Pastayla işim bittiğinde dolaba koydum. Eskisinden daha iyi olduğuna dair bahse bile girerdim.
"Ne yani oldumu şimdi?"
Dolabı kapatarak Uraza döndüm.Elimi tezgaha koydum.
"Hemde 10 numara oldu"
Mutfaktan çıkarak salona geçtim.Kapıyı tıklattım.
"Gelebilirsin"
Kapıyı açtığımda hiçbir şeyin değişmediğini farkettim.Her şey aynıydı.İçeri doğru yürüdüm.Aybüke ayağa kalktı.Ne yaptığını sorgularken kıza yaklaştı.
"Şey biriniz yardım edebilirmi?Açelyanın duşa girmesi gerek üstü başı çamur duruyor da"
Uraz ayağa kalkcakken elimle durdurdum.Zaten ayakta dikiliyordum. Aybükeye cevap vermeden kızı kucağıma aldım.Kollarını boynuma doladıktan sonra yürümeye başladım.
Aybüke geçtiğim her kapıyı açarak bana yardım ederken benim tek odaklandığım şey kızın zor nefes almasıydı.
"Nefes alamıyormusun?"
Diye fısıldarken Aybüke başka bir kapıyı açtı.Banyoya geldiğimizi anladığımda durdum.
"Pek değil"
"Aybüke nefes almakta zorlanıyor ne yapabilirim?"
Aybüke kızın nabzına ve nefeslerini kulağıyla dinledi.Başını kızın göğsünden kaldırarak bana baktı.
"Biraz hava alabilir,oksijen ciğerlerine iyi gelir.Onu,ben küveti hazırlayana kadar dışarda tutabilirsin.Çağırmaya gelirim"
Başımla onaylayınca banyodan çıktım. Koridorda ilerledim.Koltukta uyuyan Urazı görünce bir ara duraksadım. Aybükeye haber versemmi diye düşünürken kızın oksijene ihtiyacı olduğunu hatırlayarak kıza öncelik verdim.Uraz zaten öküz gibiydi hiçbir şey olmazdı.Kapıya yaklaştığımda durdum.
"Askılıktan ceketi alabilirmisin?"
Kız başıyla onaylayarak hafif doğruldu ve ceketi aldı.
"Tamam şimdi giy onu dışarısı serindir"
Biraz duraksadıktan sonra dediğimi yaparak ceketimi üstüne giydi ve kollarını tekrar boynuma sardı.Kapıyı açarak dışarı çıktım.
Merdiven basamaklarına oturduğumda kızı kucağımdan indirmedim.Kollarını boynumdan çekti.Derin derin nefes alırken saat gece 3 civarlarındaydı. Etraf zifiri karanlıktı.Uzun sessizliği bölen tek şey nefes sesleriydi.Ormanı izleyen bakışlarımı gökyüzüne çevirerek Ay'ı izledim.
"Neden?"
Başımı kıza çevirdim.Karanlığa alışan gözlerim simasını çok iyi seçebiliyordu.
"Ne,neden?"Yutkundu.
"Neden bana yardım ediyorsun?"
"Çünkü cesedinin başıma bela olmasını istemiyorum"
Yutkundu.Bir süre sustu.O sırada kafamdaki düşünceler bana onu sor diye haykırıyordu.Ah Aybüke ne yaptın bana!
"Adın ne?"
Bir anda ağzımdan fırlamıştı bu iki kelime.Sesimde tereddüt vardı.
"Öldürmen gereken ama buna cesaret edemeyen bir psikopatmı soruyor bunu?Ya da katilmi demeliyim?"
Evet Emirhan sakinsin,sakin olmak zorundasın.
"Evet ben bir katilim,evet sana zarar vermiyorum çünkü masumsun,ve evet ben bir psikopatım.Hâlâ yaşıyorsan ben istediğim için yaşıyorsun!"
YOU ARE READING
ORENDA(+18)
ActionBir gülümseme binlerce acıyı saklardı ama bir kahkaha birden fazla göz yaşını... Emirhan Aksoy,hayatında bulaşmadığı kadar suça bulaşmıştı.Geçmişinin karanlık yüzünü kahkahasıyla saklamayı başarmış, kimseyi o kalın duvarların arkasına geçirmemişti.T...
