Βαρέα και ανθυγιεινά

κεφάλαιο 4

ΧΡΙΣΤΙΝΑ

Προχωρούσα προς το παρκινγκ του μαγαζιού σε έξαλλη κατάσταση, γύριζα γύρω γύρω με τα κλειδιά στο χέρι και έψαχνα το αμάξι μου, είχα τέτοια νεύρα που δε μπορούσα να θυμηθώ ούτε το χρώμα του! Άρχισα να περπατάω πατώντας συνεχώς το κουμπί του ιμομπιλαιζερ ευχόμενη να ανάψει και ευτυχώς το έκανε! Μπήκα μέσα και αφού πήρα μερικές ανάσες για να ηρεμήσω τηλεφώνησα στην Όλγα, εκείνη όμως δεν το σήκωνε και έτσι της έστειλα μήνυμα. Της έγραφα να ζητήσει συγνώμη από την Λυδία εκ μέρους μου και ότι θα τις έπαιρνα αύριο τηλέφωνο και τις δύο.

Λίγα λεπτά αργότερα, όταν βρέθηκα στην ασφάλεια του σπιτιού μου άρχισα να σκέφτομαι με περισσότερη ηρεμία. Πόσες πιθανότητες υπήρχαν άραγε να συναντήσω αυτόν τον άντρα; Και μάλιστα την ίδια μέρα που κόντεψε να με σκοτώσει! Ελάχιστες! Πέταξα τις γόβες μου, έβγαλα το στράπλες φόρεμα που φορούσα και μπήκα κατευθείαν στο μπάνιο. Σκεφτόμουν το υπεροπτικό ύφος που με κοίταζε και τα νεύρα μου που είχαν κοπάσει λίγο φούντωσαν ξανά! Άφησα να τρέξει άφθονο νερό πάνω μου μήπως και κατάφερνα να ηρεμήσω, αλλά δε γινόταν τίποτα. Σε μία προσπάθεια να χαλαρώσω αποφάσισα να γεμίσω την μπανιέρα και να βυθιστώ μέσα της, αυτό πάντα με χαλάρωνε. Όταν μετά από ώρα βγήκα στο σαλόνι, τυλιγμένη με το αφράτο μπουρνούζι μου ένιωθα πολύ καλύτερα! Είχα αποφασίσει πως ήταν μία άτυχη συνάντηση, αφού το σκέφτηκα λίγο περισσότερο κατέληξα ότι μάλλον ήταν δύο άτυχες συναντήσεις, δε πρόκειται να τον ξανά έβλεπα αυτόν τον τύπο και η ιστορία θα τελείωνε εδώ με εμένα να του έχει δώσει την τιμωρία που του άξιζε!

Όλο το βράδυ στον ύπνο μου, έβλεπα ότι οδηγούσα μηχανή, όχι οποιαδήποτε μηχανή, τη δικιά του! Αυτός καθόταν πίσω μου και είχε τα χέρια του πάνω στους γλουτούς μου, με χάιδευε και ένιωθα την ανάσα του στο λαιμό μου. Ξύπνησα ταραγμένη, ιδρωμένη και ξαναμμένη! Δεν μπορούσα να το πιστέψω! Με κυνηγούσε ακόμα και στον ύπνο μου... Σηκώθηκα βαριεστημένα και έριξα λίγο νερό στο πρόσωπο μου. Όσο σκεφτόμουν ότι μπορούσε να με αναστατώνει με αυτόν τον τρόπο, τόσο περισσότερο εκνευριζόμουν. Εντάξει δε μπορούσα να πω, ήταν ένας ωραίος άντρας, το βλέμμα του είχε κάτι που κατάφερνε να σε μαγνητίσει αμέσως, το κορμί του και το στητό του ανάστημα σε προκαλούσε να πας κοντά του, να τον αγγίξεις... αλλά μέχρι εκεί! Μόλις όμως άνοιγε το στόμα του αμέσως καταλάβαινες ότι ήταν ένα εγωπαθές κάθαρμα!