Ruhumdan Fısıltılar

Bölüm -2-

Duru'dan

Sabahları Ömer'in günaydın mesajları ile uyanmak büyük bir lütuf idi. Yorgun ve kırgın olan beni birazda olsa iyi hissettiriyordu. Uzun zamandır ateşe bakamayan ben, elinde bir tutam ateş ile gezer olmuştu. Bu zamanlarda bana en yakın, hatta tüm zamanlarımda en yakın olan kişi Aysel'idi.

Çok güzel bir hatundu. Sarı, uzun ve dalgalı saçlara sahipti. Yeşil gözlerine bakamayan ben, içten içe onu kıskanır haldeydim. Ama bu dünyada ki en yakın varlığımı kıskanmam çok saçma olurdu.

Ömer ile konuşurken dersleri unutur bir haldeydim. Buna babamın soğuk ve sert tokadıyla uyandım. Uyanmaktan ve uyumaktan nefret eder hale gelmiştim. Yüzümdeki acı, babamın cümlelerini duymama sebep oluyordu. Tek anladığım ''Sen kendine ne yapıyorsun?'' cümlesiydi.

Gerçekten ben ne yapıyordum. ''Salak Duru Biner'' diyerek içimden kendime özenle seçtiğim küfürleri sıralıyordum. Ömer uğruna her şeyden vazgeçme fikri, beni korkutuyordu. Ben Duygu Biner bir erkeğe nasıl böyle bağlı kalabilirdim.

Her sabah onun mesajını nasıl bekler hale geldim. Geceleri onunla konuşmak için nasıl bahaneler aramaya başladım. Bu ikilemler içindeyken, babama nefret dolu gözlerle bakıyordum. Bütün öfkemi içimde eritip, odamın yolunu tuttum.

Odaya girmemle beraber, boğazımdaki yumruyu serbest bıraktım. Gözlerimden aşağıya süzülen damlalar ne içindi. Babam için miydi? Dayak yediğim adam için miydi? 

Telefonun çalması sesiyle irkildim. Arayan Aysel'idi. ''Alo güzelim'' diye seslendi. Cevap veremeyip sadece ağladım. ''Hemen geliyordum.'' diyerek telefonu kapattı. 

3 dakika sonra odaya hışımla girdi. Olayı anlatınca, bana sarılıp, ''Bunlarda geçecek, emin ol'' diyerek ağlamama eşlik etti. 

Bu denli iyi bir insana sahip olmak için nasıl bir iyilik yapmış olabilirdim ki. Sonra beni kolumdan tutup dışarıya çıkardı. Yolda sürekli bir tatilden bahsediyordu. İçimden ''Bu salak yine neyin peşinde'' diyordum.

Parkta bir banka oturup konuşmaya başladık. ''Güzelim, yarın ailem ile şehir dışına gidiyoruz. Sende gelir misin?'' dedi. 

Ailelerimiz çok yakındı ama içimde kötü bir his vardı. Onunla gitmeyeceğimi söyledim ve onunda gitmemesini istedim. Uzunca tartıştıktan sonra gideceğini söyledi ve ayrıldık. 

Eve geldiğimde yerimde duramıyordum. İçimdeki o lanet his beni kemiriyordu. Arayıp gitmemesini sağlamak için, içimden yalvarmak geliyordu ama gurur ağacımı yere sermek gibi bir isteğim yoktu. 

Sabah olup onu uğurlamak için evlerine gittim. Çoktan hazırlanmışlardı. Arabaya eşya taşırken onu izliyordum. Gidip ona sarılıp gitme dememek için kendimi sıkıyordum.

Bunca olay olurken Ömer'in bunlardan haberi olmuyordu. İlişkimize yansıtmak istemiyordum. Birazda olsa Ömer'e haksızlık yaptığımı düşünüyordum. 

Aysel ile yaşadığım bu sorunlar ilişkimize kavga olarak yansıyordu. Ömer beni çok iyi idare ediyor ve sabırla dinliyordu. Aslında buna alışkın biri değildim. 

Genelde çevremdeki insanlar bana katlanamaz ve muhabbet kurmaktan vazgeçerdi. Bunu yapabilen bir Ömer birde Aysel'idi.

Gece Ömer'e konuşmak istemediğimi söyleyip uyudum. Sabah olup hemen Aysel'i arayıp iyi olup olmadığını öğrenmek istiyordum.

Sabah uyanıp aradığımda telefona ulaşılamıyordu. Kendimi avutmak için ''Telefon çekmiyor bence'' diyordum. 

Kendime açıklayamayacağım, gerçekler arasında sıkışıp kalmıştım. Gece gelen bir telefon ile çığlık çığlığa ağlamaya başlamıştım. 

Korktuğum olmuş Aysel ve ailesi trafik kazası yapmıştı. Sadece Aysel'in durumu çok ağırdı. Komik olabilir ama bir gelecek kurduğum, ağladığım, onun için dayak yediğim adama bunları söylemiyordum.

Hayatımın en berbat on bir günüydü. Aysel on bir gün komada kaldı. Sızlayan ve sürekli olan acılar ile inliyordum. On bir gün sonunda vücudu daha fazla dayanamayıp, bu dünyaya bir son vermişti. On bir gün sonunda o kadar dağılmış bir haldeydim ki, Ömer'e  saldırmaya başlamıştım. 

Aysel'in öldüğü gece, her gün kırıp döktüğüm adamı arayıp, ağlayıp, ona sığınmıştım. Sadece ağlayıp ''Aysel öldü'' diyebilmiştim.

Bir açıklama yapmak istiyorum. Duru aslında en başta ismini vermem lazımdı.Karakterin aşık olduğu kadının adıdır. 3. bölümü umarım yakında yazacağım.

Yorumlarınızı ve düşüncelerinizi bekliyorum.