OYUN BOZAN✔ Final Oldu ( İnatçı Aşıklar Serisi 1 )

21. BÖLÜM "Baskın, Basanındır"

Geç gelen bölüm karşınızda.

Bölüm ithafı nursenbakir ablama gelsin. Kendisini istanbuldaki fuar günü yüz yüze görme ve tanıma fırsatı buldum ve çoook sevdim :-).

Bölüm ithafı isteyenler bana özelden mesaj atmanız yeterli. Bazen bölüm ithafı yapmayı unutabiliyorum. Hoş bu konuda wattyde etiketleme konusunda biraz sıkıntı yapıyor ama olsun ben azimle yapmaya devam edeceğim :-)

Bir de hikaye için de duyuru yapmayı sevmiyorum. Olur da bir şey olursa diye, Wattpad hesabımdan ve facebook grubundan duyuruyorum. Haberiniz olsun :-)

Medyada yeni bir hikayemin kapağı var. Henüz başlamadı alıntılar verdim. Bakmak isterseniz diye AŞKA YÜREK GEREK.
Minik bir alıntı.
"Yasak bir aşkın, hüzün kokan şarkısıydı Hicran. Bedeni bedenine, kalbi kalbine, kokusu kokusuna yasaktı.
Aklı selimini kaybedeli çok olmustu, kalbi Selim dedikçe.
Aşk; yangındı. Aşk; boğulmaktı sevda denizinde. Aşk; yürekte gerekti. Aşka yürek gerekti..."

KEYİFLİ OKUMALAR :-)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
21. Bölüm "Baskın Basanındır"

Ahu, koluna taktığı müstakbel görümcesi ve en yakın arkadaşı Beste'yi sürükleyerek geldiği şirkete emin adımlarla ilerliyordu. Yusuf'la aralarındaki münasebeti henüz duyan olmadıysa da, şimdiden kendini buraların hakimi ilan etmişti. Hele ki, o Pınar denen sarı yellozun Antakya il sınırları içini bir daha gelmemek üzere terk ettiğini duyduğunda keyfinden köşeli koltuk moduna direkt geçiş yapmıştı. Hani şu, televizyon karşısına geçip sere serpe yatılan kolu bir yere, bacağı bir yere atttığı cinsten koltuklarda,çekirdek çitleyip en sevdiği romantik filmi izleyenlerin keyfini andırıyordu ruh hali. Gerçi şöyle bi' eline dolayamamıştı o çakma sarı süpürge saçlarını ama buna da şükür dedi. En azından içinin yağları eriye eriye sayıp dökmüştü ya. Fazla çirkefleşmeye lüzum yoktu. Sonuçta hanımefendi bir genç kız olarak Yusuf'a yaraşır hareket etmesi icab ederdi.

Üzerindeki siyah beyaz puantiyeli, eteği uçuşan, dizlerinde biten elbisesiyle asil ve şeker kız arası bir imaj çizen Ahu, beline taktığı kırmızı ince deri kemerle de bir o kadar aykırı ve seksi görünmeyi başarmıştı. Hoş, Yusuf gibi arsız ve aklı olmadık yerlerde fink atan bir edepsizin sevgilisi olunca insan ya huyundan ya suyundan ister istemez etkileniyordu. Beste ile lobiden geçerken ilk defa geldiği şirketi süzmeyi ihmal etmedi. Aslında şirket bahaneydi. Ahu, Yusuf'un etrafında ona rakip olma gafletinde bulunabilecek potansiyel dayak yeme sevdalısı kadın çalışanları göz hapsine almıştı. Asansörle üçüncü kata çıkıp uzun sayılabilecek geniş çalışma alanına girdiklerinde herkes işinin başında harıl harıl çalışıyordu. Bir iki tane kızdan işgillense de, ilk görüşte düşman ilan etmek hiç etik olmazdı. Sonuçta işinde gücünde çalışan tiplere benziyorlardı. Her ihtimale karşılık yine de bakışlarıyla göz dağı vermeyi es geçmedi. Ahu'nun daha kim olduğunu bilmeyen şirket çalışanları ise bu kendini beğenmiş, garip bakışlar yollayan kızın kim olduğunu aralarında fısırdaşıyorlardı. Şirket patronunun kız kardeşinin yanında olması ise merak konusuydu.

Ahu, her ne kadar içinde kabaran kıskançlık damarına rağmen kötücül bakışlarının nazarını şimdilik çekimser kaldığı ama ileride duruma göre düşman olması ihtimal kadın çalışanlardan çekip güzel bir tebessüm sundu. Yanından geçtiği orta yaşlı kadın bir çalışana "iyi çalışmalar" diyerekten gülümsedi. Aynı şekilde Beste'de kısa bir hoş geldinizlere aynı iyimserlikte yanıt verdi. Başıyla selam verip geçtiği kişilerin arkasından baktığını ve muhtemelen kim olduğu ve buradaki varlığı hakkındaki dedikodu kazanını duyar gibiydi. Umrunda mıydı? ayaklarına dolanmadığı müddetçe kim takardı onları.