İLHAM PERİSİ (Kitap Olmuştur, Tanıtım Bölümleridir)

*22*

**********

Uyuduğundan emin oluncaya kadar hareketsiz bir şekilde yatakta yatacaktım ve emin olduğumda ise sessizce odama gidecek, yarın sabah ne açıklama yapacağımı düşünecektim.

On beş dakikadır eli karnımda uzanıyorduk.On beş dakika olduğuna emindim; çünkü tüm o süre içinde, içimden sayı saymaya başlayıp, karnımdaki elini unutmaya çalışmıştım.

Pekâlâ pek işe yaramamıştı; ama az da olsa sakinleşebilmiştim.

Nasıl uyuyordu acaba?

Horlar mıydı?

Onu uyurken hiç görmemiştim ve içimden gelen lanet olasıca o görme isteği, başımı çevirip ona bakmam için beni zorluyordu!

Bakmadım...Tamam, uyuduğundan emin olana kadar en azından...

Sırt üstü dönerken, karnımın üzerindeki eli de onunla birlikte karnımdan yavaşça kayarak, tüm vücuduma elektrikler gönderdi.Bu hisse dayanamayıp başımı birazcık ona çevirdim.

Artık bana dokunmuyordu.Sırt üstü uzanmış, bir eli yanında diğer eli kendi göbeğinin üzerinde, yavaşça soluk alıp veriyordu.

Uyumuştu.

Numara yapıyor olabilir miydi pis şeytan?

Ve neden beni odama değil de buraya getirmişti?

Uyurgezer olduğumu düşünerek evine zarar vereceğimden korkup, beni sağlama almak mı istemişti?

Aklımda bir ton soru vardı...

Keşke bunu yapmasaydı...Yani...Odasına şey etmeseydi...Getirmeseydi beni.Burnuma dolan, ona has bu kokuyu almaz, şimdiden hafızamdan nasıl sileceğimi düşünmezdim...

Başımı tamamen çevirip ona baktım.Bu kadar masum uyuduğunu bilseydim asla bakmazdım!

Tanrım! Uyuyan bu adamın, uyanık şeytanla alakası yoktu!

Şu an baktığım adam, daha çok sevimli, masum ve yakışıklı görünüyordu! Uyanıkken de yakışıklı denebilirdi; ama bu hali sanki biraz daha çekiciydi!

Lanet olsun! Bunu yapmamalı, onu incelemeyi kesmeliydim! Evime dönersem ne yapacaktım!?

Tanrım! Ondan hoşlanmıyordum değil mi!?

Ondan hoşlanamazdım! O, onu hissedebiliyor olsam da benim kitap karakterim ve gerçek olmayan biriydi! Ayrıca şu an, bu yatakta vücudumdaki hormonların yükselişinin de sebebiydi!

Bu yataktan hemen çıkmalıydım!

Gözlerimi ondan ayırmadan, üzerimdeki nevresimi yavaşça kaldırdım.Bir bacağımı yataktan aşağı yine yavaşça indirip, gövdemi hafifçe kaldırdım.Sıra, kıçımı kaldırıp diğer bacağımı da alarak bu odadan tüymemdeydi.

Yataktan, bacaklarımın üzerinde biraz eğilmiş bir şekilde kalkarken, kolumda hissettiğim dokunuşla öylece kalakaldım!

Yakalanmıştım!

Yine yakalanmıştım!

Ancak hiç ses yoktu! Korkuyla başımı çevirip ona baktığımda, hâlâ uyuyordu; ama eli sıkıca kolumu kavramıştı!

Nasıl oluyordu bu?

"Koca kıjlı inatç...Meme..."

Uykusunda mı konuşuyordu?

Ve bana mı saydırıyordu!? Uykusunda bile benimle uğraşıyordu hoşaf surat!

Kolumu çekmeye çalışsam da çok sert hareket edip onu uyandırmak istemiyordum.Aksi halde ona açıklama yapmam gerekirdi ve bu, istediğim son şeydi.Hatta hiç istemediğim kadar istemediğimdi.Gecenin köründe salonda uyurgezer biri rolündeydim.İyi rol yapıyordum.Aferin banaydı.