ORENDA(+18)

BÖLÜM 13-ÇEKİM

Aybükeden

Hastanenin boş koridorunda yürürken gözlerim saate takılmıştı.Gece yarısı olmak üzereydi.Ve ben nöbete kalıcaktım.Derin bir nefes alarak kantine doğru yürüdüm.İçeri girince kendime bir kahve ve çikolata alarak boş ve en köşe masalardan birine oturdum.

Aklım Açelyada kalmıştı.Sabah evden çıkarken benimle gelmesini söylesemde kabul etmemiş,zaten eve gideceğini söyleyerek bininciye teşekkür etmişti.Ona dikkatli olması gerektiğini ve karakola gitmemizi söylesemde bana karşı çıkmıştı. Karakola kendisinin gideceğini benimde işe gitmem konusunda ısrar etmişti.Bana karakola gideceği konusunda söz verdirttikten sonra evden çıkmıştım.Belki şuan evinde bile olabilirdi.Belki huzurluydu bilemiyordum.

Derin bir nefes alarak yarıladığım kahvemi bıraktım ve çikolatamı açarak bir ısırık aldım.Kendimi huzurlu hissetmiyordum.Sanki her an enselenebilirmişim gibi hissediyordum. Uraz ve Emirhanın bizi tuttuğu o evden kaçarak onlara bir suç işlemiştik. Bizi buldukları yerde öldürebilirlerdi. Kendimi güvende dahi hissetmiyordum. Aklıma dürekli Emirhanın bana silah doğrultması geliyordu.Korkuyordum.Ama cesaretim korkumdan fazlaydı.

"Ne düşünüyorsun bakalım?"

Olduğum yerde kaskatı kesilirken başımı ona çevirdim.Beni süzdükten sonra gülümseyerek elimdeki yarım çikolatayı ve yarım kahvemi tek seferde bitirdi.Şaşkınlıkla ona bakıyordum ama onun umurunda değildi.

"Senin burda ne işin var?"

Zar zor kurduğum cümleden sonra geriye yaslandı.Gülümsemesi yavaş yavaş silinerek düşünceli bir hâle büründü.

"Beni özlemedinmi Aybükecim"

Masaya doğru yaklaştım.

"Hemen git burdan Uraz!"

"Aaaa niye öyle diyorsun Aybükecim beni gördüğüne sevinmedinmi?"Göz devirdim.

"Sen beni nasıl buldun?Emirhan nerde?"

Gözlerimi hızlıca etrafta gezdirdim. Kimse yoktu.

"Nasıl bulduğum seni ilgilendirmez. Emirhan burda değil ve beni sana Emirhan gönderdi"Panikle konuştum.

"Bana Açelyanın yanına gitti deme sakın!"

"Ne zaman söyleyeyim?"

Sinirle geriye yaslandım.Açelyayı tek bırakmamalıydım.Şuan kendime kızıyordum.Sakinleşmeye çalıştım.

"Neden burdasın?"

"Sana göz kulak olmak için"

"Sizi şikayet etmemdenmi korkuyorsunuz?Boşuna çabalıyorsunuz çünkü Açelya zaten yaptı bunu"

Kaşları ciddiyetle çatıldı.Bunu bilmiyordu anlaşılan.Gülümsedim.

"Ne o? Yüzünün rengi bir attı sanki, kireç gibi oldu"

"Neler olduğunu öğrenmem iki saniyeyi geçmez Aybükecim ama beni başından atamıyacaksın.Gözlerim üzerinde"

"Gözlerini zaten üzerimden almıyorsun Uraz" Yutkundu.

"Ne alakası var kızım?!"

"Ne,yalanmı?Sürekli beni izlediğini görmüyorummu sanıyorsun?"

Bir süre susarak gözlerimi izledi.Ne demesi gerektiğini bilmiyordu.Bu yüzden susuyordu.Kahverengi gözleri bunu açıkca haykırıyordu sanki.

"Yanlış görmüşsün ben kimseyi izlemiyorum"

Gözlerini kaçırarak arkasına yaslandı. Göz devirdim.Bir ona birde bitmiş çikolata kağıdımla kahveme bakıyordum.Sinirle ayağa kalktım.