İLHAM PERİSİ (Kitap Olmuştur, Tanıtım Bölümleridir)

*7*

Keyifli okumalar arkadaşlar :)

Corleonis

******************

Birkaç dakika küvetin kenarına oturmuş bir halde bekledikten sonra kapının vurulma sesiyle ayağa kalktım ve,

"Getirdin mi?" Diye sordum.

"Evet.Eşofmanlarımı verir vermez kıyafetleri alacaksın."

Bu herif cidden rahatsızdı!

"Takas mı istiyorsun yani?"

"Eşofmanlarım elinde mi?"diye sorunca, hayvan kadar olan lavabonun kenarına koyduğum hiç bir özelliği olmayan eşofmanları hızla aldım ve yine kapının yanına gidip,

"Evet elimde ama bir saniye kollarını çözeyim.Malum işkence ediyordum.Malı getirdin mi?"diye cevap verdim dalga geçercesine.

"Ha ha ha! Şimdi kapıyı yavaşça aç ve eşofmanları uzat.Aynı zamanda ben de kıyafetleri uzatacağım.Tamam mı? Anladın mı?"

Sanki gerizekalıya laf anlatıyordu aptal!

Kapının kilidini açtıktan sonra kapıyı aralayıp, gerçekten elinde kıyafet olup olmadığına baktım.Elindeki kıyafetleri görünce içim rahatlamıştı.Araladığım kapıdan eşofmanlarını uzatınca, o da kıyafetleri uzattı.İkimiz de bize ait olanı alır almaz kapıyı kapattım.

Ah sonunda! Temizdim ve temiz kıyafetler giyebilecektim!

Havluyu çıkarıp askıya astıktan sonra giymem için verdiği kıyafetleri aldım.Önce alt...Yani alttı bu değil mi? Şort muydu? Şu tam poponun altında bitenlerden miydi yoksa tanrım!?

Diğer kumaş parçasını elime aldım.Bu...Bu üsttü evet.Askılı bir badi.Evet bu normaldi ama şortu, o minicik şeyi nasıl giyecektim ben!?

Hem bu kadın kıyafetlerinin onda ne işi vardı!?

Elimdeki kıyafetleri hızla yere attım! Lanet olsun fahişelerinin giydiği ve evinde unuttuğu kıyafetleri mi veriyordu bana!?

Ah ben geri dönmeyecek miydim!?

Sinirli bir şekilde iki parmağımın ucuyla yerden kıyafetleri aldıktan sonra hızla ve sıkıca havluya sarınıp banyodan çıktım!

Her zamanki gibi yaymış kıçını oturuyordu koltukta.

"Bunlar ne!?"

Bakışlarını elindeki dosyadan kaldırıp bana baktı.

"Biz kıyafet diyoruz.Sen?"

"Fahiş--...Buraya gelen ucuz kadınlarının kıyafetlerini giyeceğimi mi sanıyorsun!?Hastalık bile kapabilirim! Ya bir deri hastalığı varsa! Ya duş almadan giydiyse!"

Öğürdüm! Düşünmek bile midemi bulandırmıştı!

"Onlar kız kardeşimin."

Ne?

Hayır! Hayır! Onun kız kardeşi yoktu ki.

"Yalan söyleme! Senin kız kardeşin yok!"diye söyledim ellerimi belime koyarken.

"Soy ağacımı senden daha iyi biliyorum hizmetçi.Şimdi şunları giy ve bana kahve yap.Elimde başka kıyafet yok.Yarın halletmeye çalışacağım.Oldu mu? Sus artık!Çalışmam gerek!"

Olmuş muydu? Pekala oldu varsayabilirdim ama kahve yapma işi pek hoşuma gitmemişti.

Yeniden banyoya dönerken, kız kardeşini yazmadığımı düşünüyordum.Eğer kitabımın içindeysem, bu adamın bir kız kardeşi yoktu.Ya bana yalan söylemişti ya da bu durumun içinde farklı şeyler dönüyordu.