Aybükeden
Varsan var yoksan yokum
Senden geçiyor benim yolum
İnsandan insana kaçarken
Kendimi sende buldum
Kulaklarıma dolan melodiyle beraber başımı okuduğum kitaptan kaldırdım. Yine aynı şarkı,aynı saatte farklı bir gecede camımdan odama akın etmişti. Elimden kitabı bırakarak biraz daha dinledim.
Ağzımda adın uykuya dalmışım
Herkes köşesini kapmış ben ayakta kalmışım
Seni gördüm dünya boşa dönüyor
Bende ne cam ne çerçeve duruyor
Çok kötü çarptın ah sen beni
Aklım baksana bende mi duruyor
Yatağımdan kayarak indim.Geceliğimin üstüne gri bir hırka alarak cama doğru yürüdüm.Perdeyi çekerek camı açtım. Rüzgâr odama dolarken ben aşağıya bakıyordum.Yine ordaydı.Her zamanki yerinde,sarhoş hâliyle bana bakıyordu.
Varsan var yoksan yokum
Senden geçiyor benim yolum
İnsandan insana kaçarken
Kendimi sende buldum
Pufun üstüne oturarak onu izlemeye devam ettim.Üstünde mavi bol bir gömlek ve siyah bir pantolon vardı. Kaldırıma oturmuş elinde içki şişesi duruyordu.Yanındaki taşınabilir dev ses bombasına elini koymuştu. İçkisinden bir yudum daha aldı. Bu sırada şarkı başa sarıp sarıp duruyordu.Çenemi avuç içime aldım. Odamdaki masa lambamın loş ışığı sadece beni göstericek kadar ortamı aydınlatıyordu.
Bir süre sonra şarkıya Urazda eşlik etmişti.Elindeki şişeyide havaya kaldırmıştı.
Varsan var yoksan yokum
Senden geçiyor benim yolum
İnsandan insana kaçarken
Kendimi sende buldum
Rüzgâr saçlarımı savururken Uraz sadece beni izleyerek şarkı söylüyordu. Dünden beri bu hâldeydi.Nedeniyse çok açıktı.Onu affedemiyordum.Beni kullanacağından adım kadar emindim. Bu hiç değişmezdi benim için.Aynı hatayı ikinci kez yapmak istemiyordum.
"Affet beni Aybüke!"
Sesi tüm sokaklarda yankılanırken ayağa kalktım.Gözlerim kocaman oldu.
"Sussana Uraz bütün mahalleyi ayağa kaldırdın!"
Sessizce bağırsamda ona işlememiş gibi devam etti.
"Duysun Aybüke bütün mahalle duysun ben sana aşığım!"
Yanaklarım kızarırken gözlerim dehşetle açıldı.Uraz ayağa kalkarak etrafa baktı ve bağırmaya devam etti.
"Ey mahalle sakinleri duyun!Ben Aybükeye aşığım ve onu asla bırakmayacağım!"
Panikle camımı ve perdemi kapattım. Resmen beni bütün mahalleye rezil etmişti.Allahım ben ne günah işlemiştim böyle!Nefes almaya ve sakinleşmeye çalıştım.Kalbim gümbür gümbür atıyordu.Elimin altındaki kalbim resmen dışarı çıkmak istiyordu.
Kapı zili üst üste çalınca korktum. Bağırması yetmiyormuş gibi birde zilimemi basıyordu?!Ne yapacağımı bilemez hâlde odada volta atıyordum. Belki kapıyı açmazsam giderdi! Zil tekrar tekrar ve tekrar çaldı.Artık sinirlerime hakim olamayarak odadan çıktım.Merdivenlerden inerken oldukça sinirliydim.Kapının önüne gelince sesi kulaklarıma doldu ve elim kapı kolunda kaldı.
"Aybüke..."
Bağırmıyordu.Sesindeki pişmanlığı iliklerime kadar hissediyordum.İçime bir ürperti geldi.
"Ne olur affet beni..."
Ağlıyormuydu o? şaşkınlıkla gözlerim büyürken sinirim anında geçmişti. Kalbimse acıyordu sanki.
YOU ARE READING
ORENDA(+18)
ActionBir gülümseme binlerce acıyı saklardı ama bir kahkaha birden fazla göz yaşını... Emirhan Aksoy,hayatında bulaşmadığı kadar suça bulaşmıştı.Geçmişinin karanlık yüzünü kahkahasıyla saklamayı başarmış, kimseyi o kalın duvarların arkasına geçirmemişti.T...
