Glasses Twenty-Six : Best Friend Zone.

291K 7.1K 749
                                    


--

GLASSES TWENTY-SIX: BEST FRIEND ZONE.

Sabrina's POV:


"I'm falling for you even more."


Mapait akong natawa at napailing na lang sa lungkot nang maalala ko na naman yung mga huling salitang binitawan ni Neil. Naiwan akong mag-isa dito sa park bigla na lang umalis si Neil pagkatapos ng lahat ng sinabi nya sakin.


Ang weird kasi at the end of the day, ako parin pala maiiwang mag-isa. Yung parang ang daming nagmamahal sakin pero bakit wala akong kasama? Hindi ko na alam gagawin ko. Ayoko silang saktan pero hindi ko sila pwedeng paasahin sa wala.


I'm not even sure of my feelings especially kay Jhano, is it for real? Gusto ko ba talaga sya? Or is this some kind of infatuation? Do I really hate Lemuel? Or do I really want him to court me?


Hindi na ko magugulat kung magkasakit ako bukas or I don't know. Mas gusto ko pa ngang hindi na lang pumasok para hindi ko muna makasalamuha kahit isa sakanila. Bumuntong hininga ako at marahang pinunasan yung mga luha kong kanina pa natulo. After how many minutes, I've decided to just go home. Mas lalo ng dumidilim at kakaonti na lang din ang mga tao.


I stood up saka pansamatalang tumingin sa mga ulap, it was full of stars samantalang kanina sobrang dilim nya. Ganon naman siguro talaga? Kahit gaano kabigat nararamdaman mo after non magiging okay din lahat.


"You're supposed to be home, already." Bahagya akong nagulat ng may nagsalita. I look at where the voice came from only to see a monster. He was standing a couple of feet away from me.


Malungkot akong ngumiti, "What are you doing here?" I was surprised na may boses pa kong nalalabas.


Kinain ang distansya namin ng malalaking hakbang nya. Naramdaman ko agad ang mga braso nyang yumayakap sakin. I don't know why but I cried when I felt the warmth of his embrace.


"You got me worried sick, Tanya. Fuck." I can feel his heart beating fast. Malalim yung paghinga nya at bakas sa boses nya yung pag-aalala.


"L-Lemuel..." I said between sobs.


"Shhh... It's okay. It's okay. I'm here." Bulong niya sa tenga ko habang hinahagod niya ung likod ko. I can feel his small kisses on my hair. It was so comforting that I don't even want to let him go.


Huminga ako ng malalim habang pinipigilan yung mga luha ko. Bakit ba ayaw nyo pang tumigil? Naramdaman ko yung lalong paghigpit ng yakap nya.


Nagulat ako ng maramdaman ko yung pagbilis ng tibok ng puso ko. It was like I'm mirroring his. Nararamdaman din kaya nya yung sakin? O hindi na nya napapansin kasi parehas na kami ng nararamdaman?


"Ang dami ko ng nasasaktan. I don't want to hurt anyone pero bakit ganon?" I said almost a whisper.


Bumuntong hininga sya. He then kisses my forehead, "Don't blame yourself, Tanya. It's not your fault. It was never your fault and it will never be. You need to stop thinking too much. Pain is inevitable when it comes to love." I heard him sigh. "I can't stand you seeing like this. Stop crying, love."

He's Dating the Campus NerdTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon