Bir gülümseme binlerce acıyı saklardı ama bir kahkaha birden fazla göz yaşını...
Emirhan Aksoy,hayatında bulaşmadığı kadar suça bulaşmıştı.Geçmişinin karanlık yüzünü kahkahasıyla saklamayı başarmış, kimseyi o kalın duvarların arkasına geçirmemişti.T...
Dakikalardır benden cevap bekleyen bir katilin karşısında ölümüne susuyordum.Ona verebilecek bir cevabım yoktu çünkü onu öpmeseydim o anda yakalanırdım.Anahtarı aldığımı görürdü.Gerçi şuanda anlamış olabilirdi.Zihin okumak için iyi bir zamanlamaydı ama bilin bakalım ne eksikti?!
"Susmaya devammı ediceksin?"
Gözlerimi gözlerine diktim.
"O an öyle gelişti..."
Şey,sesim tam olarak nerdeydi?Emirhan bile duymamıştı beni.
"Efendim?"
"Sana hesap vermek zorundamıyım acaba?!"
Ani tepkim karşısında afallasada kısa sürdü.Dik dik bana bakıyordu.
"Şey,beni öptün ama sen bilirsin"
Benimle dalga geçerken ben şuan kıvranıyordum.Beni bıraksaydı keşke.
"Beni bırakırmısın?"
"Neden?"
"Üstümü giymem lazım"
Bunu dememle üstümdeki havluya baktı.İncelemesi bitince beni serbest bıraktı.Ben kendime kıyafet alırken o benim yatağıma uzanmıştı.Bir kolunu başının altına koymuştu. Ona aldırmayarak lavaboya girdim ve üstümü giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Emirhamdan nasıl kurtulacağımı bilmiyordum.Bana göz kulak olmak için geldiysede neden geri gitmiyordu? Sinirlenmiştim.Bir huzur yoktu evde yemin ediyorum.
Saçımı kurutup taradıktan sonra odaya girdim.Elinde bir kitap vardı.Hâlâ yatağıma uzanmış vaziyette ayakları birbiri üstündeydi.Tek kolunu başının altına koymuştu.Dik dik ona baktım. Kollarımı göğsümde birleştirdim. Yalandan öksürdüğümde kitabı yüzünden çekerek baştan aşağı beni süzdü.Kaşları havada ve bakışları üstümdeydi.
"Neden hâlâ burdasın?!"
"Sen misafirlere böylemi davranırsın?"
"Ne misafiri?!" Ona doğru bir adım attım. O ise kitabı kenara koymuş zevkle beni izliyordu.
"Aaa Açelyacım annen sana öğretmedimi misafirlere nasıl davranman gerektiğini?"
Bu kelime...içimde bir acı...boğazımda bir yumru oluşturmuştu.Moralim zaten bozukken şuan yerle bir olmuştu.Tabi nerden bilsindi ailemin burda olmadığını...Kalbimin üzeri acıdan yanarken gülümsedim.Benim en iyi yaptığım şeydi çünkü gülümsemek. Acıların en görünmediği yerdi sonuçta.
"Öğretmemiş demekki hadi defol git burdan!"
Sinirim sesime yansırken buna aldırış bile etmedi.
