κεφάλαιο 2

21.2K 1.5K 76
                                    



ΑΡΗΣ

Μέσα στον ύπνο μου, άκουσα το κινητό μου να χτυπάει και πετάχτηκα όρθιος στη στιγμή! Μέχρι να το βρω η Κλειώ είχε ήδη αρχίσει να αναδεύεται ανάμεσα στα σεντόνια... απάντησα στα γρήγορα και τερμάτισα την συνομιλία, έπρεπε να φύγω.

«Άρη... που πας τόσο πρωί;» μουρμούρισε μέσα στον ύπνο της, δεν της έδωσα σημασία και συνέχισα να ψάχνω για τα ρούχα μου, παρατήρησα ότι βρίσκονταν σκόρπια σε όλο το δωμάτιο αλλά τα παπούτσια μου δε φαίνονταν πουθενά, στο μυαλό μου ήρθε η χθεσινή νύχτα και αμέσως θυμήθηκα ότι τα είχα βγάλει κάπου στο σαλόνι. «σου μιλάω...» επιμένει απαιτώντας από εμένα την προσοχή μου.

«Κλειώ, κάποιοι άνθρωποι δουλεύουν κι'όλας!» της είπα ενώ της έριχνα ένα ενοχλημένο βλέμμα. Δεν έπρεπε να μείνω στο σπίτι της χθες βράδυ, το είχα μετανιώσει αλλά τώρα ήταν αργά.

«Και εγώ δουλεύω ξέρεις...» την κοίταξα ειρωνικά και συνέχισα να ντύνομαι. Της άνοιξε ο πατέρας της ένα μαγαζί, της πήρε και δύο υπαλλήλους για να μη κουράζεται η πριγκηπέσσα και εκείνη πατούσε το πόδι της εκεί, όποτε το θυμόταν. Ανασηκώθηκε στο κρεβάτι και γονάτισε, είχε το σεντόνι τυλιγμένο γύρω της και με κοίταζε με παράπονο «Θα βγούμε το βράδυ;» με ρώτησε αλλάζοντας τελείως το ύφος της προσθέτοντας μπόλικο νάζι.

«Όχι.» ο τόνος μου ήταν κοφτός και απότομος. Δεν είχα καμία όρεξη να την ξανά δω τόσο σύντομα. Το μόνο που ήθελα ήταν να φύγω γρήγορα για την δουλειά, είχα αργήσει και δε το συνήθιζα. Κούμπωσα την ζώνη μου και ήμουν σχεδόν έτοιμος.

«Γιατί ρε Άρη; Θα βγαίνουμε μόνο όταν θες εσύ; » Η Κλειώ είχε όρεξη για κουβέντα πρωινιάτικα αλλά δεν σκόπευα να της κάνω την χάρη και να αργήσω περισσότερο.

«Μπορείς πάντα να βγεις μόνη σου! Μεγάλο κορίτσι είσαι!» από το ύφος της κατάλαβα ότι η πρόταση μου την είχε ενοχλήσει.

«Μαζί σου θέλω να βγω!» κινήθηκε πάνω στο κρεβάτι, κάνοντας φαινομενικά μια τυχαία κίνηση που είχε σαν αποτέλεσμα να κατέβει το σεντόνι και να φανεί το γυμνό της στήθος,

«Ίσως... Λοιπόν φεύγω.» άνοιξα την πόρτα αλλά η Κλειώ συνέχιζε να με φωνάζει.

«Άρη! Περίμενε!» δεν μπορούσα να ασχοληθώ άλλο μαζί της, είχα αργήσει, εάν δεν το καταλάβαινε ήταν δικό της πρόβλημα!

Βαρέα και ανθυγιεινάWhere stories live. Discover now