay mabubura na ang lahat ng ito.

Kanina pa siya rito nagmamasid sa kapatid at tatay. They're running around the backyard. Mabilis ang takbo ng kapatid niya at kunwaring hahabulin ito ng ama. Her father could easily catch him, but he keeps his strides short. He's just trailing at Jap. Mukhang enjoy na enjoy naman ang bunso dahil kanina pa ito tumitili. They are already drenched in sweat ngunit ayaw nitong magpa-awat.

Kapag nataya naman ng tatay nila si Jap, si Jap naman ang hahabol. Pero kahit ganoon, hindi pa rin magpapabilis ng takbo ang tatay niya.

Her father's eyes are mellow at katulad ni Jap ay malaki rin ang ngiti nito sa labi. Ayaw niyang mawalay ang tingin niya sa mga ito. Natatakot siya na baka sa pagpikit niya, bigla na lang sila maglaho.

It is a perfect Saturday today that she's been dreaming for a very long time. Ito iyong tipong walang masyadong responsibilidad ngayon at pahinga lang talaga ang kailangang isipin. Wala kasing pasok sa kumpanya ang papa niya. They believe that proper rest and compensation are the driving forces of motivation in the workplace.

Meanwhile, her mom is a full-time housewife. Tutok ito sa pagbabantay at pag-aalaga ng  nakababatang kapatid. Wala nang humahadlang sa kanila para magpakasaya. They could finally be together and live without restraint. At last, they've become complete family she's just imaging before.

"Ate, join us! Napapagod na akong maghabol dito!" Her father exclaims. Tinawanan niya na lamang ito. Ayaw kasing magpa-awat ng kapatid niya kaya hindi rin makatigil ang tatay niya sa pakikipaglaro rito. Hindi kasi nito matiis ang bunsong anak.

Maya-maya ay tumigil na rin, sa wakas, ang dalawa sa paghahabulan. Pinanood niyang magbulungan ang mga ito. Kinilabutan siya sa paraan ng pag-uusap ng dalawa. Uh oh... mukhang may maitim na balak ang mga ito.

"Taya ka, Ate!" Jap glees as they both run in her direction.

Siya naman tuloy ang napasigaw dahil balak pa siya ng mga ito isama sa kanilang laro. Dali-dali siyang pumasok sa bahay. Mabuti na lang at naabutan niya ang ina na mayroong bitbit na mga pagkain. She helps her mom bring the charcuterie board outside. Nakasalubong niya pa ang kapatid at ama. She sticks her tongue at them.

"Naku, anak! Mukha ka nang basang sisiw." Napa-iling ang nanay at inabot kay Jap ang tuwalyang nakasampay sa balikat nito. Kinalabit naman ng tatay ang ina, tila gusto rin magpa-asikaso. Selya only rolls her eyes at him. Napa-iling si Adanna at nauna nang lumabas. These lovebirds, really. Their affection don't even fade a bit since then.

They are going to have a breakfast picnic in the backyard. She's so excited! Obviously, hindi pa niya ito nararanasan kailanman.

Nakalatag na roon ang picnic blanket at iba't-ibang klaseng pastries. Nag-uumapaw naman ang charcuterie board nila ng iba't ibang klaseng cheese; mayroon din mga prutas katulad ng grapes at strawberry; mayroon din iba't ibang slices ng meat gaya ng ham at salami; may crackers din; at naglagay din ang nanay niya ng gulay katulad ng pipino at carrots.

In this world, they're able to afford 'extragavancy'. Hindi na nila kailangang magtipid at pagpilitan ang sarili na mabusog sa isang putahe. It's not that she's being ungrateful. But with the state of living nowadays, she knows that Filipinos deserve much better. Hindi na nila kailangang pagkasyahin ang pang-isang araw na kita para sa ginintuang gastusin. Dito, hindi niya kailangang magtiis sa bare minimum.