BAĞIMLI - Yeşilin Siyahı I (Serinin İlk Kitabı)

Yeşilin Siyahı 20.Bölüm

Dudaklarım kıvrılıp istemsizce gülümsedim, aşk.. O kadar farklı bir şeydi ki, seni yerden yere vururken bir anda gökyüzüne çıkarabiliyordu. Bu his hem güzel hem de baş belasıydı ne yapacağım hakkında bir şey bilmiyordum ama umurumda değildi. Anı yaşayacaktım geleceği düşünemezdim.

Can ve Tunç Deniz'in bir adım gerisinde durarak onun koruyucu melekleri gibi duruyordu.Siyah renk Deniz'de beden bulmuştu, siyahın asilliği bir tek Deniz'e böyle yakışırdı. 

Yavaş yavaş yanlarına doğru yürümeye başladım, zihnimde kaç defa koşa koşa gidip Deniz'e sarılmıştım inanın saymamıştım. Gerçek hayatta bu ise çok zordu.

Can bana yandan masum bir bakış attı bir adım öne gelip ellerini açtı.
"Sen kocaman bir adamsın." diye mırıldandım ufak bir kahkaha attı. neredeyse ağlayacaktım. Beline sarıldım kaslardan ne kadar sarılabildiysem artık.

"Söyle ona Gece söyle.." diye mırıldandı " Neyi? " sırıtacak gibi oldu ama Tunç'un isyanıyla sırıtışı yüzünde kaldı. " Hadi oğlum 10 dakikası  var arabanın kene gibi yapıştın."

"Tunç bazen beyninin içini çok merak ediyorum, oradaki sistem nasıl  nasıl işliyor? " sabır çekip kafasını salladı. "Neyse nerde kalmıştık, heh kalbindekileri söyle ,söyle de kurtul." benden ayrılırken elini omzuma koydu. " Anlaştık mı bücür ?" olumlu şekilde başımı salladım ne olacaksa olsun artık. Tunç dayanamayıp Can'ı ittirdi , Can küfür fısıldayarak bizimkilerin yanına gitti.
Tunç -Can gibi - eğilip sarıldı, " Küçük kız kardeş gibisin unutma derdin sıkıntı olursa bana geliyorsun. Benim kadar yakışıklı abi bulmak.. Efser çok şanslısın." gülerek ayrıldım çoktan gözlerim dolmuştu. " Hey sulu göz."

" Vedalarda nefret ediyorum, bir kaç gün sonra geleceğim ne diye zahmet ettiniz?" gözlerimi kaçırdım herkes birileriyle vedalaşıyordu. " Bende öyle, küçük kardeşimsin neden vedalaşmıyayım? "

" Hadi be kız dondu soğuktan " Deniz bunu biraz sert söylemişti. Boynundaki siyah atkı olmak istedim boynuna o kadar yakın olup kokusunu çekmek istedim. "Kıskandı. " diye mırıldandı göz kırpıp uzaklaştı.

Bunlar benim minicik ailemdi.

"Sonunda bir an bitmeyecek sandım sorarım ben on-" lafını tamamlamadan yanağından öptüm. Tabi öpmek için parmak ucuma kalkıp ona tutundum kısa olmak ....  Dudaklarımı yanağına değince sakalları dudağıma battı bu duygu kalbimde midemde karnımda aklınıza gelecek her yerde havai fişek patlattı. Dudaklarımı yanağıma bastırıp kokusunu içime çektim ciğerlerim bayram etti. Yavaşca kendimi geri çektim sanki her şey yavaş çekimde gibiydi. Göz göze geldiğimizde sütlü kahve gözleri ışıldıyordu. Yıldızlardan daha parlaktı, onun gözleri, yıldızlar kıskanırdı.

" İyi ki varsın Deniz Güney iyi ki."cümlemin sonunda birden bana yaklaştı, uzun kollarını sırtımda birleştirdi belime inmeden sıkı sıkı sarıldı kollarımı kurtarıp boynuna doladım.

Boynundaki atkıyı benden ayrılmadan boynuma geçirdi " Üşümüşsün pembe burun." sırıttım." Yeşil göz pembe burun ismim yok mu benim. " kıkırdadığını duydum.

Söylemem gerekiyordu, söyleyecektim.

" Deniz ben " daha da eğilip başını omzuma koydu. Heyecandan titriyordum hele ayaklarım Deniz tutmasa kesinlikle düşebilirdim, nefesim kalbimin peşinden koşuyordu. Cümleler dudağımdan çıkmak için kavga ediyor lakin dilim inatla susuyordu.

" Deniz, ben  ben seni seviyorum. " dediğimde bendeni kaskatı kesildi gerildiği her şekilde belli oluyordu. Yüzünü göremesem de asık olduğunu hissedebildim.

"İzmiir yolcusu kalmasııııııınnnn " diye bağıran amcaya sövüp Deniz'den ayrıldım " Gitmem lazım." deyip arabaya doğru yöneldim. Koltuğumu iyi ki cam kenarından seçmiştim , Deniz'in olduğu tarafa baktığımda arkasını dönüp uzaklaşırken gördüm. 2 dakika önce mutluluktan havalara uçarken şimdi kanatlarım kırılmıştı. Bu yaptığı neydi ? Ben her şeyi göze alarak sevdiğimi söylemiştim tamam biraz gaza gelmiş olabilirim fakat neden kalbimi hiçe saymıştı ?