Kusurlu Mekanizmalar (ASKIDA)

1∝11

*Radial Face - Baptisms*

Sondaki notu da okumadan geçmeyin lütfen.

*

Tarifsiz bir his olması gerekirken biraz önceki olayın, bu kadar hissiz olması, normal miydi? Karşımdaki sadık hiçbir şey hissetmediği için mi hissedememiştim hiçbir şey? Kalbim çarpmıştı evet ama bu sadece birilerinin bizi görmesinden korktuğum için olmuştu.

Etkilenmemiş, bir sevgi hissedememiştim.

Zaten etkilenmek için yaptığım bir şey de değildi, bunu; yüzündeki yara için ve diğer her şey için bir nebze özür dilemek için yapmıştım ama yine de bir şeyler hissedebileceğimi sanmıştım. En azından bu kadar boş hissettirmeseydi keşke.

Şirketten dışarı çıkarken biraz önceki yaşadığım şeyi Aaron'a nasıl hissettirmeyeceğimi düşünüyordum. Beni görür görmez, bir gariplik olduğunu anlar mıydı yoksa farkında bile olmaz mıydı? Bilemiyordum.

Siyah Lamborghini'nin yola girdiğini gördüğüm anda vücudumdan bir heyecan dalgası geçti. Yeni çalıştığım şirketten henüz bir sokak uzaklaşabilmiştim, gelen arabayla vücudumu dikleştirdim. Arabanın camı açıldığında içeride beklediğimin aksine Aaron yoktu, daha fazla beklemediğim ve Aaron'dan daha fazla sinir olacağım biri vardı. Cora.

"Atla," dedi hafif bir baş işaretiyle. Üstündeki elbise yerini normale bırakmıştı, giydiği deri ceketi, siyah kot pantolonuyla tamamen her zamanki Cora'ydı şu an.

"Senin geleceğini bilmiyordum," dedim etrafımı kontrol edip arabaya binerken. Birkaç kişi dışında bakan yoktu, ki onların da hepsi büyük ihtimalle arabayla ilgileniyordu.

Arabanın motoru bağırarak çalışmaya başladı ve araba, insanların ve arabaların dolu olduğu şehrin sokaklarında hızla yol almaya başladı. "Hızı sever misin?" diye sordu Cora, suratındaki gülümseme iyiyse bile bana kötü geliyordu. Aaron'u bekliyor olmama herhangi bir şey demediğine de şaşırmıştım. Laf çarpmak yok muydu?

"Daha önce denemedim," dedim dürüst olarak. Benimle konuşmaya çalışıyorsa eğer, bu gerçekten garip bir histi. İlk andan beri onunla aramızda doğru olmayacak bir şeyler vardı.

"İyi izle," diyerek sırıttı ve gaza biraz daha yüklendi. Geçtiğimiz sokaklardaki insanlar ve arabalar arkamızdan küfür ediyor, Cora hiçbirini umursamıyordu. Benim ise midem bu kadar hızda gitmekten dolayı allak bullak olmuştu sanki. Daha önce hiç kusmamış biri olarak bunun nasıl bir his olduğunu bilmiyordum.

Araba bir sürü yoldan döndü, bir sürü sokağa girdi. Oysa bu yollardan daha önce geçmediğimize emindim. Arabanın içine midemdekileri tamamen çıkarmak üzereyken, Cora'nın amacını yeni yeni anlamaya başlamıştım. Benden intikam almak istiyordu ve bunu da arabayı saçma sapan yollardan sürerek ve midemi bulandırarak yapacaktı. Yine de hızdan korkmuyordum, sadece midem aşırı bulanıyordu.

10 dakika kadar süren sancılı araba yolculuğundan sonra boğazımdan yükselen safra tadına daha fazla dayanamadım. Yol boyunca kafamı yukarıda tutup, kusmamak için özel bir çaba sarf etmiştim ama artık gerçekten dayanamıyordum. Araba durduğu anda kendimi dışarı, ormanın içine attım ve bir ağacın dibine içimde ne varsa çıkardım.

Sonunda ağzımı sildiğimde bunun ne kadar berbat bir his olduğunu, ağzınızın ne kadar berbat bir tat aldığını ilk kez anlamıştım. Seyircilerimizin olduğunu anlamam da çok geç olmuştu. Evin arka kapısında Nathan ve Aaron bizi, daha doğrusu beni ve çıkardığım midemi seyrediyorlardı. Nathan'ın suratında anlayışlı bir gülümseme vardı. Aaron ise duvara yaslanmış ve kollarını göğsünün üstünde bağlamış bir şekilde bana bakıyor, suratındaki adi gülümsemeden yeterince pay almamı sağlıyordu.