ORENDA(+18)

BÖLÜM 6-YARDIM

Urazdan

Emirhanı ilk defa böyle telaşlı gördüğümde ne yapacağımı bile bilmiyordum.Bana birkaç şey sıraladıktan sonra koşar adım eve ilerlerken arkasından geliyordum.

Emirhanı yıllardır tanıyordum.Tam 8 sene olmuştu.Onu en iyi ben tanırdım. Lise son sınıfta tanışmıştık.Aynı sınıflardaydık.Ben gece gündüz ders çalışıp üniversitede iyi bir yere gelmek için çabalarken o benim tam aksimdi. Oldukça zeki biri olmasına rağmen kitap açmışlığını görmemiştim. Sınavlara çalışmadan girerek yüksek not alırken ben sınava bir hafta önceden çalışıp girer hemen hemen onunla aynı puanları alırdık.Ben sürekli test çözerken o tenefüslerde gizlice etraftakilere sigara satardı.

Bir gün okul çıkışı eve giderken iki genç beni gasp etmek için tenha bir köşede sıkıştırmıştı.İki kişi oldukları için onlarla kavga etmek istememiştim. Uzun süre onları param olmadığı konusunda ikna ederken Emirhan gelmişti.Çocuklara dönerek ne istediklerini sormuştu.Çocuklarsa yabancı bir madde almak için para lazım dediler.Emirhanı tanıyorlardı çünkü aradıkları her şey ondaydı. Olmasa bile bulması kısa sürerdi. Emirhan cebinden iki küçük poşet çıkarıp ikisine verince üstüne para alıp çocukları gönderdi.Zeki olduğunu söylemiştim sizlere.O gün bana yaklaşarak elini uzatmıştı. Tokalaştığımızda o günden sonra en yakın arkadaş olmuştuk.

Lise yılları sürekli onun disiplinlik olmasıyla ve benim onu sürekli küçük vukuatlarında kurtarmamla başladı.O kötü yollardaydı biliyordum ve onu benim tarafıma çekmek için çabaladım. Tabiki beni dinlemedi.Onu öyle kabul ettim.Arkadaşlığımız boyuncada benim onu kurtarmamla geçti.Ben sakin birisiyken o agresifti.Ama gözlerinde asla şuan olduğu kadar korku gördüğümü hatırlamıyordum.

Eve girer girmez kızı koltuğa yatırdığında içerden odun getirmeye başladı.Şömineyi yakmak için çabalarken gözüm kızın ayak bileğine takıldı.İki tane nokta vardı.

"Emirhan!"

Telaşla kıza yaklaşırken Emirhan bana baktı.

"Yılan ısırmış!"

Şömineyi yakar yakmaz kıza yöneldi ve dizlerinin üstünde oturdu.

"Ne yapmam gerekiyor bilmiyorumki?!"

Bense çoktan internete bakmıştım bile.

"İnternete baktım şimdide şey diyor zehirli bir yılansa soğuk uygulama yapılır bu ilk müdahale tabiki ama doktor bulana kadar halledebilirmisin?"Başıyla onayladı.

"Yaparım"

Bu kadar kendinden emin olması beni şaşırtırken kapıya yöneldim.Ceketimi alarak evden çıktım.Koşar adım arabaya binerek hızlıca çalıştırdım.

Bir saat kadar sonra bir hastanenin önüne geldiğimde nasıl doktor bulacağımı bilmiyordum.İkna kabiliyetim yüksekti ama kimseye haber vermeden nasıl olacaktı bu?

Arabadan inerek hastaneye doğru yürüdüm.Etrafı kolaçan ettim.Sessiz ve sakin bir koridordaydım.Birkaç hasta koltuklarda oturuyordu.

Dikkatle etrafa bakarak ama dikkat çekmeyerek yürüdüm.İlerde bir grup beyaz önlüklü hemşireler duruyordu. Ortalarında bir doktor vardı ve bir dosyayı inceliyorlardı.Kafamda hızlıca plan oluşturdum.

Yüzümü buruşturarak kendimi hasta gibi gösterdim.Duvara tutunarak gözlerimi hafifçe kapattım.Bir adım atmamla tökezleyerek yere kalçamın üstüne düşerek oturunca az önce gördüğüm iki hemşire dibimde belirdi. İkiside birer kolumdan tuttu.

"İyimisiniz?!"

Başımı sola çevirdiğimde mavi gözlü hemşireyle karşılaştım.Endişeyle bana bakarken yutkundum.Bu kadar güzel göründüğünü bilmiyordum.