İLHAM PERİSİ (Kitap Olmuştur, Tanıtım Bölümleridir)

*16*

**********

Bu hikâyenin kurgusu bana aitti.Bendim şu an bulunduğumuz kötü durumun sebebi.Tüm bu karışıklığın, tüm bu aldatılmaların,...Kötü olan ben miydim? Karşımdaki bu adam, her ne kadar şeytan olsa da...

Tanrım ne diyordum ben!?

Lanet olasıca göt beyinli de Mery'yi aldatıyordu! Birbirlerini sevmiyorlardı ki! Zorla nişanlandırılmış, hayatları mahvolmuş bir çifttiler.O zaman neden kendimi kötü hissediyordum! Hissetmeyecektim.Sadece...Biraz tuhaf bir manzarayla karşı karşıyaydık o kadar.

Şeytan, şahit olduğumuz görüntüden sonra gözlerini gözlerimden ayırmadan asansörün kapısını kapatan, ardından da duraklatan düğmeye bastı ve geri çekilip cebinden telefonunu çıkardı.

Kimi aradığını, ancak konuşunca anladım.

"Rafael eve kendim gideceğim.Evine git, iyi geceler," deyip telefonu yeniden cebine koydu ve tek kelime etmeden asansör kapısına bakarak yaklaşık bir iki dakika bekledi.

Ne diyeceğimi bilemediğim için sesimi çıkarmıyordum...

Bir iki dakika sonra pahalı saatine bakıp düğmelere basarak asansör kapısını açtı ve garaja girdi.Hızlı yürüyordu.Ruh halini çözemediğimden, beni burada bırakıp bırakmayacağını bilemiyordum.Ya da unutup unutmayacağını...Bu yüzden, ona yetişmek için adımlarımı hızlandırdım.Aynı zamanda, az önce Mery ve Brad'i iş üstünde gördüğümüz yere bakmayı da ihmal etmemiştim.

Çoktan gitmişlerdi...Aynı eve gidip şey mi yapa-

Başımı iki yana salladım.Müstehcen şeyler düşünmemeliydim.Lanet olasıca aklım git gide ergenleşiyordu!

Arabasının yanına geldiğimizde, şeytan kapıları açıp, şoför koltuğuna geçti.Hiç beklemeden ben de yanına yerleştim.Dışarıda kalmak istemiyordum.

"Kemerini tak."

Evet, bu bir emirdi ve hiç gocunmayacak, o kemeri seve seve takacaktım.Başıma gelebilecekleri az çok tahmin edebiliyordum; çünkü bu adamın dengesiz bir manyak psikopat olduğunu biliyordum.

Bomboş yol boyunca hızımız bir alçaldı bir yükseldi.Normal bir yükseliş değildi.Tanrım iki yüz kilometre nasıl normal olabilirdi ki! Bazen kalbim göğsümden yola fırladı, bazen sağ böbreğim sol böbreğimin yerine geçti, bazen de bacaklarım tutmayıp tüm vücudumu karıncalar istila etti!

Eve gidebilmek için biraz daha dua edersem, rahibe olabilirdim!

"Korkuyor musun?"

Dudağının tek kenarı yukarı kalkmış bir yandan bana bakıp diğer yandan bu hızla neredeyse uçak gibi havalanacak olan arabayı kullanıyordu!

Yalan söyledim.

"Hayır."

Sesim, hayır kelimesinin ır hecesinde duyulmayacak kadar az çıksa da konuşabildiğime şükretmeliydim değil mi?

Bu hızla giderken, tamamen, tüm gözleri ve başıyla birlikte bana bakıp tehditkâr bir ses tonuyla,

"Korkmalısın," dedi manyak.

Gözlerimi ondan ayırmadan tek elimle çenesini yola çevirip,

"Sen de yola bakmalısın," dedim endişelendiğimi görmesini umursamadan.

Başını sallayarak elimden kurtuldu.Neyse ki şimdi yola bakıyordu.

"Korkudan öleceksin koca popo.Ama merak etme senin için popo kısmı geniş bir mezar yaptıracağım."