Bir Adamın Günlüğü

MÜZEYYENSİZLİK

İçim çok acıyor be Müzeyyen. Otobüs camlarında ağlamaktan yoruldum artık ben. Gördüğüm her yıldızda aklıma gelmenden yoruldum. Ağlayarak yazmaktan yoruldu gözlerim. Seni sevmekten değilde senden yoruldum artık. Gözler seni istiyor, ciğerler kokunu, beyin düşünü bekliyor, göğüs kafesi kalbimi geri istiyor... Vücudum infilak etti; Müzeyyensizlikten. Beni yazma dedin en son aramanda ama umrumda değil artık sözlerin. Son sözlerin yazma oldu ya Müzeyyen ona da eyvallah. 

Sigarayı bıraktım. Tütüne başladım. Sardıkça sarıyor sarardıkça dudaklar sarmalıyorum. Geçenler de gittim gittiğimiz yere. Yanda beyaz duvar karşımda sen. Sen yoktu karşımda bu kez menengüç de içmedim. Ama hala sen kokuyor oralar. Çalan şarkıları söylerdin mırıldanarak sesini duyar gibi oldum. Seni duyar gibi oldum. Şarkılar hala çok güzel, ama sen yoksun. Garsonlar da değişmiş, oturanlar değişmiş ama masalar hala aynı, kahveden masalar var. Sen de mi değiştin? Lan ben mahvoluyorum. Hani acıtmayacaktın. Sen diğerleri gibi değildin. Yahu sen paramparça ettin Müzeyyen. En çok sen vurdun derinden. Kalbimi sen titrettin gecenin köründe. Gecem kör oldu sandım, nefesim kesildi, öldüm sandım. Yok almadı rahat ol. Almıyor, alacağı da yok şu canı. Ona da Eyvallah.

Kongre Merkezinde üniversite tanıtımı vardı. Sende gelmiştirsin dedim. Oturduğumuz yeri hatırladın mı? Kavga ettik ben sustum üzülerek ayrıldık. Ardından aradın beni mektupları unutmuştum. Koşarak buluştuk. Kongre Merkezinin yanında ki iki basamaklı merdivenlerde oturduk. Güvenlik kamerası bize bakıyordu. Ablan aramasaydı belki öperdin hatta beni. Gene gelmiştirsin dedim. Yok dedi arkadaşlar bulamadık. İnanmadım herkese baktım yok. Okulu aradım okulunuz gelmiş ama sen yoksun. Sonra o iki basamağa gittim belki oradasındır diye. Arkadaşlar endişeli halimden. Orada da yoktun. Bir sigara yaktım bekledim gelmedin. Nerede oturduysak orada bir sigara yakmışlığım var. Ama çok inandım be. Kesin gelirsin dedim seni kesin görürüm dedim. Yaşadığından haberim yok Müzeyyen. Allah belamı versin ölüyorum. Allah belanı versin ikimiz ölmüyoruz. Yeni sınıfım beni deli zannediyor onlara seni anlatmak zorunda kaldım. 'Bi Müzeyyen olamadık' dediler. Her sabah nöbetçi öğrenciye soruyorum zaten seni görürlerse haber verecekler. Kimi görürsem soruyorum seni. Çaycı geliyor ne alırsın diyor ' Bir demli, bir de Müzeyyen' diyorum. Sağolsun anlıyorlar beni. Görüyor musun Müzeyyen deliriyorum ama Allah gene belanı versin beraber delirmiyoruz. Sana çok güzel yazılar biriktirdim. Hiç birini buraya yazmayacağım. Eğer olur da gelirsen bu kadar sevildim mi diye ağlayacağından eminim. Eğer olursa GEL.