Birinin beni dürtmesiyle gözlerimi araladım.Oda karanlıktı ve tek seçebildiğim şey Emirhanın simasıydı. Perdeler çekik vaziyetteyken oda zifiri karanlığa mahkum edilmişti.
Yatakta doğrularak oturdum.Emirhan ayaklarımın dibine gelerek kucağıma tepsiyi bıraktı.Sonrasında telefonun ışığını açtı.Ben hâlâ uyanamamışmıydım yoksa Emirhan odanın ışığını açmak yerine telefonun ışığınımı açmıştı?
"Elektrikler yok"
Zihnimimi okuyordu bu?Ve biz şuan fazlamı yakındık?!Bana doğru kayarak yaklaşınca onu izledim.Tepsiyi kucağımdan alarak kaşığı çorbaya daldırdı.Bana doğru uzattı.
"Kendim yiyebilirim"
"Yiyemezsin demedim ama daha ayılamadın.Önünü görmüyorsun yemekmi yiyeceksin kendi başına?"
Göz verirince kaşığı sertçe bıraktı. Korkarak yerimden sıçradım.
"Bak bana göz devirme!"
Yutkundum.Şuan karanlıkta o kadar korkutucu duruyorduki.Telefonun ışığıda bunu destekliyordu sanki.
"Tamam"
Bu ses cidden benden çıkmış olamazdı değilmi?!Resmen boğazı sıkılmış kedi gibi çıkmıştı sesim.Şakamıydı bu? Emirhan beni bu kadar kolay korkutamazdı.Kaşlarım çatıldı.
"Özür dilerim"
Beklemediğim anda gelen bu kelimeler kaşlarımı şaşkınlıkla havaya kaldırmıştı. Neden benden özür diliyordu?
"Sadece seni korkutmak istemedim..."
Bir süre sustu.Bakışları pikedeydi. Başka bir şey düşünüyormuş gibi dalmıştı.Benimse karanlıkta tek izlediğim kişi katil bir adamdı.
"Bir daha göz devirme bana tamammı? Bana kötü şeyler hatırlatıyor. Kötü şeyler beni üzer,ben üzülürsem herkes üzülür anladınmı?"
Başımla onayladım.Uzun uzun beni izledi.
"Sende onlardan olma"
"Kimlerden?"
"Kötülerden"
Kendisininde bir kötü olduğunu unuttuğunu ona hatırlatmayacaktım. Tekrardan sinirlenmesini istemiyordum.
Konuşma burda bitmiş gibi ikimizde susmuştuk.Bir süre hiçbir şey yapmadan konuşmadan öylece izledik birbirimizi.Sonra ben kaşığı alarak çorbaya daldırdım.Emirhansa tepsiyi kucağıma koydu.O beni izlerden ben kaşığı ağzıma götürdüm.
"Ahh"
Bir hışımla kaşığı çorbaya koyunca Emirhan endişeyle bana baktı.
"Ne oldu?!"
"Yandımmm"
Bir yandan elimle kendimi yellerken bir yandanda tepsiyi alıp kucağına koydum.Gözümden yaş gelmişti resmen.
"Dur!"
Sakince kurduğu kelimeden sonra dudaklarıma hafifçe üfleyince durdum. İki eliyle ellerimi tutup dudağıma üflerken ben hipnoz olmuş gibi onu izliyordum.Her hareketi beni incitmek istemiyormuş gibiydi.Gözlerim dudaklarına takılı kalınca yutkundum.
Bir kaç dakika sonra üflemeyi kesti. Gözlerime bakarken adem elması hareket etti.Aramızdaki milimlik mesafeyi aşmadı.Kahverengi gözlerinde anlayamaďığım yoğun bir duygu vardı.Uzun kirpikleri beni büyülemişti.Bu uzun kirpik meselesi tüm erkeklerde vardı galiba. Bakışları dudaklarıma kayınca başımı çevirip öksürdüm.Tekrar önüme döndüğümde dudaklarını yalayarak geriye çekilmişti.
YOU ARE READING
ORENDA(+18)
ActionBir gülümseme binlerce acıyı saklardı ama bir kahkaha birden fazla göz yaşını... Emirhan Aksoy,hayatında bulaşmadığı kadar suça bulaşmıştı.Geçmişinin karanlık yüzünü kahkahasıyla saklamayı başarmış, kimseyi o kalın duvarların arkasına geçirmemişti.T...
